Al 21 jaar is Spot, een showcasefestival in de Deense universiteitsstad Aarhus, voor muzikanten de gedroomde toegangspoort naar Noord-Europa. Met 180 shows, gespreid over twee dagen en zeventien podia, biedt het evenement een prima staalkaart van de Scandinavische popmuziek.
Behalve met optredens lokt Spot, ook met zijn conferentie- en networkingprogramma, muziekprofessionals en mediamensen uit de hele wereld. Het festival is een soort etalage van de Deense en, bij uitbreiding, Scandinavische muziekscene: een haard van creativiteit en stilistische rijkdom, maar ook een middel om het internationale marktaandeel van de eigen cultuurdragers te vergroten. Beginnende bandjes delen er het podium met artiesten die al wat bewezen hebben, welmenende amateurs staan er naast gladde professionals en dus laten de organisatoren het oordeel graag aan de bezoekers over. Alleen krijgt; wie niet oplet, enkel derderangs-acts te zien. Regel één is dus: neem de tijd om het programma vooraf nauwgezet te bestuderen en maak de juiste keuzes. Dat bespaart je een hoop teleurstellingen en vergroot de kans dat je aangenaam verrast wordt.
Eén ding is zeker: als The Raveonettes, Trentemøller, Efterklang, Volbeat, MEW, Agnes Obel, Murder, Aqua, MU of Alphabeat u vandaag vertrouwd in de oren klinken, heeft dat veel, zonet alles, met het Spot Festival te maken. Door een combinatie van talent en een van de vikings geërfde ondernemingsgeest is Denemarken, een land dat slechts vijf miljoen inwoners telt, er met verve in geslaagd zijn muziek op de wereldkaart te zetten. Maar de initiatiefnemers van Spot -het in Aarhus gevestigde ROSA (de Deense Rock Council) en MXD (Music Export Denmark)- zijn slim genoeg om op meerdere paarden te wedden. Zo beseffen ze zeer goed dat je er, als relatief kleine muziekregio, goed aan doet duurzame banden te smeden met buitenlandse partners. Bij ons gebeurde dat in het verleden al met Brusselse instellingen als de Botanique en de AB, de plek waar tussen 2007 en 2011 vijf keer het spin-off-festival Spot on DK plaats vond.
Filmconcert
Vanaf dit jaar gaat Spot een alliantie aan met het Gentse GLIMPS dat in december zijn vijfde verjaardag viert en tussen 10 en 12 december uitgebreid de schijnwerpers op Denemarken zal richten. Daarbij wordt ook de oude ‘Spot on DK’-formule nieuw leven ingeblazen: een kleine delegatie van Belgische journalisten en concertbookers werd alvast naar Aarhus gestuurd om uit de enorme Spotvijver de spreekwoordelijke parels op te vissen die in Gent aan het publiek zullen worden gepresenteerd.
En om te bewijzen dat er geen sprake is van eenrichtingsverkeer, mochten ook dit jaar weer enkele Belgische acts tijdens het Spotfestival hun opwachting maken. Arsenal, dat op zijn jongste cd ‘Furu’ samenwerkte met de Deense zangeres Lydmor, kreeg zelfs tweemaal de gelegenheid zijn unieke filmconcert ‘Dance Dance Dance’ te presenteren: een eerste keer tijdens de prestigieuze Opening Night en daarna nog eens tijdens de eerste officiële festivaldag.
De groep, die achter een scherm stond opgesteld, begeleidde live een door Henrik Willemyns geschreven en samen met de Japanse cineast Ken Ochiai gedraaide speelfilm over een DJ met zelfmoordplannen. Het optreden van Arsenal kon aanvankelijk op veel belangstelling rekenen, maar na een kwartier begon het publiek bij bosjes de zaal te verlaten. Dat lag méér aan het bij momenten nogal dunne verhaaltje dan aan de indrukwekkende beelden van Tokio en de uitstekende muziek. Zij die tot het einde bleven toonden zich echter behoorlijk enthousiast. En uiteraard zorgde de participatie van Lydmor voor een extra aanknopingspunt.
Onder water
Naast de Brusselse groep Great Mountain Fire (die we zelf helaas niet aan het werk konden zien), maakte ook singer-songwriter Arne Leurentop tijdens Spot een goede beurt. De multi-instrumentalist, bekend uit de groepen van Liesa Vander Aa en Ellen Schoenaerts, zakte naar Aarhus af met zijn eenmansproject And They Spoke In Anthems, waarmee hij vorig jaar de mooie cd ‘June’ uitbracht. Die plaat, een reisjournaal in liedjesvorm, vormt de neerslag van de veertien maanden waarin Leurentop al buskend door Australië en Nieuw-Zeeland trok.
De artiest, netjes in het pak gehesen, verscheen op het podium, omringd door drie gitaren, een keyboard, een basdrum met hi-hat en een loopstation dat hem toeliet een groepssound te creëren door voortdurend vocale en instrumentale laagjes op elkaar te stapelen. “Ik heb duizend kilometer gereden om hier voor jullie te kunnen spelen”, sprak And They Spoke in Anthems. Ik hoop dat jullie dat weten te waarderen.” Hij hoefde zich volstrekt geen zorgen te maken, want met zijn bedachtzame, aan Crowded House verwante liedjes, wist hij de toeschouwers moeiteloos in vervoering te brengen.
Het is een langzaam proces, maar zeer geleidelijk vindt Belgische muziek ook haar weg naar het Deense publiek. Zo werd de nieuwe cd van Balthazar door het plaatselijke invloedrijke muziekmagazine Gaffa deze maand met vier sterren bedacht.
In het verlengde van de indierock, dance, elektronica, hiphop, folk, metal en alles wat daartussen lag, had Spot naar goede gewoonte nog iets bijzonders in petto. Ten behoeve van Aqua Sonic stonden op het podium vijf enorme aquaria opgesteld, waarin evenveel muzikanten een duik namen voor een onderwaterconcert met instrumenten zoals een speciaal voor dit project ontworpen ‘zetifoon’, een koolstofvezelviool en Tibetaanse belletjes.
Neem het maar van ons aan: het week in alles af van wat we ooit al eerder hadden gehoord. Het is onder meer door dit soort belevenissen te creëren dat Spot, na ruim twee decennia, nog altijd het verschil blijft maken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier