Net voor les diables rouges hun performance met Zuid-Korea mochten geven, moest het Graspoppubliek zich met dat van Diablo Boulevard tevreden stellen. En dat vonden ze totaal niet erg, zo bleek.
Net voor les diables rouges hun performance met Zuid-Korea mochten geven, moest het Graspoppubliek zich met dat van Diablo Boulevard tevreden stellen. En dat vonden ze totaal niet erg, zo bleek.
PLUS: “Het is niet omdat ze ons niet op hun radiozenders draaien, dat we niet bestaan,” riep de imposante brok testosteron die Alex Agnew is. Samen met zijn groep zorgt hij ervoor dat mensen weten dat metal überhaupt bestaat. “Wanneer een Belgische band het goed doet, is dat goed voor alle bands in België”, vertelt een nog vol adrenaline gepompte Agnew na de show. Maar daarom moet het natuurlijk ook toegankelijk genoeg blijven. “Veel mensen zeggen dat onze pas verschenen plaat ‘Follow the Deadlights’ commerciëler of whatever is en knappen af. Dat is alleszins niet bewust gedaan, want we spelen de muziek die we zelf graag horen, dus het komt nog steeds uit het hart. Wie live naar ons komt kijken, zal trouwens ook zien dat we extreem genoeg zijn. Er zitten zeer diverse elementen van verschillende subgenres in, maar het geheel heeft een democratische (hard-)rocksound. Het is ruig, maar tegelijk kan je jezelf erop betrappen dat je een nummer onbewust in de douche staat te neuriën. Dat is iets wat niet gedaan wordt in België, terwijl wij zo net een grote ‘gatewaygroep‘ willen zijn, die de meest diverse mensen met nieuwe en eventueel extremere dingen wil doen kennismaken.” En dat lukte Diablo Boulevard dan ook: het volledige publiek kregen ze mee met hun groovy hardrock metal. Oude bekenden zoals ‘Rise Like Lions’, ‘Builders of Empires’ en ‘Scarred and Undefeated’ zorgden dat uitzinnige metalheads meezongen met de sterke, melodieuze hardrockzang van Alex Agnew. Maar ook de nieuwe nummers van ‘Follow the Deadlights’ kregen veel bijval in de vorm van crowdsurfers, waaronder zelfs eentje in rolstoel. “Dit was ons coolste optreden op Graspop,” zei een tevreden Agnew nog. We kunnen hem alleen maar gelijk geven en uitkijken naar verdere groeispurten. “We moeten onze klassieker nog schrijven. We zijn toegankelijk, maar nog niet toegankelijk genoeg.”
MIN: De hoge toegankelijkheidsgraad maakte het soms wat voorspelbaar. (SR)
