Trixie Whitley op Werchter: Voor het zingen de kerk uit gaan

Trixie Whitley. Afgelopen zomer op het podium van Rock Werchter. © Rob Walbers

We stellen ons graag voor dat wijlen Chris Whitley ergens vanop een wolk naar beneden kijkt en glundert wanneer hij ziet hoe zijn dochter Trixie zijn sporen drukt. Dat de muzikante over tonnen talent beschikt staat buiten discussie. Alleen hadden we haar al met méér overtuigingskracht op het podium zien staan.

What’s the fuzz?

Is Trixie Whitley nu een Gentse met een New Yorkse tongval of is het omgekeerd? Een feit is dat wie ooit in een groepje met Daniel Lanois heeft gezeten, niet om credibiliteit verlegen zit. In onze streken heeft la Whitley de jongste jaren, dank zij massa’s optredens en platen als ‘Fourth Corner’ en ‘Porta Bohemica’ een trouwe aanhang verworven.Haar terugkeer naar Werchter was dus een beetje als thuiskomen. “Al had ik er geen idee van dat het hier zo’n kutweer was”, meldde de artieste, die na een lang verblijf in de VS pas weer voet op Belgische bodem had gezet.

Toch niet beter de toog opgezocht?

Toegegeven, we hebben het even overwogen. Op een klokvast festival als Rock Werchter bestonden Trixie Whitley en haar band het namelijk tien minuten te laat op het podium te verschijnen. “Vastgezeten in de modder”, luidde het excuus. Well, that makes two of us. Maar het zorgde er wel voor dat ze haar set noodgedwongen diende in te korten. Het had iets van voor het zingen de kerk uit gaan, als u begrijpt wat we bedoelen. Want Trixies stembanden bleven natuurlijk niet ongebruikt.

In nummers als ‘Gradual Return’ en ‘Hotel No Name’, vol grofkorrelige gitaaruithalen, legde Trixie Whitley dezelfde intensiteit en bezetenheid aan de dag als haar vader. Ook de meer afgekloven songs, type ‘1.000 Thieves’ of het ingehouden ‘Pieces’, vertoonden een hoog emotionaliteitsgehalte. In het trage ‘Closer’ ontpopte de zangeres zich als een moderne r&b-diva, terwijl ‘Need Your Love’ voor de gelegenheid in een weerbarstig funkcorset werd gestopt. Bij momenten kreeg je de indruk dat Whitley behoorlijk wat innerlijke demonen te bekampen had, maar haar stem klonk ons, vooral in de hoogste regionen, iets te schril in de oren. Uiteindelijk won niet de toog maar Robert Plant het pleit. Maar terwijl we ons naar de uitgang begaven, deed de zangeres de balans middels ‘Breathe You In My Dreams’ alsnog in de juiste richting overhellen.

Materiaal voor uw snapchatverhaal?

Trixie Whitley die de frontstage in dook en als een roofdier door de middengang sloop.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content