‘Lang geleden dat ik in Brussel heb gespeeld’, sprak Joost Zweegers, alias Novastar, toen hij het AB-podium betrad. De zanger had er duidelijk zin in en gaf zich voor het volle pond. Toch maakte hij het zijn publiek niet altijd gemakkelijk. Zijn set bestond immers grotendeels uit nieuwe songs.
DA GIG: Novastar in AB, Brussel op 6/5.
IN EEN ZIN: Novastar ging de meeste van zijn nummers te lijf in ware ‘combat style’, ook al waren ze soms meer gebaat bij een beheerste aanpak.
HOOGTEPUNTEN: ‘Kabul’, ‘Inside Outside’, ‘When the Lights Go Down On the Broken Hearted’, ‘Lost & Bown Away’, ‘The Best Is Yet To Come’.
DIEPTEPUNTEN: geen, al hadden we songs als ‘Wrong’ en ‘Caramia’ al veel beter gehoord.
BESTE QUOTE van Joost Zweegers nadat hij ‘Tunnelvision’ voortijdig had afgebroken: “Sorry, mijn gitaar staat vals en dat kan ik mijn moeder niet aandoen, want binnenkort wordt dit concert op de televisie uitgezonden.”
‘Inside Outside’, de onlangs verschenen vierde cd van Novastar, liet zes jaar op zich wachten. Het was dus niet bepaald een makkelijke bevalling. De artiest slaagde er maar niet in zijn songs op een bevredigende manier vast te leggen en werd almaar vaker geplaagd door twijfels en onzekerheden. De verlossing kwam er dank zij John Leckie, een Britse producer die eerder al op de loonlijst van de Stone Roses, Radiohead, The Verve en Muse had gestaan. Hij nam Joost Zweegers mee naar de Rockfield Studio’s in Wales en koppelde hem aan topmuzikanten uit de entourage van Robert Plant, Portishead, Noel Gallagher en Los Lobos.
Eén en ander leidde tot een andere sound dan we van Novastar gewend waren. De man zingt nu beheerster en met minder hoge uithalen, maar tegelijk klinken zijn liedjes gelaagder en minder catchy dan vroeger. ‘Inside Outside’ is alvast geen vanzelfsprekend radiovoer en vergt van de luisteraar een grotere inspanning dan de hits van weleer. In Brussel werd echter snel duidelijk hoezeer Joost Zweegers zelf in zijn nieuwe materiaal gelooft. Zijn honger naar het podium was manifest: hij ging de songs te lijf in een ware ‘combat style’, al zal het feit dat zijn concert werd opgenomen door de tv-zender Acht daar wellicht ook wel voor iets tussen hebben gezeten.
Zweegers, de akoestische Gibson hoog onder de kin, nam tijdens zijn set de vreemdste houdingen aan, alsof zijn gitaar ieder ogenblik met hem op de loop dreigde te gaan en hij haar slechts met de grootste moeite in bedwang wist te houden. De eerste negen nummers waren allemaal afkomstig uit ‘Inside Outside’, waardoor de herkenningspunten vrij lang op zich lieten wachten.
Gitaarvirtuoos
Opener ‘In Love With Another’ werd voor de gelegenheid voorzien van een lange intro waarin Aram Van Ballaert zijn virtuositeit op de Spaanse gitaar mocht etaleren. Maar ook de hechte ritmesectie, met Bart Delacour (ex-Monza) op bas en David Demeyere (ex-Stash) op drums, legde een stevig fundament waar je desnoods een wolkenkrabber op neer kon poten. Niettemin dienden de muzikanten zich behoorlijk te concentreren om de onverwachte zwenkingen van hun frontman bij te houden. Vreemd was wel dat je meerstemmige zangpartijen hoorde, maar dat Joost Zweegers de enige was die zong. Zou het kunnen dat sommige harmonieën gewoon op een computerschijfje stonden?
Hoewel er met de nieuwe nummers niets mis is, wisten ze niet altijd even makkelijk te beklijven. Het eerste echte kippenvelmoment was ‘Kabul’, een zeer persoonlijke, fraai uitgebalanceerde song die door Van Ballaert van een narratieve solo werd voorzien. De laatstgenoemde kwam ook verbluffend uit de hoek in ‘Inside Outside’, dat volgens Zweegers de ziel van zijn nieuwe langspeler vormt. Een ander hoogtepunt was ‘Fall Down’, dat voor het beste van Crowded House geenszins hoefde onder te doen.
Tijdens ‘Silvery Rain’, een Keltisch wijsje waarop zowel Andy Burrows van Razorlight als James Walsh van Starsailor hun compositorische stempel hadden gedrukt, waagde de zanger zich aan uitbundige danspasjes. Maar echt geestdriftige reacties uit de zaal vielen er pas te noteren naar aanleiding van de courante hit ‘Closer To You’. Dat Novastar het geduld van zijn fans lang op de proef stelde, getuigt van artistieke moed. Alleen konden we ons niet van de indruk ontdoen dat er wat schortte aan de opbouw van de set.
Geforceerd
Met het oog op het voor zijn dochtertje geschreven ‘Light Up My Life’ nam de zanger voor het eerst plaats aan de piano. Daarbij hamerde hij op het ivoor met de drive van een Little Richard, maar omdat de songs zich daar niet altijd even goed toe leenden, maakte die aanpak soms een geforceerde indruk. Er ging dan ook een zucht van verlichting door het publiek toen Zweegers met ‘Mars Needs Woman’ aan een reeks geliefde oldies begon. ‘When the Lights Go Down On The Broken Hearted’, eerst sober ingezet aan het klavier, klonk door het geleidelijk aanzwellende geluid van de groep almaar gespierder en ‘Because’ (uit ‘Almost Bangor’, een prachtplaat die tijdens het optreden wel zeer stiefmoederlijk werd behandeld) was voor de toeschouwers vooral een excuus om enkele enthousiaste, zij het niet altijd even toonvaste ‘ooh-oohs-oohs’ af te vuren.
Als eerste bis wilde Joost Zweegers eigenlijk in zijn eentje ‘Tunnelvision’ inzetten, maar toen bleek dat zijn gitaar niet juist gestemd stond bedacht hij zich en stortte hij zich op een doorvoeld ‘Lost & Blown Away’, zodat de groep zich moest reppen om nog tijdig in te vallen. De finale stond geheel in het teken van een reeks oude bekenden uit de beginperiode van Novastar. Het sober gebrachte ‘The Best Is Yet To Come’ klonk onverslijtbaar als vanouds, maar het bevlogen ‘Never Back Down’, waarbij de zanger met zijn handen op de klankkast van zijn piano timmerde, werd onderbroken door een drumsolo. Geen goed idee helaas, al willen we daarmee zeker geen afbreuk doen aan de kwaliteiten van David Demeyere. En ook afsluiters ‘Wrong’ en ‘Caramia’ hadden we live al veel pakkender gehoord.
Misschien wilde Joost Zweegers zich, na zijn lange afwezigheid uit het concertcircuit, iets te nadrukkelijk bewijzen? Een feit is dat de appetijt waarmee hij de songs attaqueerde, meer dan eens de nuance verdrong. Een slecht concert was het zeker niet, maar Novastar gedroeg zich in de AB soms wél als een soldaat die hardnekkig blijft doorvechten, nadat de oorlog al lang is gewonnen. Gaat u nog kijken, neem dan voor alle zekerheid maar een witte vlag mee.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: In Love With Another / So Softly / Faith In You / Tumulus Man / Kabul / Fall Down / Silvery Rain / Closer To You / Light Up My Life / Mars Needs Woman / When The Lights Go Down On The Broken Hearted / Inside Outside / Because // Lost & Blown Away / Never Back Down // The Best Is Yet To Come / Wrong // Caramia.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier