‘Eigenlijk had mijn nieuwe plaat al klaar moeten zijn’, vertelde Robin Proper-Sheppard toen hij, met een totaal hernieuwd Sophia, het podium betrad. ‘Maar hartzeer komt helaas niet op bevel’. Dus speelde hij dit keer vooral oude songs, wat hem door het publiek zeer in dank werd afgenomen.
DA GIG: Sophia in de Orangerie van Botanique, Brussel op 20/3.
IN EEN ZIN: Met een uitstekende nieuwe band, die overwegend uit Belgische muzikanten bestond, wist Robin Proper-Sheppard zijn prachtige sadcoresongs moeiteloos nieuw leven in te blazen.”
HOOGTEPUNTEN: ‘So Slow’, ‘Ship in the Sand’, ‘Oh My Love’, ‘Razorblades’, ‘Within Without’, ‘The River Song’, ‘It’s Easy To Be Lonely’….
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE van Robin Proper-Sheppard, ter introductie van ‘Bastards’: “Sommige mannen zijn smeerlappen, andere zijn zwijnen. Maar zelf voel ik me uiteraard niet aangesproken. Ik ben gewoon… een gemene klootzak.”
De uit San Diego overgewaaide Robin Proper-Sheppard onderhoudt met ons land al twee decennia een nauwe relatie. Toen zijn band The God Machine in 1994 ophield te bestaan en de romance met de moeder van zijn dochter op de klippen liep, kwam hij in Brussel zijn wonden likken. Ook vandaag staat hij er weer in het bevolkingsregister ingeschreven. De radiomakers van StuBru waren destijds zelfs de eersten om een demo van Sophia te laten horen en luidden daarmee de tweede fase van ’s mans carrière in. Zijn platen werden door het Belgische publiek net iets hartstochtelijker in de armen gesloten dan elders in Europa en zijn live-cd ‘De Nachten’ werd zelfs gedeeltelijk ingeblikt in deSingel in Antwerpen.
Proper-Sheppard zag zijn liedjes gecovered door lokale bands als Sleepingdog en Marble Sounds, werkte als producer met Horses en Oscar and the Wolf en beperkt zijn huidige mini-tournee tot de driehoek Genk-Brussel-Kortrijk. Ook de nieuwe incarnatie van Sophia blijkt overwegend uit Belgische muzikanten te bestaan. Zelf spreekt de artiest al over een “all-new ‘classic’ line-up”, en inderdaad: na zijn vele solo-optredens van de jongste jaren was het aangenaam zijn nummers weer eens in een rijkere, vollere en dynamischer setting tegen te komen.
Contactlijm
Over één ding kunnen we het alvast eens zijn: de introverte songs van Sophia bezorgen je zelden de aandrang om een feesthoedje op te zetten. Robin Proper-Sheppard valt dan ook vaak terug op trage tempo’s en op thema’s als eenzaamheid, verlies, tegenslag en zelfhaat. Eigenlijk kun je nooit genoeg contactlijm laten aanrukken om de gebroken harten uit zijn teksten in hun oorspronkelijke vorm te herstellen. En ook al maakt Sophia muziek met een rouwrandje, door haar indringende schoonheid heeft ze steevast een troostend effect op de luisteraar.
In zijn bindteksten toonde de zanger zich al net zo openhartig als in de nummers zelf . “Ik heb hier in Brussel veel dronken feestjes meegemaakt, maar meestal associeer ik deze stad toch vooral met pijn”, vertelde hij. Meer dan eens schetste hij haarscherp dramatische gebeurtenissen die hem voor het leven hadden getekend, zoals in de introductie tot het pakkende ‘Ship in the Sand’. Maar gezonde zelfspot was hem zeker niet vreemd. Zo kondigde hij ‘Razorblades’ aan als “alweer één van mijn vrolijke deuntjes”.
Op ‘There Are No Goodbyes’ uit 2009 na, zou Robin Proper-Sheppard uit de hele discografie van Sophia putten. Ruim de helft van de songs op de setlist kwam echter uit de eerste twee cd’s, ‘Fixed Water’ en ‘The Infinite Circle’. Dat dwong de zanger haast vanzelf stil te staan bij de plotse dood van zijn vriend Jimmy Fernandez, de bassist van God Machine, inmiddels twee decennia geleden. Nummers als ‘So Slow’ of ‘If Only’, die statig voorbijschoven als een schip dat in dichte mist de haven binnenvaart, namen Proper-Sheppard én zijn publiek mee op een emotionele roetsjbaan. Niettemin droeg de vijfkoppige band, occasioneel aangevuld met een violist, er zorg voor dat de zanger altijd netjes op de rails bleef.
Spierballen
Vaak zette de frontman een song sober en akoestisch in, waarna de muzikanten, onder wie voor het eerst in de live-geschiedenis van Sophia een pedal-steelgitarist, invielen zonder de intieme sfeer te verstoren. Op het menu stond vooral alt.folkrock, soms overgoten met een kamermuzieksausje (zie: ‘The Sea’), al kwam de groep occasioneel ook wat potiger uit de hoek. Zo werd ‘Sometimes’, waarin een treurende viool en een klassiekerig pianomotiefje een prominente rol speelden, van een noisy coda voorzien. In ‘Within Without’ en het sprankelende ‘Oh My Love’ -de grootste hit van Sophia tot nu toe- lieten Proper-Sheppards begeleiders al evenzeer de spierballen rollen, terwijl het bezwerende ‘The River Song’ , qua intensiteit, het midden hield tussen The Bad Seeds en 16 Horsepower. Dat het net zo goed behoedzaam en ingehouden kon, bleek dan weer uit ‘I Can’t Believe The Things I Can’t Believe’.
Robin Proper-Sheppard zette de bisronde in zijn eentje in met het op verzoek gespeelde ‘Death of A Salesman’, waarin hij even zijn tekst vergat. En helemaal aan de staart van het concert kregen we dan toch nog twee voorsmaakjes van de achtste langspeler van Sophia die, als alles goed gaat, tegen de zomer het licht zou moeten zien. Vooral de majestueuze nieuwe single ‘It’s Easy To Be Lonely’ wekte hoge verwachtingen. Alleen jammer dat de stemmen van het inderhaast opgetrommelde Ghetto Choir door de muzikanten werd overstemd. Want waarom vocale versterking inroepen, als niemand in de zaal het kan horen?
Voor de rest echter geen klachten. Anno 2014 is Sophia een groep die er weer helemaal staat en Proper-Sheppards songs alles geeft wat ze nodig hebben om talloze eenzame studentenkamers euh… op te fleuren.
Laat dat hartzeer maar komen.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: The Sea / So Slow / Are You Happy Now? / Ship In The Sand / Sometimes / Oh My Love / Razorblades / If Only / Bastards / Within Without / I Can’t Believe The Things I Can’t Believe / The River Song // Death of a Salesman / Birds / The Drifter / It’s Easy To Be Lonely.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier