My Brightest Diamond @ Stuk

De carrière van My Brightest Diamond is een optelrijmpje. Telkens wanneer iemand een cd van haar hoort of een concert van haar meemaakt, groeit haar aanhang. En afgaand op de euforische reacties na haar optreden in Leuven, zijn er ook nu weer een hoop bewonderaars bijgekomen.

DA GIG: My Brightest Diamond in Stuk, Leuven op 28/11.

IN EEN ZIN: Shara Worden imponeerde niet alleen met haar opzienbarende stem, ze wist de uitgebeende versies van haar songs zo overtuigend te brengen dat je de weelderige arrangementen van de cd-uitvoeringen geen moment miste.

HOOGTEPUNTEN: ‘Magic Rabbit’, ‘Golden Star’, ‘Inside A Boy’, ‘I Have Never Loved Someone’… Zo goed als alles eigenlijk.

DIEPTEPUNTEN: geen.

BESTE QUOTE, als commentaar op de respectvol luisterende toeschouwers: “Ik heb goed nieuws: niemand van jullie lijdt aan aandachtstekortstoornis. Jullie zijn het beste publiek dat een artiest zich kan wensen.”

My Brightest Diamond is de nom d’artiste van Shara Worden, een 37-jarige chanteuse en songschrijfster die dezer dagen vanuit Detroit opereert. Ze is een klassiek geschoolde operazangeres, wat haar opzienbare vocale souplesse en loepzuivere toon verklaart, maar haar liefde voor het songschrijven dreef haar uiteindelijk richting populaire muziek.

Op de drempel van de 21ste eeuw bracht ze twee platen uit met de leftfield-rockband AwRY, waarna ze een poosje deel uitmaakte van Sufjan Stevens’ Illinoisemakers. Ze was te horen aan de zijde van David Byrne, Stateless en The Decemberists, maar heeft inmiddels ook als My Brightest Diamond al drie langspelers op de teller staan.

Op de recentste, ‘All Things Will Unwind’, liet ze zich begeleiden door het gerenommeerde kamerensemble yMusic, al kwamen haar songs in Stuk aanzienlijk spartaanser uit de verf. Dit keer liet Worden zich immers enkel assisteren door drummer Brian Wolf, terwijl ze zelf afwisselend ukulele, duimpiano, autoharp, keyboards en gitaar speelde. Dat haar weelderig gearrangeerde nieuwe songs ook in hun meest uitgebeende vorm moeiteloos overeind bleven, zegt iets over haar vermogen om met minimale middelen een maximaal effect te sorteren.

Aanvankelijk had je het gevoel verkeerdelijk te zijn terechtgekomen bij een Japanse noh-theatervoorstelling of een butoh-dansproductie. Shara Worden danste gemaskerd het podium op en zwaaide met bordjes waarop een plus- en minteken stonden afgebeeld. Een vreemd begin, maar zodra ze op haar ukulele de eerste akkoorden van het folky ‘We Added it Up’ aansloeg, waren de toeschouwers één en al oor en namen ze tijdens de “love binds the world”-passage zelfs spontaan de rol van het koortje over. Of ze nu een mbira (‘Everything Is In Line’), een autoharp (‘Escape Routes’) of een klavier beroerde (‘Be Brave’), het klonk altijd even doorvoeld en trefzeker.

My Brightest Diamond maakt geen doordeweeks radiovoer: haar werk schurkt zich soms dicht tegen het klassieke kunstlied aan en knipoogt soms naar ragtime en vaudeville, maar getuigt altijd van melodieuze rijkdom en klinkt nooit ontoegankelijk. Bovendien beschikt ze over een stem die, zelfs wanneer ze die ingehouden gebruikt, meteen de hele kamer vult. Wolf, die door de gehanteerde duoformule de helft van het verhaal diende te vertellen, toonde zich dan weer een gedroomde secondant en drumde met opvallend veel subtiliteit en gevoel voor dosering.

Songs als ‘I Have Never loved Someone’, geschreven voor haar onlangs geboren zoontje, en ‘She Does Not Brave the War’, over de vele vrouwen die zich dagelijks wegcijferen om hun gezin overeind te houden, waren pakkend in hun soberheid. Toch kwam Shara Worden regelmatig speels en frivool uit de hoek, zoals in ‘Apples’, over het leven op de boerderij van haar grootvader, of in de protestsong ‘High Low Middle’, die het verschil in levensstandaard schetste tussen de intussen beruchte 1 en 99 procent in de VS.

Goed nieuws was ook dat de zangeres eindelijk weer haar elektrische gitaar had opgevist en drie nummers putte uit ‘Bring Me the Workhorse’ uit 2006, een van onze favoriete platen uit het voorbije decennium. In ‘Golden Star’ en het wervelende ‘Freak Out’ liet ze haar grofkorrelige spel heerlijk contrasteren met haar warme zangpartijen en in ‘Magic Rabbit’ wist ze uit een simpele anekdote een indringend verhaal over de ‘condition humaine’ te puren.

De op verzoek gespeelde cover van ‘Tainted Love’, een Northern soulklassieker van Gloria Jones, voegde weinig toe aan het origineel. Met het van Nina Simone bekende ‘Feeling Good’ en het van Edith Piaf geleende, in perfect Frans gezongen ‘Youkali’ toonde My Brightest Diamond zich echter een rasvertolkster die van vele markten thuis is.

Voorlopig moet ze het nog zonder de hype stellen die van Bon Iver intussen een publiekslieveling heeft gemaakt, maar als u houdt van avontuurlijke dames als Björk en PJ Harvey, moet u haar beslist eens een oor lenen. Wedden dat u het daarna niet meer terug wilt?

Dirk Steenhaut

De SETLIST: Instrumental #1 / We Added It Up / Everything Is In Line / Golden Star / Escape Routes /Instrumental #2 / Be Brave / She Does Not Brave The War (But She Saves The Day) / Magic Rabbit / High Low Middle / Apples / Feeling Good / Inside A Boy // I Have Never Loved Someone The Way I Love You / Tainted Love / Freak Out // Youkali.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content