(23:50, Club) Na 20 jaar staat Slowdive weer op de planken. De shoegaze-pioniers waren te sloom en staarden teveel naar hun schoenen om een volledig publiek tot het einde te kunnen boeien.
PLUS:
Slowdive stond voor het eerst op een Belgisch festival terug samen op de planken. Na drie studioalbums dropen ze midden jaren ’90 af. Voor het oudere gedeelte van het publiek was dit dus een uitgelezen kans om hun helden na twintig jaar (nog) eens aan het werk te zien. De set stond helemaal in het teken van hun originele shoegazesound. Na zich met ‘Deep blue day’ van Brian Eno te introduceren, nam het openingstrio ‘Slowdive’, ‘Avalyn’ en ‘Catch the breeze’ de kenners mee naar 1990 en 1991. ‘Crazy for you’ werd het enige nummer van hun laatste plaat ‘Pygmalion’ (1995), dat toch eerder als een soloplaat van gitarist Neil Halstead geldt. Daarna haalden de fans hun hart op bij ‘Machine Gun’, ‘Souvlaki Space Station’, ‘When the sun hits’ en ‘Alison’, allemaal van hun meest succesvolle plaat ‘Souvlaki’ (1993). De groep eindigde met een beklijvende, maar ook krachtige cover van ‘Golden Hair’, een nummer dat Syd Barrett (ex-Pink Floyd) op een gedicht van James Joyce baseerde.
MIN:
Het woord shoegaze is ontstaan omdat bands als My Bloody Valentine, Ride, Lush en – jawel – Slowdive de hele tijd naar hun schoenen zouden staren. En inderdaad, zangeres/gitariste/tamboerijnspeelster Rachel Goswell tuurde de volledige set schijnbaar gedrogeerd (of ‘dromend’) het publiek in en bediende zich van een verdoofd zwierige gestiek. Maar een slome podiumprésence en bijpassende muziek met een introspectief karakter is zo jaren ’90. Tegenwoordig zijn de attention spans korter en kon de band geen volledig publiek meer boeien. Een band als Deafheaven, dat zeer duidelijk beïnvloed werd door Slowdive, kan dat bijvoorbeeld wel. Het publiek dat de groep na The Editors kwam uitchecken, bleef maar heel even bij de uiteindelijk halflege Club staan. En dat kwam niet alleen door de feedback, waarmee Slowdive te kampen had. Velen hadden het moeilijk niet weg te lopen naar de goedlachse drinkeboerspunk van Nofx.
HOOGTEPUNT:
De afsluitende cover van Syd Barretts ‘Golden Hair’ was zeer geslaagd. Het dromerige Slowdive executeerde het beklijvende nummer perfect. Kippenvel voor mensen die het kennen. Maar u kon zich natuurlijk ook hebben laten omverblazen door de daaropvolgende enorm gelaagde geluidsmuur die uiteindelijk in pure noise verzandde.
AFTERMOVIEGEHALTE:
1,2/5
