STUFF.: Future jazz voor fijnproevers

© Wouter Van Vaerenbergh

De artiesten op Couleur Café kwamen uit alle mogelijke windstreken. Beetje ironisch dus dat één van de absolute hoogtepunten aan het programma werd geslepen door STUFF., een groep uit eigen land waarbij gelaagde future jazz, mathrock, lounge en elektronica onder één hoedje speelden.

Goed, de vijf heren van STUFF. moesten hun ding doen in een kleine tent die in een verre uithoek van het festivalterrein was neergepoot. Maar dank zij hun onlangs verschenen en goed onthaalde debuut-cd ze konden gelukkig wél op heel wat belangstelling rekenen. Het was overigens passend dat het gezelschap in de Dance Club geprogrammeerd stond, want STUFF. maakte zeer fysieke muziek waarin vooral bassist Dries Laheye en drummer Lander Gyselinck voor een aanstekelijke, zij het niet zelden dwarse funkgroove zorgden.

STUFF.:  Future jazz voor fijnproevers
© Wouter Van Vaerenbergh

Joris Calluwaerts (zie ook Magnus) bewerkte zijn klavieren met zijn hele lijf, terwijl draaitafeldekker Mixmonster Menno de waanzinnigste geluiden door het geluidsbeeld joeg: het ene moment leek de band mee te spelen met een welbespraakte MC, het andere weerklonk een sample uit ‘Loving You’ van Minnie Ripperton, waarvan het melodieuze thema prompt werd overgenomen.

Qua inventiviteit waren de muzikanten aan elkaar gewaagd. Niettemin was bij STUFF. een centrale rol gereserveerd voor Andrew Claes, die slecht één keer een normale sax bespeelde. Doorgaans bediende hij zich van een elektronisch blaasinstrument, waarmee hij de meest uiteenlopende geluiden kon voortbrengen.

De bandleden stonden op het kleine podium zeer dicht bij elkaar en legden opvallend veel speelplezier aan de dag. Hun instrumentale composities deden afwisselend denken aan de seventies jazzrockfusion van Weather Report en Marc Moulins Placebo, maar ook aan de elektronica van Flying Lotus, Hudson Mohawke en Amon Tobin.

Door de vele tempowisselingen kon je nooit voorspellen hoe een nummer zou evolueren, maar de interactie tussen de muzikanten wist aanhoudend te boeien. Nu eens kwamen ze speels en kwajongensachtig uit de hoek, dan weer neigden ze naar abstractie.

STUFF.:  Future jazz voor fijnproevers
© Wouter Van Vaerenbergh

In ieder geval leken de heren van STUFF. al spelend vleugls te krijgen en hadden ze daar niet eens de hulp van een Rode Stier voor nodig. Naar het einde toe sprongen zowel de toeschouwers in de tent als de muzikanten op het podium wild op en neer, wat erop wijst dat alle aanwezigen dezelfde trip deelden. STUFF. is dan ook een band die schijnbaar moeiteloos de tegenstelling overbrugt tussen avantgardistisch en toegankelijk, tussen nerveus en loom, tussen ijl en tastbaar. Dit was er eentje voor de fijnproevers, kortom.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content