Tomorrowland 2016, dag 2: Libanees volksdansen in dromenland

© Wouter Van Vaerenbergh

Dromenland ligt nog steeds aan de Rupel. Dag twee van Tomorrowland bracht ons verzuurde kuiten, meer volk, meer nieuwe vrienden en méér vette beats.

Dag twee van Tomorrowland was nog geen twee uur ver toen er al twee politiehonden de aroma’s van ons kruis kwamen opsnuiven. Het is zaterdag en er is opvallend meer passage dan gisteren, en dat brengt strengere drugs- en veiligheidscontroles met zich mee. We begrijpen de agenten overigens wel, gezien er dezer dagen veel mensen met Pokébollen rondlopen.

Eenmaal binnen verzekerde iemand ons dat niets beter smaakt dan hardstyle als lunch. Goedgelovig als we zijn, stapten we vol enthousiasme naar de Q-dance Stage. Niet onbelangrijk om weten: Q is géén familie van de gelijknamige radiozender. We vonden het jammer voor die ene man in zijn t-shirt van Coldplay, maar de overige honderd aanwezigen konden de buldozerelektronica van Code Black wél smaken.

Code Black en MC Villain brachten ons hardstyle zoals hardstyle hoort te zijn: een potentiële radiohit die in een halve minuut uitbarst in een stortvloed van bulderende, agressieve beats. Het is dé ideale muziek om uzelf een beenbreuk te dansen, maar het is nog vroeg en we hebben vandaag wel betere dingen te doen.

Tomorrowland 2016, dag 2: Libanees volksdansen in dromenland
© Wouter Van Vaerenbergh

Rode Zee

Aan de Kozzmozz Stage liepen we een oude bekende tegen het lijf. Het was een fijn weerzien met de defecte wasmachine van Fedde Le Grand van gisteren. We vonden het uiterst sympathiek van de Nederlander om zijn materiaal uit te lenen aan de Duitse dj Len Faki. Diens beats liepen de eerste tien minuten nog verloren in de grote tent, maar de cocktail van techno en house die hij daarna maakte, was er wel een die we nog eens zouden bestellen. Ook dát is Tomorrowland: sociaal drinken.

In de verte sputterden er beats als de betere diarree. Het geluid leidde ons naar Regi die aan de Main Stage een uitzicht had op de Rode Zee. Honderden Zwitsers troepten in hun nationale kleuren samen voor het podium. “Deze actie met alle Zwitsers Of Tomorrow kwam tot stand via Facebook.”, lacht Alexander uit Bern. Of Zwitserland een speciale band heeft met de muziek van Regi? “Nee, hoor. Zó goed is hij ook weer niet.”

Al moet het gezegd dat Prins Beat uit Hasselt wel weet hoe hij de People Of Tomorrow moet opzwepen. Het had zijn charme wel, duizenden mensen hun keelbanden aan flarden horen schreeuwen met ‘Turn The Tide’ van Sylver en ‘Last Resort’ van Papa Roach. En toen lieve Regi ‘Kernkraft 400’ van Zombie Nation (het meest gedraaide nummer van deze editie?) draaide, was het hek helemaal van de dam. Pluimen voor de hoed van Reginald!

Tomorrowland 2016, dag 2: Libanees volksdansen in dromenland
© Wouter Van Vaerenbergh

Libanese volksdans

Een kort intermezzo aan de Main Stage en een confettifeest later, baanden we ons een weg door de massa in het spoor van onze fotograaf. Het is uiterst schattig hoe iedereen hem spontaan zijn leukste kunstje wil laten zien. We werden geïntroduceerd tot een Libanese volksdans (een mix tussen de sirtaki en jumpen), ontmoetten een opblaasbare dino met een eigen Facebook én we kregen prompt een paar Pokébollen onder onze neus geduwd. “Zijn die glutenvrij? Nee? Laat dan maar.”

“This is amazing”, roept een Argentijn wanneer hij bij The Harbour House aankomt. Radio Modern kampeert er drie dagen en zorgt altijd voor een reden om er te blijven plakken. Gisteren zagen we nog eens iemand hoelahoepen, zaterdag kregen we een gratis initiatie synchroondansen. Aan de overkant van het water bepaalden ze de moves, de rest volgde en ook wij smeten onze heupen in de strijd. Links, rechts, boven, onder! En draaien!

Tomorrowland 2016, dag 2: Libanees volksdansen in dromenland
© Wouter Van Vaerenbergh

We waren onderweg naar Feder wanneer een enthousiaste Vlaming ons aanklampte. “Ik herken alle vlaggen ter wereld. Zelfs die van Buthan!” Toen hij vervolgens alle mogelijke landen begon op te sommen (“Maleisië! Singapore! Zweden! Taiwan!”) hebben we hem vriendelijk de deur gewezen. Uitstekende timing wel, want Feder (echte naam: Hadrien Federiconi) loste net zijn monsterhit ‘Goodbye’ in The Opera. Hij bracht ons drie minuten puur genot, maar draaide verder weinig noemenswaardige songs.

Verzuurde kuiten

Bij het vallen van de avond keerden we kort terug naar de Q-dance Stage. DJ Coone was er honderden trommelvliezen in de vernieling aan het draaien. “This is a new song”, kondigde hij aan. Het enige dat we ons er van herinneren, is de beukende bas die onze binnenkamer herorganiseerde. Coone had iedereen wel méé, in tegenstelling tot Lost Frequencies enkele tenten verder. Het was (té) lang wachten op zijn monsterhit ‘Are You With Me’ en er zat gewoon geen vuur in zijn set. “Allez, Felix! Geef ons iets opzwepend. We willen verzuurde kuiten van het dansen”, smeekten we hem. Wij vroegen, maar Lost Frequencies draaide niet.

Tomorrowland 2016, dag 2: Libanees volksdansen in dromenland
© Wouter Van Vaerenbergh

Uit verveling spraken we dan maar enkele People Of Tomorrow aan. “Ik ben een Italiaan, maar ik woon in Luxemburg. Of dit mijn eerste keer is?” Zijn koele blik sprak boekdelen. Hij wees naar een tattoo boven zijn rechtertepel. “Yesterday is history. Today is a gift. Tomorrow is mystery.” Hij begon hardop te lachen. “Ik ben hier thuis. Als het kon, zou ik in De Schorre willen wonen.” We durfden hem niet zeggen dat er hier de overige 362 dagen van het jaar geen jota te beleven valt.

“Tu viens d’où?”, vragen we iets verder. “Uit Montpellier. Ik heb mijn spaargeld gebruikt om hier te kunnen zijn. Dit is een droom die uitkomt.” Hij trekt zijn t-shirt uit en wijst naar zijn rug. Er pronkt een enorm logo van Tomorrowland onder zijn nek. Over de People Of Tomorrow kunt u zeggen wat u wil, maar ze dragen dedication duidelijk hoog in het vaandel.

Identiteit

Eerlijk is eerlijk. Ja, we hebben spijt dat we Kollektiv Turmstrasse vroegtijdig hebben verlaten voor Dimitri Vegas & Like Mike. Toen het Duitse duo ‘Last Call’ speelde, waanden we ons even in een louche technokeet in Berlijn en dat is altijd een goed teken. Er hing iets in de lucht, maar we kunnen het niet definiëren omdat de plicht riep. Als de fijnste Griekse Belgen van ’t land (sorry, Jani) ten dans spelen, gaat u kijken. Zo hoort dat.

Dimitri Vegas & Like Mike deden wat Dimitri Vegas & Like Mike doen: een show opvoeren. Toeters, bellen, champagne, vuurwerk. Alles erop en eraan. Het paste perfect binnen het feeërieke kader van de Main Stage, maar soms was er té veel show en té weinig muziek. ‘The Hum’, ‘Arcade’, ‘Higher Place’ kwamen aan als sloophamers, maar we hoorden niets waarmee ze zich van het peloton onderscheiden. Ook Dimitri en Mike draaiden ‘How Deep Is Your Love’ en ‘I Took A Pill In Ibiza’, net zoals drie vierde van de line-up dat doet. Identiteit. We misten een eigen identiteit.

Dimitri Vegas & Like Mike bliezen ons dan wel niet van onze sokken, dag twee van Tomorrowland was een uitstekende dag. Met dank aan Franky Kloeck om onze favoriete tranceklassieker ‘The House of House’ te draaien. En dankzij de Q-dance Stage zijn we ook wijzer geworden: hardstyle in de morgen, een dag zonder zorgen.

(ELV / KS)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content