The War on Drugs @ Les Nuits Botanique: Een bedwelmende trip

Drie jaar geleden voorspelden we hen al een grote toekomst en vandaag lijkt die ook echt binnen handbereik. De heren van The War on Drugs speelden tijdens Les Nuits voor een uitverkochte zaal en staan binnenkort op Pukkelpop. Met in hun achterzak: de uitstekende cd ‘Lost in the Dream’.

Ten tijde van ‘Slave Ambient’, zijn vorige langspeler, presenteerde The War on Drugs uit Philadelphia zich in de ABClub nog als een kwartet. Dit keer had frontman Adam Granduciel echter twee extra krachten op keyboards megebracht, al voegde één van hen aan de wall of sound van de groep ook regelmatig sax en trompet toe.

Eigenlijk is The War on Drugs een wisselend collectief dat, ten tijde van zijn debuut ‘Wagonwheel Blues’ uit 2008, nog Kurt Vile in de gelederen telde. Granduciel van zijn kant, trok dan weer een poosje op met Viles band The Violators, maar inmiddels zijn hun respectieve carrières niet langer verstrengeld en beschikken ze elk over een eigen aanhang.

Hoewel je de muziek van The War on Drugs zou kunnen omschrijven als Americana met psychedelische trekken, maakt de band in wezen klassieke rock naar het model van Bob Dylan, Bruce Springsteen en Tom Petty. Alleen krijgt de sound van die iconen in de handen van Adam Granduciel een bevreemdend randje. Dat komt omdat de man ook in de ban is van de analoge ambient van Brian Eno, de motorik beats van NEU!, de dronerock van Spacemen 3, het afgekloven minimalisme van Suicide en de spacy uitspattingen van Hawkwind.

Wanhoop

De onlangs verschenen derde plaat van de groep vormt de neerslag van een donker jaar uit Granduciels bestaan. Niet alleen ging zijn vriendin er vandoor (het stel is intussen weer herenigd), mandenlang had hij ook last van allerlei angsten, neuroses en paniekaanvallen. ‘Lost in the Dream’ is dan ook een werkstuk waarop eenzaamheid, wanhoop en frustratie om beurten de algehele sfeer bepalen.Tegelijk is het de trefzekerste en openhartigste songcollectie die de artiest tot dusver heeft afgescheiden. Eén en ander leidde in de Botanique tot een intens concert met lang uitgesponnen nummers, waarin Adam Granduciel ruimschoots de tijd nam om zijn verhaallijnen te ontwikkelen. Behalve als zanger deed hij dat ook als een uitermate expressieve gitarist, die zijn solo’s doorgaans op een bedje van ijle synths deponeerde.

Met opener ‘An Ocean in Between the Waves’ schoot The War on Drugs meteen raak. Want ook al ging het om een lange jam, er werd bijzonder hecht samengespeeld. En ook tijdens het anderhalf uur dat erop volgde, zouden de muzikanten nauwelijks steken laten vallen. ‘Baby Missiles’ en de courante single ‘Red Eyes’, die onlangs, met maanden vertraging, eindelijk werd opgepikt door Studio Brussel, flitsten in hoog tempo voorbij. Het met harmonica versierde ‘I Was There’ en het opvallend Dylaneske ‘Eyes to the Wind’ daarentegen, maakten een meer afgewogen indruk. En zo reisde het sextet soepel heen en weer tussen traag en slepend (‘Suffering’), ingetogen (het van de Britse cultartiest Bil Fay geleende ‘I Hear You Calling’) en gedreven (‘Under the Pressure’ dreef op een fijn pianomotiefje en een repetitieve sax). ‘Burning’ kringelde geleidelijk op uit een monotone drone, terwijl het snarenspel in ‘Best Night’ herinneringen opriep aan de southern rock van wijlen Duane Allman.

Bezwerend

The War on Drugs speelde aanhoudend op hoog niveau en de sfeer was hypnotisch en bezwerend. Alleen lag ook de eenvormigheid af en toe op de loer. Individueel klonken zeker niet alle songs even dwingend, maar wie zich liet meezuigen in het universum van de groep zal zonder twijfel een bedwelmende trip hebben gehad. Uit de finale onthielden we nog het zinderende ‘In Reverse’, waarin Granduciel zichzelf vergeleek met “a train in reverse down a dark road” en het als enige bis opgespaarde ‘Brothers’.

Met zijn prikkelende menvorm van folk- en Krautrock gaf The War on Drugs in Brussel aan dat songs van klassieke snit best ook toekomstgericht kunnen zijn en dat epische structuren, als je maar bevlogen genoeg musiceert, nog lang niet hoeven te worden afgedaan als passé. Voor u het vraagt: de groepsnaam The War on Drugs mag u wél letterlijk nemen. Het afgelopen jaar stopte Adam Granduciel zelfs met roken en ook de consumptie van vlees zweert hij voortaan af. Alleen van zijn decibelverslaving is hij voorlopig niet afgekickt. En naar zijn concert op Les Nuits te oordelen, kunnen we daar enkel blij om zijn.

Dirk Steenhaut

The War on Drugs speelt op vrijdag 15 augustus op Pukkelpop in Hasselt-Kiewit.

DE SETLIST: An Ocean in Between the Waves / Baby Missiles/ I Was There / Eyes to the Wind / Red Eyes / Suffering / Under the Pressure / Burning / I Hear You Calling / Best Night / In Reverse / Your Love is Calling My Name // Brothers.