Al voor de vijfde keer werden in de Brusselse AB de schijnwerpers gericht op de Deense muziekscene. Vier bands uit het land van Lars von Trier mochten zich live komen voorstellen aan het Belgische publiek, maar daarvan wist enkel F.U.K.T. echt indruk te maken.
Het wordt stilaan een jaarlijkse traditie: een jury van Vlaamse en Waalse muziekprofessionals en mediamensen wordt tijdens het voorjaar naar het Spotfestival in Aarhus gestuurd om er uit een aanbod van zo’n tweehonderd groepen en artiesten enkele te kiezen die volgens hen het potentieel hebben om ook buiten hun eigen territorium een publiek aan te spreken. Geen slecht idee, want hoewel Denemarken slechts vijf miljoen inwoners telt, wordt er, zoals tegenwoordig op veel plekken in Europa, prima muziek gemaakt. Trentemøller, Agnes Obel, Efterklang en The Raveonettes zijn slechts enkele namen die inmiddels ook bij ons een ruime aanhang hebben verworven.
Het probleem is echter dat naarmate de juryleden in aantal toenemen, het steeds moeilijker wordt een concensus te bereiken over de artiesten die een plek in de AB verdienen. Dat ondermijnt de coherentie van het programma en leidt tot een bont allegaartje van stijlen, wat de ticketverkoop niet ten goede komt. In de hoop de ABBox alsnog gevuld te krijgen besloten de organiserende instanties -AB, ROSA (het Deense muziekcentrum zeg maar) en Music Export Denmark- sinds vorig jaar eigenmachtig de headliner aan te duiden.
Dat de bal daarbij al eens wordt misgeslagen, bleek helaas ook dit jaar. Zeker, de postpunkband Iceage krijgt dezer dagen zeer lovende kritieken in Groot-Brittannië en de VS. Alleen is zijn debuut-cd ‘New Brigade’ bij ons nog maar enkele weken uit en is de hype nog niet voldoende doorgedrongen om het publiek in dichte drommmen naar de hoofdstedelijke rocktempel te lokken.
Giana Factory stond voor de ondankbare taak rond zeven uur het festival voor een nog halflege zaal te openen. Jammer, want de drie dames maakten aangenaam klinkende pop noir van klassieke snit die in een modern elektronisch jasje was gestopt. De zangeres is de zus van Sharon Foo van The Raveonettes en hun debuut-cd ‘Save the Youth’, die in januari ook bij ons uitkomt, klinkt verre van onaardig. Het optreden werd gepimpt met smaakvolle projecties en voor ‘Rainbow Girl’ ging Giana Facory zelfs een alliantie aan met het Belgische School is Cool. Sympathiek, maar niet genoeg om een onvergetelijke indruk te maken.
Vervolgens was het de beurt aan Vinnie Who, een elektrodiscoseptet dat zich opwierp als het Deense antwoord op The Scissor Sisters of Hercules & Love Affair. Niels Bagge toonde zich een zanger met een eunuchenstem en had best catchy deuntjes in de aanbieding, maar ontbeerde het nodige charisma om zijn kitsch- en campreperoire echt exportfähig te maken.
Veel interessanter was F.U.K.T., een viertal dat flink wat aanwezigen aan het dansen kreeg met zijn aanstekelijke mix van drum & bass, dubstep en techno. De groepsleden, allemaal met een identieke kap over het hoofd, brachten die muziek live op bas, drums, laptops en keyboards en creëerden een soort trance die, voor wie er zich aan overgaf, best meeslepend was. Maar ondanks hun opwindende karakter dreigden de nummers van F.U.K.T. na verloop van tijd toch net iets te eenvormig te worden om je als toeschouwer bij de les te houden.
Iceage tenslotte, bleek het soort headliner dat er geen was. Een deel van het publiek hield het al tijdens de eerste noten voor bekeken en daar kunnen we begrip voor opbrengen. Waar de cd ‘New Brigade’, die beurtelings verwijst naar Shellac en de jonge Wire, nog zijn momenten heeft, stond het viertal op het podium met een ‘fuck you’-attitude die we sinds 1977 niet meer hadden ervaren. De zanger was een aanfluiting, de nummers klonken onderling verwisselbaar en werden tegen een oorverdovend volume de zaal ingejaagd. Daarmee is ongeveer alles gezegd.
Begrijp ons niet verkeerd, met Marie Fisker, Sleep Party People en Darkness Falls hebben de Denen momenteel jong talent zat. Alleen was het dit jaar niet te horen of te zien op Spot on DK. Tijd dus dat de organisatoren zich eens bezinnen over de formule. Want de jongste aflevering van het festival was allesbehalve memorabel.
Dirk Steenhaut
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier