Het Canadese Viet Cong deelde in de Club de ene uppercut na de andere uit. Noiserock zoals die anno 2015 hoort te klinken!
15u35. In het midden van de Club staat een man op z’n dooie gemakje een boek te lezen. Down And In: Life In The Underground, meer bepaald. Een verhaal over de geschiedenis van de Amerikaanse undergroundcultuur starring beatniks, rock-‘n-rollers, punks, intellectuelen en poëten. Op het podium was Viet Cong ondertussen het beste van zichzelf aan het geven. Dat Canadese viertal rees een paar jaar geleden uit de as van Women, een groep die bekend stond in – jawel – de underground. Soms klopt alles.
Ian Curtis-imitatie
Wat wij evenwel niet begrepen, is hoe die man zich op z’n lectuur kon blijven concentreren terwijl Viet Cong de ene noiserock-uppercut na de andere uitdeelde. Zoals Silhouettes, een song die deed denken aan het vroege Interpol, maar veel snediger uit de hoek kwam. Of March of Progress, een op een echoënde drumbeat varende psych-rocker. Gitaaruithalen speelden dan weer haasje over met basdreunen in Bunker Buster, en voor Continental Shelf haalde zanger Matt Flegel z’n beste Ian Curtis-imitatie boven.
Galmend geluid
Qua songstructuren leek Viet Cong de mosterd dan weer bij Neil Youngs Crazy Horse te hebben gehaald. Afsluiter Death, op plaat al elf minuten lang, werd bijna twintig minuten uitgerekt. De shoegazende gitaristen Scott Munroes en Daniel Christiansens gebruikten hun gitaren als granaten. De enige smet op het blazoen: het ietwat galmende geluid in de Club.
Toen de Canadezen het omstreeks 16u20 voor bekeken hielden, stond de man nog stééds te lezen. ‘Ik heb goeie oren’, zei hij. ‘Het was goed.’ You bet!
SETLIST: Throw It Away / Silhouettes / Bunker Buster / March of Progress / Continental Shelf / Death
Viet Cong, bonk erop. #pkp15
— Robbe (@RobbeSchepens_) 22 augustus 2015
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier