Invloedrijk label viert zijn verjaardag met een fantastisch feestje.
Hoogtepunt: de met Ninja Tuneklassiekers volgepropte mix van beeld en geluid waarmee DJ Food uitpakte
Dieptepunt: de makke minisetjes van de heren van Coldcut
Bestequote: ‘Do you wanna hear a slow song, or my two-year-old daughter’s favourite?’ (Kid Koala maakt het ons niet gemakkelijk)
Toen wij voor de zomer ergens opvingen dat het Ninja Tunelabel in september zijn verjaardag zou vieren in de AB begon ons hart onmiddellijk wat sneller te bonzen. Doorklikken naar de site bracht wat dat betreft geen beterschap: Coldcut, Kid Koala, DJ Food, Daedelus en Roots Manuva, dat is verdorie nog eens een manier om aan je najaar te beginnen. Ninja Tune, dat zijn de revolutionaire allesmixers van de ‘Solid Steel’-radioshow die u vroeger op zomeravonden op Stubru kon horen, dat zijn naar alle kanten stuiterende breakbeats bevolkt met de ernstige praatjesmakers die in vroegere tijden volledige vinylplaten hebben volgeluld, dat zijn Journeys by DJ/VJ waarin uitgelaten tekenfilmfiguren op drum ’n bass dansen – uit de tijd toen die nog gewoon ‘jungle’ heette.
Terwijl dat andere invloedrijke elektronicalabel Warp soms tergend ernstig en moeilijk kon doen, heeft Ninja Tune altijd humor gehad: zelfs de donkere soundscapes van Amon Tobin zijn vaker wel dan niet een beetje tongue-in-cheek. Helaas kon die laatste er niet bij zijn, maar echt gemist werd hij niet, want er waren sowieso al te veel interessante artiesten om in één avond te proppen. Het feest werd stijlvol geopend door nieuwe aanwinst Andreya Triana, een jonge zangeres die net als Martina Topley-Bird met behulp van een sampler haar eigen backingvocals
zingt: één van de vele momenten tijdens deze verjaardag waarop mooi gedemonstreerd werd dat creatief in plaats van gemakzuchtig aangewende elektronica heel wat opwindende nieuwe mogelijkheden creëert – wat het label al twintig jaar bewijst.
Case in point: de onnavolgbare turntablist Kid Koala, die in een roze koalapak een onwaarschijnlijk aanstekelijke versie van ‘Happy Birthday’
mismeesterde alvorens met drie platenspelers tegelijk geheel nieuwe muziek te maken met oude platen – hij slaagde er zelfs in om op een plaat noten te spelen door – zonder koptelefoon – telkens op het goede moment de naald te verleggen. Wanneer de obligate achtergrond-DJ bij de één of andere hiphopact zijn scratchkunsten demonstreert blijkt vaak hoe moeilijk het is om al die drukte ook echt tot een ritmisch geheel te smeden, maar dat doet Kid Koala meesterlijk – we mogen er niet aan denken hoe lang die mens daarvoor geoefend heeft.
Minder geoefend hadden labelbazen Matt Black en Jonathan More (aka
Coldcut) zelf: onder het motto ‘het is hier óns feestje, dus we laten ons niet op stang jagen’ speelden ze elk uit de losse pols een setje van een twintigtal minuten dat niet echt veel indruk maakte. Ook Roots Manuva, toch één van de populairdere Ninja Tuneacts van de afgelopen tien jaar, slaagde er niet echt in om de fantastische beats die hem begeleidden in de zaal voor vonken te doen zorgen – de wat stijve, slungelachtige rapper-producer lijkt zich nu nog altijd niet helemaal op zijn gemak te voelen op het podium.
Gelukkig moest het klapstuk toen nog komen: het in elkaar draaien van een turbulente megamix van de meest aanstekelijke Ninja Tune-output van de afgelopen twintig jaar was aan DJ Food toegewezen (lees: ‘voer voor DJ’s’, geen DJ-naam dus), vermoedelijk bestaande uit Strictly Kev en Patrick Carpenter, al kunnen wij al lang niet meer volgen, want iedereen van Ninja Tune is al wel eens een beetje DJ Food geweest. In combinatie met een adembenemende mix van de visuals die bij al die hits hoorden (en hier een daar een andere) was dit waar iedereen op gewacht had: het soort hitbombardement waarop de videoclipzenders aan het einde van het jaar vergasten, maar dan zonder tracks waarvan je tenen gaan krullen.
Wie na al die nostalgie het gevoel had dat het label toch een beetje over zijn hoogtepunt heen is kreeg lik op stuk van de altijd een beetje boosaardige Kevin Martin van The Bug, die geflankeerd door rappers Daddy Freddy en Flowdan trakteerde op een gemene mix van gangstarap, garage, dubstep en dancehall. Dát ontbrak er nog aan, en dus ging al wie vrijdagochtend niet meteen ergens moest zijn er tot drie uur nog eens stevig tegenaan. Zeg dat wij het gezegd hebben: Ninja Tune is nog lang niet dood en begraven.
Tim Vernimmen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier