Rock Werchter zit erop. Tijd voor een round-up, met een terugblik op de beste concerten. Grote onderscheiding voor onder andere Pearl Jam, Eels, Damon Albarn, Pixies…
Pearl Jam (Zaterdag, Main Stage)
Strak, energiek, begeesterend en vol zelfvertrouwen: de enige overlevers uit de grungeperiode lieten in Werchter geen enkele steek vallen en trakteerden op een even gevarieerde als bevlogen marathonset waarin recente nummers en publieksfavorieten werden afgewisseld met verrassende covers. Pearl Jam bewees andermaal dat je als rockband wel degelijk groot kunt worden, zonder er je passie en integriteit bij in te schieten. Lees het concertverslag. (D.S.)
Eels (vrijdag, Klub C).
Liedjes over pijn, verlies, zelfkwelling en spijt, in een tot de nok gevulde tent? Voor de hand liggende festivalkost was het zeker niet. Maar Eels houden van uitdagingen en serveerden een ingetogen set waarin hun grootste radiohits haast consequent werden overgeslagen. Dat de groep de toeschouwers ondanks alles vanaf de eerste noot in vervoering bracht, was dus geen geringe prestatie. Muziek zonder kleurstoffen of bewaarmiddelen. Lees het concertverslag. (D.S.)
Pixies (Zaterdag, The Barn)
Wat er ook over ‘Indie Cindy’ of nieuwe bassiste Paz Lenchantin beweerd wordt, op Rock Werchter bewezen de Pixies dat ze anno 2014 nog steeds kunnen pieken. Lees het concertverslag. (M.I.)
Damon Albarn (Donderdag, Klub C)
Naast solowerk greep Damon Albarn op dag 1 in KluB C ook terug naar Gorillaz, Blur, The Good, The Bad & The Queen en Rocket Juiste & The Moon. Een carrièreoverzicht in 18 geweldige songs. Lees het concertverslag. (M.I.)
Arctic Monkeys (Vrijdag, Main Stage)
Rock Werchter is van iedereen, maar was vrijdagavond toch vooral van Alex Turner en zijn Arctic Monkeys. Lees het concertverslag. (M.I.)
Robert Plant & The Sensational Space Shifters (Donderdag, The Barn)
Oude rockhelden die bewijzen dat je ook op pensioengerechtigde leeftijd nog creatief kunt blijven, zijn dun gezaaid. Maar met zijn zeskoppige band gaf Robert Plant een verpletterend concert dat al onze zinnen prikkelde. De ene helft van zijn set bestond uit drastisch herwerkte Led Zeppelin-klassiekers, verrijkt met Afrikaanse of Arabische tonaliteiten en elektronische loops. De andere uit nieuw werk, dat het midden hield tussen deltablues, folk en exotiek. En de toeschouwers? Die toonden ‘A Whole Lotta Love’. Lees het concertverslag. (D.S.)
Metallica (Donderdag, Main Stage)
Werchter in de schaduw van de hoogovens? Milieu-activisten waren er niet blij mee, maar de populairste heavy metalband van dit tijdsgewricht stortte drie uur lang een stortvloed van logge riffs, vingerbrekende gitaarsolo’s en vernuftige harmonieën over de weide, zonder zich ooit aan gratuite krachtpatserij te bezondigen. Bovendien liet Metallica zijn flitsende set voor de gelegenheid door de fans samenstellen, zodat wie de klassiekers wilde horen alvast niet werd teleurgesteld. Lees het concertverslag. (D.S.)
Stromae (Zondag, Main Stage)
Stromae deed de wei een laatste keer collectief raven, in de naam van het vaderland. Tous ensemble. Lees het concertverslag. (M.I.)
Lykke Li (Zondag, Lykke Li)
Sadness is a blessing, bewees de Zweedse Lykke Li in The Barn: achter tekstuele tristesse schuilden catchy popsongs. Lees het concertverslag. (M.I.)
Triggerfinger (Zaterdag, Main Stage)
In het verre Brazilië vochten twee clubjes om een bal, maar een verbeten rockend Triggerfinger zette de échte monsterscore neer. Terwijl het grootste deel van de festivalgangers zich rood schreeuwde voor een videoscherm, weerden Ruben Block en zijn vrienden zich als euh.. Duivels in een wijwatervat. En ook al hadden ze misschien niet de juiste kleur, ze konden een beter resultaat voorleggen dan die andere gehoornde mannetjes waar iedereen zo druk over deed. Lees het concertverslag. (D.S.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier