The Bony King of Nowhere + Douglas Firs @ AB: Het blijft in de familie

© Noah Dodson

‘Vlaanderen Boven’ in de AB, waar twee fijne exponenten van de inlandse folkrock aantraden. The Bony King of Nowhere en Douglas Firs speelden intimistische sets waarin alles ten dienste stond van De Song.

DA GIG: The Bony King of Nowhere en Douglas Firs in AB, Brussel op 13/2.

IN EEN ZIN: Dat beide artiesten zeer getalenteerd waren, wisten we al, maar, wat ons betreft was Gertjan Van Hellemont, als songwriter én gitarist, de ster van de avond.

HOOGTEPUNTEN: ‘The Winter Sun is Gonna Last’ (Douglas Firs) en ‘Travelling Man’, ‘She’ en ‘All is Well’ (The Bony King).

DIEPTEPUNTEN: de tenenkrommend stuntelige verhaaltjes van Bram Vanparys tussen de nummers door. Wie niets te vertellen heeft, doet er beter het zwijgen toe.

BESTE QUOTE van Bram Vanparys: “Vaak sta ik op met het gevoel dat ik geboren ben om mensen te entertainen. Dat was vanochtend niet het geval. Ik hoop dus dat jullie me mijn knulligheid vergeven. Soms ben ik echt grappig, hoor. Maar niet vandaag.”

Het was alweer ‘Vlaanderen Boven’ in de AB, waar twee fijne exponenten van de inlandse folkrock aantraden. The Bony King of Nowhere en Douglas Firs brachten onlangs fel gewaardeerde nieuwe platen uit en allebei speelden ze intimistische sets waarin alles ten dienste stond van De Song.

In grote lijnen stonden tijdens beide optredens dezelfde mensen op het podium, want beide groepen zijn ‘familie’ van elkaar. Gertjan Van Hellemont, de boswachter van Douglas Firs, is al jaren gitarist bij The Bony King of Nowhere, maar bewees onlangs met zijn debuut-cd ‘Shimmer & Glow’ dat er ook een uitstekende singer-songwriter in hem schuilt.

“Wanneer ik naar de AB kom, zit ik meestal waar jullie nu zitten. Dit is een zeer bijzonder moment voor ons”, sprak een dankbare Van Hellemont. Jammer dus dat hij en zijn broer Sem, die de toetsen beroerde en de tweede stem aandroeg, slechts ruimte kregen voor zes liedjes.

Douglas Firs toonde zich in die korte tijd van zijn veelzijdigste kant. ‘Isn’t It Weird’ dreef op pittig slidespel; in ‘Misunderstood’ (waar de heren vocale versterking kregen van Cleo Janse), ‘Pretty Legs and Things To Do’ en het solo gebrachte, ietwat desolate ‘The Winter Sun Is Gonna Last’ regeerde de soberheid.

Tijdens uitsmijter ‘Never Cared Enough’ stond er plots een volledige groep op het podium, wat resulteerde in een organische rootsrocksound, verwant aan die aan The Band. Ook hier gaf de voorman, met een prachtige, ingehouden elektrische gitaarsolo, aan hoe expressief hij wel op de snaren te keer kan gaan. Volgende keer als headliner, graag.

Gezeur

Gentenaar Bram Vanparys, alias The Bony King of Nowhere, kreeg wél anderhalf uur ter beschikking, maar de man heeft dan ook al drie langspelers om uit te putten. De meeste songs op de setlist waren afkomstig uit zijn titelloze jongste: een broze, uitgepuurde folkplaat die hij in één avond opnam in een dorpje in de Ardennen. Maar The Bony King greep ook regelmatig terug naar ouder werk uit ‘Eleonor’ en ‘Alas My Love’.

Voor de eerste nummers waren slechts drie akoestische gitaren als rekwisieten vereist. Vanaf ‘Sleeping Miners’ werd Vanparys bijgestaan door zijn prima band, waarin we Cleo Janse op keyboards, Jasper Hautekiet op bas en Jan Dhaene op drums herkenden en die de nummers subtiel maar altijd respectvol ondersteunde. Het geheime wapen van het gezelschap was echter ook nu weer Gertjan Van Hellemont die, zeker als de songs een beetje monotoon dreigden te worden, met zijn gitaar of lapsteel verbluffende versieringen en geïnspireerde harmonieën aanbracht.

Vanparys wordt vaak geroemd als zanger en beschikt over een heldere, wendbare stem, al is een zekere neiging tot zeuren hem niet vreemd. Dat komt omdat hij zijn klanken soms langer aanhoudt dan strikt noodzakelijk is. Veel erger waren zijn knullige bindteksten of zijn met horten en stoten vertelde verhaaltjes die nergens naartoe gingen. Dat leek de artiest ook zelf te beseffen. Alleen belette het hem niet met clichés te goochelen (“liefde is een werkwoord”: aaargh!) of zich als een enquêteur van de Flair op te werpen: “Is alles in orde? Zijn jullie gelukkig? Want dat is een emotie die ons onderscheidt van andere levende wezens, zoals een kever of een paardenbloem.” Tenenkrommend? U zegt het.

Gram Parsons
Gelukkig kwamen er af en toe ook zinniger opmerkingen naar boven. Zo betuigde The Bony King zijn oprechte liefde voor de hoofdstad (“De enige plek in België waar Vlamingen en Walen elkaar ontmoeten. We zijn allemaal een beetje van Brussel en Brussel is van ons.”) en schetste hij in enkele zinnen de essentie van het songwritersvak (“Een lied schríjf je niet, het overkomt je. Dus moet je er op ieder moment ontvankelijk voor zijn”).’Going Home’ gleed voorbij, ondersteund door een zacht zoemend orgeltje. ‘The Garden’, dat in de plaatversie nogal nadrukkelijk richting Leonard Cohen overhelt, was nu voorzien van een rustiek Americana-arrangement en engelachtige backing vocals van Janse, terwijl ‘Another Day Is Done’ zijn pas versnelde, zoals een paard dat net de sporen had gekregen.

Precies toen onze gedachten serieus begonnen af te dwalen (Vanparys’ teksten zijn niet altijd even dwingend) kwam de band op de proppen met ‘She’, een voortreffelijke, tussen country en southern soul zwalkende cover van Gram Parsons, die aangaf hoe boeiend The Bony King of Nowhere uit de hoek kan komen, zodra hij uit zijn comfortzone stapt. Dat de man ook zelf geweldige songs in de vingers heeft, viel nog maar eens op toen hij in zijn eentje, als eerste bis, ‘Travelling Man’ opdiepte.

Een ander kippenvelmoment noteerden we toen Vanparys, Van Hellemont en Janse post vatten achter één microfoon voor een bloedstollende a capella-uitvoering van ‘All is Well’, een Amerikaanse gospelhymne uit de negentiende eeuw die wordt toegeschreven aan ene J.T. White. Uiteindelijk mocht de voltallige groep met ‘Maria’ een sierlijke streep onder het concert trekken. Een mooie avond met twee toptalenten: soms is het organiseren van een concert echt een fluitje van een cent.

Dirk Steenhaut

BONY KING SETLIST: Across the River / Night of Longing / On My Way Home / Rain Falls Down on Mirwart / Sleeping Miners / Girl From the Play / Going Home / The Poet / Lonesome Girl / Alas My Love / The Garden / Another Day is Done / Wild Flowers / She / Eleonore // Travelling Man / All Is Well / Maria.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content