The War on Drugs @ ABClub

Wie The War on Drugs spontaan met de narcoticabrigade associeert, heeft iets gemist. Het is namelijk een klassieke rockband-met-een-randje, waar ook Kurt Vile ooit een lidkaart van op zak had. In Brussel kwam het Amerikaanse kwartet zijn nieuwe cd ‘Slave Ambient’ voorstellen.

DA GIG: The War on Drugs in ABClub, Brussel, 17/9.

IN EEN ZIN: De groep kwam bevlogen en intens uit de hoek en bewees dat traditionele Americana, dronerockexperimenten en lange psychedelische jams probleemloos samengaan.

HOOGTEPUNTEN: ‘Your Love is Calling My Name’, ‘Come to the City’, ‘Black Water Falls’.

DIEPTEPUNTEN: niet gehoord.

BESTE QUOTE van Adam Granduciel: “Vorig jaar hebben we onze Europese tour moeten annuleren omdat anders onze nieuwe plaat niet tijdig af raakte. Maar ik besef het: it sucked. Sorry dus. Wie kan bewijzen dat hij een kaartje had, krijgt straks een gratis t-shirt.”

Spilfiguur van The War on Drugs is zanger-gitarist Adam Granduciel, een man die we eerder dit jaar nog aan het werk zagen met The Violators van vriend en geestesgenoot Kurt Vile. Beide talenten zijn aan elkaar gewaagd, want ‘Slave Ambient’, de tweede langspeler van The War on Drugs, hoeft in kwalitatief opzicht zeker niet onder te doen voor ‘Smoke Ring For My Halo’.

Granduciel groeide op met de Amerikaanse FM-radio en is als songwriter doordrongen van het werk van Bob Dylan, Tom Petty en Bruce Springsteen. Tegelijk is hij beïnvloed door de hypnotische dronerock van Spacemen 3 en Spiritualized en experimenteert hij zowel met ambient elektronica als met de ‘motorik beats’ van NEU! Een en ander leidt tot gelaagde, grofkorrelige muziek, die van respect voor de traditie getuigt maar ook naar de toekomst wijst. Hoewel de songs van The War on Drugs doorgaans warm en folky klinken, vertonen ze dus, paradoxaal genoeg, een kille, futuristische glans.

Zoals bleek in de AB, is de groepsbezetting sinds ‘Wagonwheel Blues’ uit 2008 grondig door elkaar geschud. Geluidsmanipulator Granduciel, de enige overblijver uit die periode, laat zich nu bijstaan door vleesgeworden metronoom Steve Urgo, meesterbassist Dave Hartley en toetsenman Robbie Bennett, die occasioneel ook een akoestische gitaar beroert. Samen vormen ze een bijzonder hecht gezelschap dat zich op het podium zowel leende tot strak gestroomlijnde rockers als minutenlange psychedelische jams. De meeste songs uit de set waren afkomstig uit het pasverschenen ‘Slave Ambient’, maar de groep putte ook vier keer uit haar debuut en diepte met ‘Comin’ Through’ zelfs een juweeltje op uit de vorig jaar verschenen ‘Future Weather EP’.

Het gedreven ‘Baby Missiles’ verwees met zijn scheurende harmonica en ijle orgeltje wel erg nadrukkelijk naar The Boss ten tijde van ‘Born in the USA’. Uit Adam Granduciels frasering in ‘Brothers’ en ‘Your Love is Calling My Name’, ergens tussen praten en zingen in, kon je dan weer moeiteloos afleiden dat Dylans ‘Blonde on Blonde’ een van zijn favoriete platen aller tijden is. Toch is The War on Drugs veel méér dan een hommageband: Granduciel toonde zich een bevlogen frontman, die ons met zijn withete riffs en vloeiende, epische gitaarstijl zowaar herinnerde aan de zeggingskracht van Greg Sage van de legendarische Wipers. Geen gering compliment.

Waar de zanger op zijn debuut nog het ecologische en economische verval van de VS observeerde, handelen zijn nieuwe songs vooral over rusteloosheid, vrijheidsdrang en de drama’s die zich afspelen in zijn eigen hoofd. ‘I was There’ klonk broeierig en meeslepend, het forse ‘Come to the City’ en het uitgesponnnen ‘A Needle in Your Eye #16’ kwamen verzengend intens en hemelbestormend uit de hoek. Adam Granduciel is, net als Neil Young, een voorstander van audio-vérité, en dat merkte je aan de ongedwongenheid en de nonchalance waarmee hij zijn songs de zaal in schoot.

The War on Drugs koppelde introspectie aan uitbundigheid (‘Black Water Falls’), subtiliteit aan energie (‘Taking the Farm’) en waagde zich aan noisy uitbarstingen zonder er zijn aandacht voor details bij in te schieten. Goed, de ABClub was zaterdagavond nog voornamelijk met kenners en fijnproevers gevuld, maar als de radio een beetje meewil, is het slechts een kwestie van tijd voor deze uitstekende band ook de grote festivals zal inpakken.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Best Night / Baby Missiles / Comin’ Through / I Was There / Your Love is Calling My Name / The Animator / Come to the City / Brothers / Taking the Farm / Arms Like Boulders / Black Water Falls / A Needle in Your Eye #16 // Buenos Aires Beach.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content