Strand of Oaks in AB: Kippenvel, ook zonder decibels

© Damon De Backer

Strand of Oaks is een band uit Philadelphia waarvan zanger, gitarist en songwriter Tim Showalter de enige constante is. Op 17 februari volgend jaar verschijnt zijn uitstekende nieuwe cd ‘Hard Love’ en die kwam hij alvast solo voorstellen in het intiemste zaaltje van de AB.

DA GIG: Strand of Oaks (solo) in Huis 23/AB Brussel op 11/12.

IN EEN ZIN: Tim Showalter maakt dezer dagen verschroeiende gitaarmuziek, maar bewees in Brussel dat zijn songs ook op piano of akoestische gitaar moeiteloos overeind blijven”.

HOOGTEPUNTEN: ‘JM’, ‘Cortez the Killer’, ‘Radio Kids’, ‘Hard Love’, ‘Cry’, ‘Goshen ’97’…

DIEPTEPUNTEN: geen.

QUOTE: “Ik vind het verbazend dat iemand zoals ik, die opgegroeid is in Nergenshuizen en wiens ouders zelfs nog nooit in New York zijn geweest, zomaar naar Europa kan reizen en er kan spelen voor mensen die meer om mijn muziek geven dan de meeste van mijn landgenoten. It’s mindblowing. Mijn dankbaarheid is eindeloos.”

Twee jaar geleden beleefde Strand of Oaks al een bescheiden doorbraak met ‘HEAL’, zijn vierde langspeler, die hem voor een memorabel concert naar Trix bracht en tijdens de Pukkelpopeditie van 2015 voor een knaller van een hoogtepunt zorgde. Sindsdien maken de bookmakers zich sterk dat de groep van Tim Showalter het onwaarschijnlijke succes van stadsgenoten The War on Drugs wel eens zou kunnen evenaren. ‘Radio Kids’, de vooruitgestuurde single uit ‘Hard Love’, levert daartoe alvast een positieve bijdrage.

Het verhaal van Showalter is er één van trauma’s en frustraties. De man groeide op in Nowheresville, Indiana, waar muziek tijdens zijn vereenzaamde adolescentie voor hem het enige lichtpunt vormde. Later kreeg hij te kampen met allerlei verslavingen, zag hij zijn huis in vlammen opgaan, werd hij door zijn vrouw bedrogen terwijl hij door Europa toerde en overleefde hij op een haar na een zwaar verkeersongeval. Al die ervaringen schreef hij van zich af op ‘HEAL’, een louterend werkstuk dat afwisselend werd bestoven door Dinosaur Jr. en New Order. Met de schroeiende gitaarrock en synthpop uit die cd liet hij de semi-akoestische Americana uit vroege platen als ‘Leave Ruin’, ‘Pope Killdragon’ en ‘Dark Shores’ definitief achter zich.

Facelift

Ook op ‘Hard Love’ staan messcherpe verrichtingen op de snaren centraal. De songs geven een beeld van een artiest die verscheurd wordt tussen het najagen van zijn rock-‘n-rolldroom en het opnemen van zijn verantwoordelijkheden tegenover geliefden en familie. Dat dilemma verwerkt hij in wild opvlammende, rauwe en energieke songs waarmee hij de luisteraar eraan herinnert dat diens tijd op deze planeet beperkt is en hij dus maar beter zijn hart en zijn passies volgt, want morgen is het misschien te laat.

Om zijn nieuwe cd en komende tournee te promoten gaf Tim Showalter alvast een zeer gesmaakt soloconcert in Huis 23. Voor de fans was dat een unieke kans om de nummers van Strand of Oaks eens in een totaal andere context te horen. Het optreden was misschien niet helemaal representatief voor zijn huidige sound, maar het bewees wél dat goede songs meer dan één soort aanpak verdragen. Het was dan ook bijzonder boeiend om te zien en te horen hoe de zanger, afwisselend op gitaar en piano, zijn materiaal een facelift bezorgde. De meeste aanwezigen hadden de vijf nieuwe nummers die op de setlist stonden uiteraard nog niet gehoord, maar stelden wel vast dat Strand of Oaks niet per se een karrenvracht decibels nodig had om indruk te maken.

Showalter, op wiens rechterarm in grote letters het woord SURVIVE getatoeëerd stond, een herinnering aan de tijd toen het wat moeilijker ging, begon de set aan het klavier met een trage en minimalistische uitvoering van ‘Hard Love’, een song over huiselijke conflicten. “Ik ben opgegroeid op een plek waar geen platenzaken waren en ik voor mijn muzikale ontdekkingen dus op de radio was aangewezen”, vertelde de zanger. “En ik heb wel eens heimwee naar de dagen waarin je smaak niet werd bepaald door een robot of computer, maar door een mens van vlees en bloed”. Die mededeling vormde de aanloop naar ‘Radio Kids’, een nummer over het troostende vermogen van popmuziek, dat thematisch verwant was met ‘Left of the Dial’ van The Replacements. Showalters passierock klonk hier aanzienlijk introspectiever dan op de plaat, al gold dat veel minder voor ‘Cry’, een ballad waarin Tim Showalter tastend zijn weg zocht op het ivoor.

Traag en verstild

Toen hij overschakelde op akoestische gitaar, bleek de man er moeite mee te hebben het ding gestemd te krijgen. Gelukkig bracht een toeschouwer, die een tuner-app op zijn telefoon had staan, verlossing. Resultaat: het even verstilde als indringende ‘Taking Acid and Talking to My Brother’, over Showalters jongere broer die onlangs bijna stierf aan een hartstilstand. Strand of Oaks dolf ook enkele pareltjes uit ‘HEAL’ op, waaronder het in gedempte indiefolk getransformeerde titelnummer en het aan Dylans ‘Chimes of Freedom’ herinnerende ‘Plymouth’.

Het vaakst zocht de artiest echter zijn toevlucht tot de piano. ‘Goshen ’97’, dat we kenden als een wolk bruisende powerpop, kwam nu plots verstild en vertraagd uit de hoek. De grootste verrassing was echter het intense, aan wijlen Jason Molina opgedragen ‘JM’, dat ook zonder de epische gitaaruithalen moeiteloos overeind bleef en naadloos overging in Neil Youngs ‘Cortez the Killer’. Met die song verwees Tim Showalter impliciet naar Donald Trump, een hedendaagse veroveraar van hetzelfde twijfelachtige allooi als Cortez. “You lost by 2.5 million votes, you stole it, but you’re not gonna tear us apart”, zong hij vastberaden.

Met ‘Shut In’ kon er uiteindelijk nog één toegift af. “Eén ding wil ik nog kwijt”, zei Showalter tot afscheid: “Ik meen echt alles was ik zeg en doe”. Maar af te leiden uit het overvloedige kippenvel en de rechtopstaande nekhaartjes, hadden de toeschouwers dat zelf ook wel in de gaten.

DE SETLIST: Hard Love / Radio Kids / Plymouth / Taking Acid and Talking To My Brother / Goshen ’97 / Salt Brothers / Heal / Cry / Wait For Love / JM / Cortez the Killer // Shut In.

Strand of Oaks speelt op maandag 27 februari in de Brusselse AB.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content