Steven De Bruyn en zijn Rhythm Junks brengen dezer dagen een nieuwe cd uit. ‘Beaten Borders’ werd boven de doopvont gehouden tijdens een bijzonder geslaagd concert in de ABClub.
DA GIG: The Rhythm Junks in ABClub, Brussel op 28/2.
IN EEN ZIN: Een concert dat zich afspeelde op het snijpunt van rootsrock, blues, jazz en pop en volledig in het teken stond van vakmanschap en speelplezier.
HOOGTEPUNTEN: ‘Offline Land’, ‘Some People’, ‘Burnin’ Burnin’ Burnin”, ‘Join the Bus’, ‘Beats of Love’…
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE van Steven De Bruyn, die daarmee radiomaker Jan Hautekiet citeerde: “Waarom zou je het in je hoofd halen filosofie te studeren als je ook naar The Rhythm Junks kunt luisteren?”
De Beste Belgische mondharmonicaan sinds Toots roert zich weer. Steven De Bruyn brengt dezer dagen, met zijn inmiddels drastisch afgeslankte Rhythm Junks, een nieuwe cd uit. ‘Beaten Borders’ werd boven de doopvont gehouden tijdens een bijzonder geslaagd concert in de ABClub.
In deze tijden van besparingen en herstructureringen wisten zelfs The Rhythm Junks de dans niet te ontspringen. Op hun vorige cd, ‘Pop Off’, dienden ze zich nog aan als een uit de kluiten gewassen septet met veel toeters en enkele bellen, maar op hun pas verschenen derde langspeler houden ze enkel het hoogstnodige over.
Op zich een interessante oefening, want ook nu blijkt weer dat je zoveel méér kunt met minder. In de huidige triobezetting van de groep, waarin je ook nog eens drie generaties terugvindt, zijn alle muzikanten even creatief en onmisbaar
Het helpt natuurlijk dat het telkens om figuren gaat die al op diverse terreinen hun sporen hebben verdiend. Zanger en frontman Steven De Bruyn heeft al een leven achter de rug met El Fish en is op zowat iedere Belgische plaat te horen waar op een harmonica wordt geblazen; bassist Jasper Hautekiet schuimde de jongste jaren de podia af met onder anderen The Bony King of Nowhere, The Ballroom Quartet, Milow en Love Like Birds en drumveteraan Tony Gyselinck speelde tijdens zijn lange carrière met zowat iedereen, van Kris De Bruyne en Toots Thielemans tot Yma Sumac.
U begrijpt dus dat The Rhythm Junks geen prutsers zijn. Wanneer deze drie zich ergens in de schijnwerpers vertonen, kun je ervan op aan dat er Muziek met een hoofdletter wordt gemaakt.
Pretentieloos
De ‘beatverslaafden’ zijn, zij het in steeds wisselende bezettingen, al zo’n tien jaar actief en grossieren nog altijd in pretentieloze good time music die, zoals de titel ‘Beaten Borders’ al aangeeft, systematisch ingaat tegen iedere vorm van hokjesdenken. De songs van The Rhythm Junks ontstaan op het kruispunt van rootsrock en blues, maar krijgen regelmatig een popinjectie toegediend en worden gespeeld met de attitude van echte jazzcats.
Tijdens de show in Brussel prijkten niet alleen alle songs uit de nieuwe plaat op de setlist, er was net zo goed ruimte voor enkele oude bekenden. Maar wat de heren ook uit hun mouw schudden, het speelplezier was altijd manifest
Vanaf opener ‘Offline Land’, waarin de zanger tot zijn opluchting vaststelde dat ook de digitale snelweg over een afrit beschikt, rolde de ritmesectie een aanstekelijke groove uit, waar Steven De Bruyn met zijn omvangrijke verzameling smoelschuivers overheen gleed. Of hij nu te keer ging op een chromatische harmonica of een bluesharp, de voorman van The Rhythm Junks wist zijn solo’s, met behulp van allerlei effectapparatuur, telkens weer in een andere klankkleur te schilderen.
Hij liet zijn instrumenten alle talen spreken en gebruikte af en toe een ‘phrase sampler’, wat hem toeliet verschillende partijen te loopen en over elkaar te spelen. Maar De Bruyn greep net zo goed naar een kaossilator (een synth op zakformaat) of een omnichord om de songs van de juiste accenten te voorzien. Zo was ‘The Game Is Up’ een onweerstaanbare shuffle en herkenden we in het zorgeloos huppelende ‘Some People’ nu al een potentiële radiohit.
Hoogbejaard
De zanger werd achter de microfoon haast voortdurend gesecondeerd door Hautekiet. En ook al zagen we diens lage backings al eens als ‘kermit vocals’ omschreven, ze brachten zeker extra leven in de brouwerij. In nummers als ‘Dreamer, Dream On’ (gevatte tekst overigens), ‘Drowning Sailors’ en het trage, broeierige ‘Burnin’ Burnin’ Burnin” haalde Steven De Bruyn de blues dichterbij door zijn dobro met een bottleneck te bewerken.
‘Never the Same’, een van de vele songs waarin Tony Gyselinck van zijn subtielste en inventiefste kant liet horen, kreeg via de Hofnerbas van Jasper Hautekiet een heus Motownritme opgespijkerd. ‘Home Cooking With An Empty Fridge’ klonk even ‘no nonsense’ als geestig en in ‘Hard to Keep A Promise’ werd een duel tussen harmonica en drums afgefloten op Onbeslist. “Hij mag er dan hoogbejaard uitzien, zodra hij een drumstick ziet wordt hij weer een kind van drie”, monkelde De Bruyn over de nestor van de band.
Tijdens ‘Checking In’, een bastaardkind van disco en boogie, wees de smoelschuiver even richting Jamaica en halverwege ‘Best Kept Secret’ denderde de opper-Junk al blazend, op de schouders van een toeschouwer, helemaal tot achterin de zaal. Geen wonder dat de groep, na afloop, door het pubiek naar Bissegem werd uitgenodigd. Tot groot jolijt van de aanwezigen diepten The Rhythm Junks met ‘Join the Bus’ -pop met een reggaevibe- een radiohitje uit hun vorige plaat op, om te eindigen met een eigenzinnige versie van de Nacht und Nebel-klasieker ‘Beats of Love’.
Prima plaat, uitstekend concert: niet alleen de hoes van ‘Beaten Borders’ oogt dus rooskleurig. Enige minpuntje was de niet altijd even vlekkeloze Engelse uitspraak van Steven De Bruyn, waardoor ‘burning flags’ als ‘burning flecks’ werden verkocht. Maar laat onze ‘coming out’ als kniesoor de pret vooral niet verstoren. Als The Rhythm Junks in de buurt van uw hofstede tijdelijk hun tenten opslaan, ga dan zeker kijken.
Dirk Steenhaut
The Rhythm Junks zijn vanavond nog te zien in Antwerpen (Arenberg) en op 3/3 in Gent (Vooruit).
DE SETLIST: Offline Land / The Game Is Up / Some People / Some People / Dreamer, Dream On / Never the Same / Home Cooking / Drowning Sailors / Hard To Keep A Promise / Burnin’ Burnin’ Burnin’ / Checking In / Best Kept Secret / Maybe Slowly // Join the Bus / Beats of Love.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier