Dag 1 van Best Kept Secret: alle stereotypen doorbroken

Iedereen wil onze vriend zijn, punkers houden ook van hiphop en de roadie van de herboren Libertines heeft noemenswaardige vangvaardigheden. Dat en zo veel meer ontdekten we hier op Best Kept Secret in de Nederlandse Beekse Bergen: een festival dat niet in een hokje gestoken kan worden en ook niet aan hokjesdenken doet. Alle stereotypen doorbroken.

Met een slaapzak om de schouder, trekrugzak bij de hand en een zes kilo zware tent op de rug – stijl: ninja turtle – is het moeilijk te verstoppen dat u richting festival reist. Ook andere festivalgangers op het perron houdt u niet voor de gek. En zo hebt u de eerste vrienden voor het weekend gevonden, die u stiekem net zo snel weer kwijt wil: ‘Willen jullie wat wijn?’ – het is 10u ’s ochtends – ‘Nee bedankt, we zitten nog aan de chocomelk.’ Duidelijk de diehard festivalfase ontgroeid. Zijn we echt te oud geworden voor dit?

Spreekt u Nederlands? Yes I do

Nee. Best Kept Secret discrimineert niet. Dat ziet u niet alleen aan de multiculturele schare muziekliefhebbers – die ons ook steevast in het Engels aanspreken al spreken ze Nederlands – maar ook aan de line-up en het gevarieerde publiek. Earl Sweatshirt is de eerste performer die onze aandacht trekt. Geen zee van doorgewinterde hiphoppers die op zijn nummers heupwiegen en hoofdschudden, maar ook punkers, nerds en wij: de festivalnoobs die alle smooth moves ontbreken.

En dat is allemaal oké. ‘I’m gonna fuck the freckles off your face bitch’, zingt de rapper ons toe. Dat zijn er heel wat Earl, het is zomer. We herhalen de slagzin schaamteloos.

Op naar de jonkies van Circa Waves – die ons doen denken aan de rockversie van One Direction, waar niet de tienermeisjes front row in het oog springen, maar de overenthousiaste veertigers. Het is oké. We weten ondertussen dat dit geen festival is dat in hokjes deelt of in een hokje gedeeld kan worden. Dit is geen rock-, of hiphop- of dancefestival. De gemene deler is houden van muziek en niemand blijft op zijn honger zitten.

Culinair orgasme maal duizend

Dat laatste mag u vrij letterlijk nemen. Best Kept Secret schotelt u ook een culinair orgasme voor. Maal duizend. Naar het schijnt heeft men vijftien jaar nodig om alle restaurants van New York City uit te proberen. We schatten dat u ongeveer net zo lang nodig zal hebben om het ruime aanbod op dit festival te proeven. We weten dat u meer tijd etend dan luisterend zal doorbrengen.

Wij probeerden reeds Indonesisch; handgesneden frietjes; pannenkoeken met witte chocolade, aardbeien en amandelschilfers; pizza uit de houtoven en lookbroden zo groot als uw gezicht om vervolgens te ontdekken dat ochtendstond heus geen goud in de mond brengt.

Door Chris Stessens. #BKS15

A photo posted by Best Kept Secret festival (@bksfestival) on

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Muzikale held Chet Faker

Gelukkig is het toverbos waar Best Kept Secret plaatsvindt voorzien van brede schommels om – teken ontwijkend – even te soezen en die maaltijden te verteren. Maar wie glazen boterhammen verkiest, kan er evengoed bekomen om daarna bij muzikale held Chet Faker bij het stille (stoned?) publiek aan te sluiten. De Australiër hield zijn publiek tot de laatste noot geboeid en beloonde hen met zijn hit ‘Talk is Cheap’ als afsluiter.

Tallest Man on Earth: laat die band achterwege, please

Dat de main stage aan een uitgestrekt meer bij zonsondergang een oase van rust uitstraalt, is zeker. Maar dat interpreteerde de Zweedse singer-songwriter Tallest Man on Earth en zijn gloednieuwe band misschien iets te letterlijk, waardoor de seconden op de klok op het podium bij sommige nummers traag wegtikten.

De oude songs brachten het publiek zoals gebruikelijk naar hogere sferen, maar de nieuwe nummers klonken vlak, commercieel en misten vuur. Een huwelijk dat op de klippen loopt, is nochtans de uitgelezen inspiratie voor een melancholische, hartverscheurende plaat. In plaats daarvan ging Kristian de vrolijke toer op. Ieder zijn manier van rouwen zeker?

Om minder eenzaam te zijn on the road, stelde hij een band samen. Jammer genoeg bleken de muzikanten alles behalve een meerwaarde. Hoewel de drummer, in de woorden van Kristian zelf, ‘so fucking handsome is’. Het oog wil ook wat, maar het oor bleef verweesd achter. De songs met de band maakten het aftellen naar hoofdact The Libertines des te aanlokkelijk.

The boys in the band. Pete ‘n’ Carl, John ‘n’ Gary. Thank you! #BKS15

A photo posted by Best Kept Secret festival (@bksfestival) on

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

The Libertines: heerlijke high – met of zonder drugs

Gelukkig bezorgde niet enkel het vele eten ons een verzadigd gevoel en konden die laatsten onze ondertussen hoge verwachtingen waarmaken. Toegegeven, net als bij hun passage door Vorst Nationaal maanden geleden, kwam de set moeilijk van start. Maar de beloning voor het doorploegen van die eerste drie nummers was het meer dan waard.

Pete Doherty ging in rehab in Azië en die herbronning lijkt niet alleen zijn verschijning goed te hebben gedaan. De Libertines zijn helemaal terug van weggeweest: frontstage en on stage ging het er heftig aan toe. Een meisje lijkt haar neus gebroken te hebben. Doherty lijkt de neus van zijn roadie te willen breken en gooit tot vier gitaren zijn richting uit. De roadie vangt er drie. Die vaardigheden gingen ons niet onopgemerkt voorbij. Wat ook niet aan ons alziend oog ontkwam: Doherty mag dan wel willen afkicken, de drank vloeit en andere bandleden klinken op een lijntje coke.

Wat we duidelijk hoorden: het nieuwe nummer – naar verluidt‘Gunga Gin’ genaamd – waarop we getrakteerd werden, is geen nostalgisch afkooksel van wat de boys in the band ooit brachten maar een veelbelovend voorsmaakje dat het publiek – met of zonder drugs – tot een heerlijke high bracht. Pete moest zijn band tot tweemaal toe aanporren om de song aan te durven, maar uiteindelijk smeten ze zich vol enthousiasme in het nieuwe ‘geheime’ nummer. Alleen zijn wij duidelijk niet zo goed in geheimen bewaren.

Wided Bouchrika en Lotte Philipsen

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content