Yuko @Minard: Hartverwarmende onrust

De Gentse formatie Yuko bracht, in een grondig vernieuwde bezetting, zopas haar derde langspeler uit. Het materiaal uit ‘Long Sleeves Cause Accidents’ kreeg zijn vuurdoop tijdens een voortreffelijk maar iets te kort concert in de Minard.

DA GIG: Yuko in de Minard Schouwburg, Gent op 16/4.

IN EEN ZIN: Yuko was op zijn best in de ingetogen nummers, waarbij de band assistentie kreeg van blazers en een sopraanzangeres, maar liet, naarmate het tempo werd opgedreven, ook enkele steken vallen.

HOOGTEPUNTEN: ‘The Idealist’, ‘Dive!’, ‘A Couple Of Months On The Couch’, ‘Usually You Are Mine’..

DIEPTEPUNTEN: geen, al deed ‘She Keep Me Thin’ iets te geforceerd aan.

BESTE QUOTE van Kristof Deneijs: ‘Merci om zo stil te zijn en met zovelen te zijn gekomen. Ik wil niet flemen, maar dit betekent echt heel veel voor ons.”

Ooit was de negentiende eeuwse schouwburg de vaste biotoop van het volkstheater van Romain De Coninck. Vandaag mag in de Minard al eens een pop- of rockband optreden en voor Yuko was dat alvast een goede zaak, want het intieme karakter van de zaal past perfect bij zijn dromerige muziek. Sinds zijn vorige cd, het inmiddels drie jaar oude ‘As If We Were Dancing’, hebben alweer enkele personeelswijzigingen plaats gevonden. Zanger-gitarist en spilfiguur Kristof Deneijs beschouwt Yuko dan ook veeleer als een collectief dat zich telkens aan de noden van zijn songs aanpast, dan als een reguliere groep. Nu gitarist Jasper Maekelberg (zie ook Faces on TV) en bassist Thomas Mortier op de ledenlijst staan ingeschreven, gaat het gezelschap door het leven als een kwartet. Maar met het oog op de officiële voorstelling van ‘Long Sleeves Cause Accidents’ werden ook enkele speciale gasten opgetrommeld.

Zo liet Yuko zich, tijdens het vaag naar Radiohead lonkende openingsnummer ‘Dive!’, al meteen bijgestaan door een trombonist, een saxofonist en de in een lange jurk gehulde sopraanzangeres Deborah Cachet, die de song met haar vocale bijdrage van een magische toets voorzag. Oorspronkelijk wilde Kristof Deneijs een plaat opnemen met bewerkingen van religieuze liederen, en ook al liet hij dat plan uiteindelijk varen, de invloeden van vroeg-middeleeuwse- en barokmuziek laten zich in zijn nieuwe songs nog altijd voelen.

In een voeger leven studeerde Deneijs fotografie. Vandaar wellicht zijn vermogen om met een beeldrijke titel een hele wereld op te roepen. ‘Long Sleeves Cause Accidents’ past perfect in die context. Het was een waarschuwing aan vrouwen die tijdens de tweede wereldoorlog in de fabrieken hun aan het front vechtende echtgenoten kwamen vervangen. In Gent hoorden we alle nieuwe nummers voorbijkomen, zij het niet noodzakelijk in de volgorde van de plaat. Yuko maakt mijmerende, vaak hartverwarmende muziek, al klinkt de band tegenwoordig minder naïef dan vroeger. Het verse materiaal doet iets zwaarmoediger, donkerder en onrustiger aan. De plaat stuitert in stilistisch opzicht uiteenlopende richtingen uit en dat kon ook gezegd worden van de live-presentatie. Zo was ‘Justine Part 1’, over een meisje dat gepest wordt op school, veerkrachtige indiepop waarin Jasper Maekelberg, middels enig pedalenwerk, erin slaagde zijn gitaar een soort orgelgeluid te ontlokken.

Piepen

Deneijs, in het bezit van een wendbare stem, experimenteert al een poosje met allerlei registers, en durft al eens hoger te zingen dan hij, strikt genomen, aankan. In het zwierige ‘You Took A Swing At Me’ verkende hij de koorknapenregionen waar ook Jónsi van Sigur Rós zich ophoudt, maar soms had hij ook de neiging te gaan piepen als een eunuch: niet zo’n goed idee, als we eerlijk mogen zijn. Wél waren we weer zeer te spreken over het even subtiele als inventieve en volstrekt unieke drum- en percussiespel van Karen Willems, die u misschien kent van haar aandeel aan het ‘Wait For Me’-project van Zita Swoon of van haar eigen band Inwolves. Deze dame speelt met haar hele lichaam, lijkt als het ware te dansen achter haar trommels en cymbalen en was een genot om naar te kijken. Willems is al vanaf het prille begin het geheime wapen van Yuko en bepaalt, samen met Kristof Deneijs grotendeels de sound van het viertal.

Het best van al is Yuko in ingetogen maar melodieuze liedjes zoals ‘The Idealist’, over wat er gebeurt wanneer je jeugdidealen langzaam maar zeker worden overwoekerd door de wetmatigheden van het gezinsleven. Met een zinsnede als “The idealist is dead, shot in the head by words he couldn’t spell” verwees de zanger echter ook naar zijn eigen dyslexie. In het ingetogen, aan zijn dochtertje opgedragen ‘While You Figure Things Out’ verwezen de gitaren nog even naar statige postrock, maar die song zou nog worden overklast door het geleidelijk aanzwellende ‘A Couple of Months On The Couch’, waarin de operachanteuse weer haar opwachting maakte en de blazers voor een elegische coda zorgden.

Occasioneel kwam Yuko ook iets potiger uit de hoek, zoals in ‘First Impression’, dat voorzien was van een onweerstaanbare groove maar waarin de stem van Kristof Deneijs nauwelijks boven de gitaren uitkwam. We konden ons trouwens niet van de indruk ontdoen dat er in deze song méér zat dan de groep er tot dusver heeft uitgehaald. En in het frivole, wat geforceerd aandoende ‘She Keeps Me Thin’ kwam de middelmaat al helemaal in zicht. Tussendoor greep het gezelschap af en toe terug op zijn vorige cd ‘As If We Were Dancing’ en werd het tempo opgedreven met het op herkenningskreetjes onthaalde ‘When I’m Awake I’ll Handle It’, waarin wéér dat afgeknepen stemmetje opdook. In ‘When You Go Blind’ boog Maekelberg zich over een klein keyboard en mocht ook de bassist zich even op de voorgrond wurmen.

Banaan Na tien nummers zat het er al op, en toen Kristof Deneijs, met het oog op de eerste bis, in zijn eentje op het podium verscheen, bleek hij last te hebben van teenkramp, waardoor hij zich genoodzaakt voelde te gaan zitten. “Het gaat niet meer zo best, ik heb nochtans een banaan gegeten”, mompelde hij. Gelukkig deed één en ander geen afbreuk aan de afgekloven soloversie van het folky ‘Usually You Are Mine’, waarbij, naar het einde toe de overige leden als koortje dienst deden. Met het van de radio bekende ‘Dolly Parton’ bracht Yuko tot slot zijn populairste nummer in stelling, en ook nu brachten de kopers weer extra kleur. Zelfs Tomas Verheyen van Hear Hear A Cheer, de band die het voorprogramma had verzorgd, kwam even meezingen.

Mooi, zeer mooi zelfs. Alleen bleven we, na een set van amper 55 minuten, toch enigszins onvoldaan achter. Wat ons betreft had het best iets méér mogen zijn, zeker omdat het prachtdebuut van Yuko, ‘For Times When Ears Are Sore’ uit 2008, volledig ongemoeid werd gelaten. Goed, het gaat in popmuziek niet noodzakelijk om kwantiteit. Maar in een restaurant waar je met honger van tafel gaat, voel je je toch ook een beetje bekocht?

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Dive! / Justine Part 1 / You Took A Swing At Me / The Idealist / When I’m Awake I’ll Handle It / While You Figure Things Out / When You Go Blind / First Impression / A Couple Of Months On The Couch / She Keeps Me Thin // Usually You Are Mine / Dolly Parton.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content