Les Nuits Botanique zitten er weer op, maar de slotavond was er wél eentje om je vingers bij af te likken. Zo kwam het Ierse Villagers in het Koninklijk Circus zijn jongste plaat voorstellen, en ondanks het fragiele karakter van de songs hing er af en toe toch een zweem van magie in de lucht.
DA GIG: Villagers in Koninklijk Circus, Brussel op 17/5.
IN EEN ZIN: De breekbare, persoonlijke folkliedjes van Villagers werden door de muzikanten behoedzaam ingekleurd, maar wanneer Conor O’Brien uithaalde naar homofobe fatsoensrakkers gaven ze ook blijk van ingehouden woede.
HOOGTEPUNTEN: ‘Nothing Arrived’, ‘Everything I Am Is Yours’, ‘Hot Scary Summer’, ‘Little Bigot’, ‘Becoming A Jackal’, ‘Courage’.
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE: Er schiet ons niet meteen iets te binnen, maar het viel wél op hoe opgelucht Conor O’Brien reageerde toen, na zijn stuntelige bindteksten in het Frans, iemand uit de zaal riep dat niemand het hem kwalijk zou nemen als hij Engels sprak.
Villagers is de ‘nom d’artiste’ van Conor O’Brien, een Ierse singer-songwriter die zijn bedachtzame folkliedjes, ten tijde van ‘Becoming A Jackal’ (2010) en ‘Awayland’ (’12), nog verpakte in orkestrale, van elektronica doordrongen arrangementen. Zijn onlangs verschenen derde cd ‘Darling Arithmetic’ daarentegen, blikte hij helemaal solo in, op de zolder van zijn boerderij even buiten Dublin.
Dat overwegend akoestische werkstuk is meteen ook zijn persoonlijkste en meest intimistische. Het gaat om een even tijdloze als afgekloven plaat waarop relaties centraal staan en O’Brien voor het eerst over zijn homoseksuele geaardheid schrijft, zonder verstoppertje te spelen. Tegelijk hoopt hij dat de gevoelens die hij in zijn songs beschrijft universeel genoeg zijn om geen enkele luisteraar uit te sluiten.
In Brussel dienden Villagers zich aan als een vijfmansband, die Conor O’Briens breekbare liedjes uiterst behoedzaam inkleurde. Daarbij viel niet alleen de rol van de harpiste, maar ook die van de drummer op. De laatst genoemde voegde aan ‘Nothing Arrived’ en ‘So Naive’ namelijk sfeerrijke, rokerige trompetfrasen toe.
Waakvlam
Ondanks de aanwezigheid van oude bekenden als ‘Set the Tigers Free’ en het verstilde ‘My Lighthouse’, werden de meeste nummers uit ‘Darling Arithmetic’ geplukt. Het met O’Briens fingerpicking versierde ‘Dawning on Me’ en het wat meer uptempo gespeelde ‘Everything I Am Is Yours’ waren romantische liefdesverklaringen, die qua sound af en toe aan de jonge Paul Simon deden denken. ‘Soul Serene’ stond in het teken van de aanvaarding, maar Villagers diepten ook enkele pijnlijke songs op over homofobie en hypocrisie, zoals ‘Hot Scary Summer’ en het op ingehouden woede steunende ‘Little Bigot’.
De toeschouwers luisterden devoot en toen Conor O’Brien, met zijn gitaar als enige gezel, ‘Becoming A Jackal’ inzette, vulden ze spontaan de koortjes in. Met ‘Courage’ eindigde de set van Villagers, die een uur lang op waakvlam had gestaan, op een hoopvolle noot. Een Gay Parade was het niet meteen, maar op zijn manier klonk het repertoire van de timide Ier minstens even sprekend.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Set the Tigers Free / Dawning On Me / Nothing Arrived / So Naive / Everything I Am Is Yours / Memoir / My Lighthouse / Soul Serene / Hot Scary Summer / Little Bigot // Becoming A Jackal / Pieces / Courage.
