The Black Box Revelation @ AB, Brussel 4/03

The Black Box Revelation zijn jong en hun fans zo mogelijk nog jonger. Sommige waren het scoutsuniform amper ontgroeid, terwijl andere netjes werden gechaperonneerd door hun ouders. Daartussen stond Dirk Steenhaut.

Volgens zanger-gitarist Jan Paternoster speelde The Black Box Revelation donderdag al voor de elfde keer in de AB. Alleen kreeg het duo nu voor het eerst ook op eigen kracht de grote zaal uitverkocht. Feestje dus? Welja. ‘Dilbeek’s finest’ werden door een uitzinnig publiek als ware helden ingehaald.

Tien jaar geleden zou het nog ondenkbaar zijn geweest: een Britse groep die het voorprogramma kwam verzorgen van enkele jonge honden uit de Brusselse rand. De tijden zijn echter veranderd en zo komt het dat Band of Skulls, een powerglamtrio uit Southampton, in de AB als opwarmer dienst deed. De groep speelde strak maar weinig bevlogen en stuitte daardoor op een muur van onverschilligheid. Wat een contrast met de geestdrift die The Black Box Revelation te beurt viel. Er verdrongen zich opvallend veel jongedames op de eerste rijen en de slipjes en beha’s vlogen Paternoster en zijn drummende kompaan Dries Van Dijck alras om de oren. Het mannelijke deel van het publiek toonde zijn enthousiasme dan weer door het stagediven en crowdsurfen in ere te herstellen.

The Black Box Revelation zijn jong (Paternoster wordt deze maand 21) en hun fans zo mogelijk nog jonger. Sommige waren het scoutsuniform amper ontgroeid, terwijl andere netjes werden gechaperonneerd door hun ouders. Nog voor de eerste noot van ‘Run Wild’ was ingezet, vond in de zaal al een eerste energie-ontlading plaats. En toegegeven, de afgekloven, thrashy rock-‘n-roll en rauwe garageblues van het duo klonken bij momenten hoogst opwindend. The BBR speelde met de verbetenheid van de jonge Stones, de power van een Johnny Winter en de ‘less is more’-ethiek van The Black Keys.

Sinds het in 2006 net naast het goud greep tijdens de Rock Rally, kwam het duo op een roetsjbaan terecht. Zijn debuut-cd ‘Set Your Head on Fire’ werd een bestseller en leverde, behalve diverse radiohits, tournees met dEUS en Eagles of Black Metal op. Bovendien mocht The Black Box Revelation zijn vlag planten in enkele Amerikaanse clubs. Gevolg: het vorige maand verschenen, iets ruiger klinkende ‘Silver Threats’ werd gereleased in twintig landen tegelijk.

Het potige, ongepolijste geluid van het stel miste ook in de AB zijn effect niet. Alle nummers uit de nieuwe cd passeerden de revue, maar ook de helft van de vorige had de setlist gehaald. Van Dijck ging volledig op in zijn drumspel en de snaarverrichtingen van Paternoster klonken scherp, grofkorrelig en expressief. Opvallend trouwens hoeveel klassiekers The BBR al op zijn naam heeft staan: ‘Gravity Blues’, ‘I Think I Like You’, ‘Set Your Head on Fire’, het zompige ‘High on a Wire’, een na een spatten ze als vuurwerk de zaal in. Ook ‘You Better Get in Touch With the Devil, het aanstekelijke ‘Love Licks’ en het met lange gitaarsolo’s opgesmukte ‘I Don’t Want It’ groeiden uit tot hoogtepunten.

De duoformule heeft echter zo zijn beperkingen: doordat The BBR zo vaak in hetzelfde register musiceerde en zijn songmateriaal niet altijd even sterk was, stak een zekere eenvormigheid de kop op en verslapte de aandacht. Gelukkig zorgden ‘Never Alone, Always Together’ en de psychedelische Stooges-hommage ‘Here Comes The Kick’ tijdens de bissen voor een overtuigende remonte. The Black Box Revelation beheerst zijn kunstje nagenoeg perfect, maar kent er helaas voorlopig slechts één. De zoektocht naar nieuwe ingrediënten mag dus nú zijn aanvang nemen.

Dirk Steenhaut