De nieuwerwetse afrofunk van Sinkane (en onze vijf andere tracks van de week)

De beste singles van de week, u aangeboden door Knack Focus-muziekman Jonas Boel.

Sinkane – U’huh

Twee jaar geleden zagen we Ahmed Gallab van Sinkane nog op Pukkelpop, als aanvoerder van Atomic Bomb!, het door David Byrne van Talking Heads in het leven geroepen hommageproject rond de muziek van de Nigeriaanse synthesizerpionier William Onyeabor. Wervelende show, en een persoonlijk hoogtepunt op die Pukkelpopeditie. Het lijkt erop dat Gallab één en ander heeft opgepikt in die periode, want de nieuwe single van zijn eigen band is feestelijke, soulvolle afrofunk vol aanstekelijke synths en blazers. Volgend jaar volgt een nieuw album.

Petite Noir – Radio Noirwave

Geboren in Brussel, maar werkzaam in Kaapstad: Yannick Ilunga alias Petite Noir – ja, mét grammaticaal foutje. ‘Noirwave’ is zijn zelf uitgevonden genre, bedoeld om een nieuwe wind door de Afrikaanse pop te blazen. Op zijn Soundcloudpagina schrijft de producer: ‘I’ve been going through lots of changes. Change is always good’. Klopt, en zeker als het zwoele afrobeat zoals dit oplevert.

Flo Morrissey & Matthew E. White – Look At What The Light Did Now

Vonden elkaar op een tributeconcert ter ere van Lee Hazlewood: folkfreule Flo Morrissey en producer Matthew E. White. Ze zongen er samen Some Velvet Morning, een duet van Hazlewood met Nancy Sinatra, en besloten daar een vervolg aan te breien met Gentlewoman, Ruby Man, een in januari te verschijnen coveralbum. Look At What The Light Did Now is origineel van Little Wings, en nu ook een beetje van hen.

Ty Segall – Orange Color Queen

Meer goed nieuws voor januari: een nieuw album van Ty Segall. Say no more!

Father John Misty – Holy Hell

‘Why, God, why?’ schreef Josh Tillman op zijn Facebookpagina, nadat een deelnemer aan de Amerikaanse versie van The Voice één van z’n songs coverde. ‘What the hell?’ vraagt hij zich af op dit Holy Hell, een nauwelijks verhulde commentaar op de verkiezing van Donald Trump: “But all my friends, yeah, I’m talking to you/The world won’t end unless we want it to/There’s no one in control/And it’s our life to choose”.

Shadow – Let’s Get Together

Beginnen deden we met nieuwerwetse afrofunk, eindigen doen we met eentje uit de oude doos. In 1984 verscheen het album Sweet Sweet Dreams van Winston Baily, oftewel Shadow, uit Trinidad & Tobago. Destijds smaakten slechts weinigen zijn met synths aangelengde calypso en soca, maar het reissue-label Analog Africa zet dat misverstand 32 jaar na datum recht.