De 10 duivelsgeboden van Graspop 2014

Amenra © Piet Goethals

Hoewel Graspop duidelijk op een ouder publiek gericht was en af en toe aanvoelde als de laatste strijdkreten van een voorbije generatie, waren er verschillende bands die het zeker de moeite waard maakten. Een top 10.

1. Napalm Death

Napalm Death leverde zuivere haat. De band torpedeerde een mokerslag van breakdowns en wervelwinden aan riffs, gemillimeterde blast beats, maar ook tegendraadse trioolsalvo’s en dat tegen topsnelheid, zonder daarbij de groove te verliezen. Dat Napalm Death geen moment saai ging worden, wist u na de eerste twee minuten al, maar de klassiekerbarrage bij wijze van afsluiter maakte dat nóg duidelijker.

2. Slayer

Toen de eerste noten uit de gitaren van een Slayer 2.0 klonken, kolkte de dansvloer en vlogen metalheads als flipperballen tegen elkaar. Dat ze nog steeds de beste thrash metalband ter wereld zijn, dat moest Slayer al lang niet meer bewijzen.

3. Amenra

Colin Van Eeckhouts stem snijdt nog steeds door merg en been en de diepe gitaarmuren doen de benen daveren. Amenra was een enorm explosieve en emotionele trip, een geluidsstorm met kalm oog. Even was het publiek niet meer op Graspop, maar voerde het een interne strijd in diens diepste krochten.

4. Neurosis

Wanneer de krakende stemmen en distorted gitaren van Scott Kelly en Steve von Till de keyboardsounds – gaande van folk metal-achtige klanken tot pure noise en onverstaanbare samples – van Noah Landis ontmoeten, gebeurt er iets speciaals. Een revelatie voor menig Graspopper.

5. Carcass

Carcass is een menselijke machine, die graag bijt. Geen wonder dus dat de onlangs overleden Alien-bedenker en biomechanisch kunstenaar H.R. Giger de artwork voor ‘Heartwork’ verzorgde. Hij kreeg dan ook een nummer opgedragen: ‘This one’s for you Rudi’. Mocht hij nog leven, dan had hij op zijn 74ste ook naar hartenlust gemosht op zo’n gemeen strakke set.

6. Meshuggah

Van die onvoorspelbare en extreem gevarieerde drumlijnen – Tomas Haake ging met het allergrootste gemak van een opeenvolging van gehakte, metaal klinkende blast beat-explosies naar gladde jazzritmes -, zou iedereen mesjogge worden. De groep die al sinds 1987 gezichten smelt, was op de juiste plekken kraakhelder en op de perfecte momenten lekker noisy. Een draaimolen aan geflipte riffs, die nooit hun diepte misten en u onverwachts bij de keel grepen.

7. Nile

Teleurstellen deed Nile geen moment. De gigantische drum van George Kollias raasde als een gek en knalde tegen topsnelheid gemillimeterde blast beats en ruggengraatbrekende breakdowns, die perfect in elkaar overvloeiden. Het publiek was duidelijk onder de indruk van het technische kunnen van de death metalband met Egyptisch thema.

8. Nails

Zelfs om half 1 slaagde Nails, dat zaterdag opende, erin een grotendeels volle Metaldome tot een slagveld om te toveren. ‘As tough as Nails’, de Californische extreme metalformatie heeft zijn naam niet gestolen.

9. Gojira

Frontman Joe Duplantier kreeg voor de vierde keer met groot gemak de Graspopweide mee op nummers zoals ‘Backbone’. Zijn broer en drummer Mario is een absoluut beest – hij geldt wel vaker als de beste drummer in moderne metal – en een waar genoegen om bezig te zien en te horen.

10. Behemoth

Behemoth was geen moment saai en heeft, met de ambitieuze nieuwe nummers, bewezen dat het nog heel wat kan groeien, ook al zijn het al lang titanen in het genre. De eerste riff van opener ‘Blow Your Trumpets Gabriel’ was verschroeiend.

Sebastian Roth

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content