Soulwax en vrienden serveren in de Lotto Arena een zwaar, maar lekker muzikaal kerstmenu

Archiefbeeld © Wouter Van Vaerenbergh

De fucking Dewaele brothers zonden hun zonen, dochters en petekinderen uit tijdens hun muzikale kerstfeestje in de Lotto Arena, maar de beste beurt maakten ze uiteindelijk toch nog zelf.

Het was een bijzondere vrijdag, daar aan de Schijnpoortweg in Antwerpen. In het Sportpaleis sloten de broers Thivaios – ‘Dimitri Vegas & Like Mike’, blokletterden de petjes van twee jonge fans op de tram – een boerenjaar af, luttele meters verder deden de broers Dewaele in de Lotto Arena hetzelfde.

Wij kozen voor de tweede optie, want als Stephen en David, aka Soulwax, aka 2manydjs, een kerstfeestje geven, dan doen ze dat in stijl. Wie ooit een editie van hun feestconcept Soulwaxmas meemaakte -in 2007 stonden Justice, Erol Alkan, Tiga én Hot Chip op de affiche – weet dat de Flying Dewaele Brothers rond het jaareinde graag hun adressenboek én hun platenkast nog eens stevig opentrekken. Dat ook Soulwax zelf zou spelen, tegenwoordig een zevenkoppig monster met drie drummers, deed ons alleen maar meer uitkijken naar de avond.

Quasi lege zaal

Daarover later meer, want op deze alternatieve afterworkparty, het laatste optreden van hun Europese tournee, wilden de Dewaeles vooral schoon volk van hun label DEEWEE aan de wereld tonen. Zo mochten Future Sound of Antwerp en Asa Moto de avond aftrappen. Achter de eerste naam zitten Mozes Mosuse, het petekind van Stephen Dewaele, en Oliver Geerts – op eerdere Soulwaxmassen draaiden ze nog als Ego Troopers – achter de tweede Geerts en Gilles Noë.

Voor een quasi lege zaal – was dit nu eigenlijk een concert of een uit de kluiten gewassen fuif? – draaide het drietal een uurtje exotisch geïnspireerde elektro. Hun vette beats zetten meer dan eens aan tot dansen, al heeft hun geluid net iets te veel weerhaakjes om een grote betonnen doos als de Lotto Arena om zeven uur ’s avonds op te warmen. Met een crowdpleasende flard Upside Down van Diana Ross kregen de drie toch wat voetjes schuchter in beweging. Het warme applaus achteraf verraste ons eerlijk gezegd, maar was als aanmoediging zeker niet onterecht.

Een paar keer leek Joe Goddard bewust de aandacht van zijn publiek te laten vallen om te testen of hij de mensen weer bij de booty kon grijpen. En warempel, dat lukte keer op keer.

Daarna was het de beurt aan Joe Goddard, producer van Hot Chip en vriend van de Dewaeles, maar tegenwoordig solo aan het werk. Op zijn nieuwe plaat Electric Lines toont Goddard zich fan van veel muziekjes. Die lijn, maar dan wat dikker aangezet, trok hij ook door op het podium van de Lotto Arena. Zo kreeg de reboot van Danny Tenaglia’s Music is the Answer heel wat extra bliepjes mee en mocht zangeres Valentina haar gang gaan in de lekkere dancetrack Gabriel, tot nu toe Goddards grootste hit als solo-artiest.

Tussendoor speelde Goddard met zijn publiek. Een paar keer leek hij zelfs bewust de aandacht van zijn publiek te laten vallen om te testen of hij de mensen weer bij de booty kon grijpen. En warempel, dat lukte keer op keer. Leuke, bij momenten inventieve set, met de stem van Valentina als kers op de taart.

De batterijen van Igor Cavalera

De derde act van de avond, Charlotte Adigéry , is misschien wel de grootste ontdekking van DEEWEE tot nu toe. Adigéry fladdert op de radar van muziekminnend Vlaanderen rond sinds The Best Thing, een nummer uit de soundtrack die Stephen en David Dewaele componeerden voor Felix Van Groeningens Belgica. Vervolgens maakte ze een ep onder haar eigen naam in Studio DEEWEE om later La Falaise uit te brengen onder de vlag van WWWater.

Soulwax en vrienden serveren in de Lotto Arena een zwaar, maar lekker muzikaal kerstmenu
© Alexander Popelier

In de Lotto Arena bracht ze haar DEEWEE-werk, begeleid door Bolis Pupul, nom de plume van Boris ‘Hong Kong Dong’ Zeebroek. Allebei begonnen ze wat aarzelend aan het optreden, maar eens ze wat geacclimatiseerd waren, zagen we iets sferisch en groovy, net wat experimenteler dan, maar minstens even dansbaar als WWWater. Adigéry was op haar gemak, dolde met de eerste rijen en kroop op het podium achter Pupuls dj-booth. ‘Je m’appelle Charlotte‘, zong ze zacht in een van de songs. En eerlijk, wie dat nu nog niet weet, is een van de grootste revelaties in de Belgische pop aan het missen.

Tijd voor Soulwax zelf dan, dat eerder dit jaar al twee AB’s, Rock Werchter en Best Kept Secret met huid en haar opvrat. Bij het begin van het concert vatte Stephen Dewaele graag nog eens samen hoe ze dat net hadden aangepakt: ‘No drums, no synths, no fun without these things.‘ Met drums bedoelt de man drie energieke ritmebommen, elk in hun hoek van het podium, en met synths bedoelt hij de batterij aan obscure studio-apparatuur die de Dewaeles elke avond weer het podium opsleuren.

Misschien is dat gevecht tussen twee broers en hun schijnbaar onbedwingbare arsenaal aan machinerie wel de essentie van Soulwax vandaag: de strijd tussen mens en mechanica, tussen springlevende drummer en voorgeprogrammeerde beat, tussen bezielde innovators en een zielloze muziekindustrie. Niet dat de kampen zo duidelijk afgebakend zijn. Meer dan één keer vroegen we ons af of de ijle stem die we horen nu uit een computer of uit de strot van Stephen Dewaele kwam en wanneer de batterijen van drummer Igor Cavalera, bekend van Sepultura, eindelijk eens vervangen zouden moeten worden.

Je m’appelle Charlotte‘, zong Adigéry zacht in een van de songs. En eerlijk, wie dat nu nog niet weet, is een van de grootste revelaties in de Belgische pop aan het missen.

Muzikaal maakte Soulwax vooral in de eerste helft van zijn set indruk met het trio Do You Want To Get Into Trouble, Missing Wires en Is It Always Binary, nummers uit de laatste plaat FROM DEEWEE: strak, inventief en met al het complexe trommelwerk ideaal om zowel de verbluffende lichtshow als de drie drummers te testen. Tussen de nieuwe nummers smokkelden de heren Dewaele flarden uit het uur aan nieuwe muziek dat ze dit jaar maakten voor BBC Radio 1, maar ook de classics werden niet vergeten. Krack kreeg extra panache door het militaire drumwerk en toen Another Excuse en NY Excuse het middenplein – de tribunes waren helaas niet uitverkocht – tot over zijn oren in de vibe duwde, konden we maar één ding denken: waar is nu die madness, Dimitri en Mike?

Na het orgastische einde van de set, met dank aan de twee mensenhoofdvormige microfoons die al ronddraaiend het licht weerkaatsten, had ook de Lotto Arena zijn portie gekkigheid wel gehad. Tijd voor een glas en een plas, dachten de meesten niet geheel onterecht, wat de taak van Philippe & Rodrigo , namelijk tussen Soulwax en 2manydjs spelen, alleen maar ondankbaarder maakte. De twee Brazilianen deden dat zo goed en zo kwaad als ze konden en zwoegden zich een weg door de tracks die ze bijhadden, maar kregen pas de laatste twintig minuten de vlam weer in de pijp.

Bonzai Records

Net op tijd om helemaal opgewarmd 2manydjs – een paar stoelen naast ons zat vader Zaki te blinken van trots – weer te verwelkomen voor een set naar aloude Radio Soulwax-traditie, inclusief geanimeerde platenhoezen. ‘You Should Be Dancing‘, zongen The Bee Gees, op het grote scherm al snel veranderd naar The Dee Wees, en wie waren wij om hen tegen te spreken?

Nog voor we goed en wel beseften waar die panfluitsample uit Arcade Fires Everything Now nu echt vandaan komt – voor de geïnteresseerden: googel Francis Bebey eens – lagen Riton en LCD Soundsystem al gezellig samen op de platendraaier. Het Belgische platenlabel Bonzai Records, dat in 2017 zijn 25ste verjaardag vierde, kreeg een passend eerbetoon naast klassiekers als Blue Monday van New Order, vaderlandse trots Pump Up The Jam en You Make Me Feel van Sylvester. Nog niet gek genoeg, vonden de platenruiters met dienst, en dus deden ze de boeken dicht met hun remix van Tame Impala’s Let It Happen én een heerlijk verknipt Last Christmas. Een einde in schoonheid, al ging de geluidsmeter wel heel gevaarlijk in het rood op het einde.

Alles bij elkaar zagen we een straf kerstfeestje, daar in de Lotto Arena. Zoals op vele familiefeesten was ook hier het menu een beetje copieus – niet elke gang kwam volledig tot zijn recht – maar de muzikale veelvraat in ons kwam tevreden van tafel. Merry Soulwaxmas!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content