PIAS Nites @ Thurn & Taxis: Alt-J geeft iedereen het nakijken

Op gezette tijden brengt het platenlabel PIAS artiesten uit eigen stal samen op één podium in Thurn & Taxis en de formule slaat aan. Ook de jongste editie, met Alt-J, Jason Lytle en Balthazar, was uitverkocht.

De PIAS Nites beginnen stilaan een traditie te worden in het concertcircuit. Op gezette tijden brengt het platenlabel Play It Again Sam artiesten uit eigen stal samen op één podium in Thurn & Taxis en de formule slaat aan. Ook de jongste editie, met Alt-J, Jason Lytle en Balthazar, was uitverkocht.

Vijf concertverslagen:

LORD HURON
Dit jonge vijftal uit Michigan had ons vooraf al behoorlijk gecharmeerd met zijn langspeeldebuut ‘Lonesome Dreams’, waarop bevlogen folkrock en alt.country werden versmolten met pittige kampvuurpop. Zanger Ben Schneider is gefascineerd door het onmetelijke Amerikaanse landschap en de mythologie van het Wilde Westen.

Met Lord Huron grossiert hij in rustieke songs met uitgekiende arrangementen en fraaie, meerstemmige harmonieën die onvermijdelijk aan Fleet Foxes en My Morning Jacket doen denken. In Brussel had de groep helaas nog met groeipijnen te kampen. Het potentieel wàs er, maar technische problemen haalden de vaart uit de set.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

De instrumentaties waren minder rijk dan verhoopt en die Afrikaanse gitaarmotiefjes hadden we, sinds Vampire Weekend, al net een keer te vaak gehoord. Niettemin waren songs als ‘I’ll Be Back Someday’ en ‘The Stranger sterk genoeg’ om Lord Huron een revanche te gunnen. Hallo, Chokri?

br />


JASON LYTLE
Toen Jason Lytle afgelopen zomer met het herenigde Grandaddy op Pukkelpop aantrad, werd hij nog door duizenden fans toegejuicht. De platen die hij onder zijn eigen naam uitbrengt en minstens even goed zijn, krijgen de kassa echter moeizamer aan het rinkelen. Dat verklaart wellicht waarom Lytle momenteel met slechts één begeleider (op gitaar en keyboards) de hort op gaat.

Op zich geen probleem, want ’s mans songs, met echo’s van Neil Young, Talk Talk, ELO en Pink Floyd, zijn sterk genoeg om sobere, semi-akoestische uitvoeringen te kunnen verdragen. Nummers uit zijn jongste cd ‘Dept of Disappearance’, zoals ‘Willow Wand’ ‘Hangtown’ en ‘Your Final Setting Sun’, werden afgewisseld met pareltjes uit de Grandaddycatalogus (‘I’m On Stand-by’, ‘Sarah 5546766’) en een prachtige Pixiescover (‘Wave of Mutilation’).

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Alleen jammer van de wanstaltige geluidsweergave, die het optreden grondig om zeep hielp. Op een bepaald moment dreigde Jason Lytle er, uit pure frustratie, zelfs de brui aan te geven. Thurn & Taxis mag dan een mooie locatie zijn, een loods is nu eenmaal geen concertzaal.




VALERIE JUNE
Naast het officiële programma kon je, in het zaaltje van Pur FM, ook enkele intiemere concertjes meepikken, van onder anderen Champs en An Pierlé. Ónze aandacht werd getrokken door Valerie June, een excentriek ogende zwarte dame, gekleed in een jurk die gemaakt leek van oude gordijnstof en met een kapsel dat ons aan de oren van Minnie Mouse deed denken.

June, afkomstig uit Humboldt, Tenessee, begeleidde zich afwisselend op gitaar en banjo, had een heliumstem van het Joanna Newsom-type en speelde een interessante mengeling van country, deltablues en folk uit de Appalachen. Opvallende eigen nummers als ‘Workin’ Woman Blues’ en ‘You Can’t Be Told’ werden aangevuld met het van Muddy Waters bekende ‘Rollin and Tumblin’.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Een en ander doet ons nu al uitzien naar haar cd ‘Pushin’ Against A Stone’, die op 6 mei uitkomt en werd geproducet door Dan Auerbach van The Black Keys.



BALTHAZAR

Dat het Belgische Balthazar zo hoog op de affiche mocht, hoeft niet te verbazen. Naar de publieksreacties te oordelen, is de groep razend populair en naar verluidt palmt ze momenteel het ene buitenland na het andere in. Het Britse blad Q omschreef ‘Rats’, de tweede cd van het kwintet, deze maand als “a breath of fresh air” en vergeleek hem zowel met The Strokes als Serge Gainsbourg.

In Brussel straalde Balthazar vooral zelfvertrouwen uit. Frontmannen Jinte Deprez en Maarten Devoldere wisselden elkaar af achter de microfoon, terwijl violiste Patricia Vaneste oriëntaalse motiefjes binnensmokkelde. De groep koppelde aanstekelijke refreinen en strakke grooves aan vlagen van weerbarstigheid. Oude bekenden als ‘Fifteen Floors’, ‘Blues for Rosann’ en ‘Blood Like Wine’ kregen het gezelschap van puike nieuwelingen als ‘The Oldest of Sisters’, ‘Sinking Ship’ en ‘Any Suggestion’.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Aan enthousiasme en overgave ontbrak het Balthazar zeker niet, maar ook nu bleek de akoestiek van de zaal een regelrechte aanfluiting. Wel ironisch dat een organisator die zijn eigen artiesten wil promoten, uitgerekend een plek kiest waar alles verwordt tot een onherkenbare geluidsbrij.

;


ALT-JHet gaat bijzonder snel met Alt-J. Een jaar geleden had nog geen hond van het viertal uit Cambridge gehoord, maar intussen werd zijn debuut ‘An Awesome Wave’, dat ook al de Mercury Music Prize wegkaapte, her en der tot de beste plaat van 2012 uitgeroepen.

Hoewel de muziek van de groep, een zinnenprikkelend amagaam van folkstep, artrock en indiepop met verrassende invloeden van dub, r&b en hiphop, geen vanzelfsprekend oorsmeer is, blijkt ze intussen wél een groot publiek aan te spreken. Songs als ‘Tessellate’, ‘Breezeblocks’ en ‘Something Good’ zijn inmiddels tot heuse klassiekers uitgegroeid en dat ondanks de ongewoon grillige zangpartijen van gitarist Joe Newman en toetsenspeler Gus Unger-Hamilton.

Tijdens de PIAS Nites werden de heren van Alt-J dan ook als ware helden onvangen. De toeschouwers zongen ‘Mathilda’ uit volle borst mee, alsof het een nieuwe volkshymne betrof, en ook afsluiter ‘Taro’ werd op euforische kreetjes onthaald. Als bij wonder klaarde tijdens het concert zelfs het klankbeeld op, alsof iemand net een spons over een bestoft raam had gehaald.

Goed, enkele maanden geleden maakte Alt-J in de ABClub nog een vermoeide indruk, maar dit keer was de band één en al vitaliteit. Resultaat: een briljante set vol tintelende ritmen en verrassende auditieve details, die al het voorgaande tot één lang voorprogramma herleidde.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."



Dirk Steenhaut

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content