(17 u, Klub C) Een jazz-zangeres op Rock Werchter? Het gebeurt niet ieder jaar. Maar de klasse van Melanie De Biasio is natuurlijk onmiskenbaar. De chanteuse, die momenteel door Europa toert in het voorprogramma van Eels, wordt dezer dagen ver buiten onze landsgrenzen op superlatieven onthaald en zoiets wekt ook de nieuwsgierigheid van een poppubliek op.
PLUS
“De mooiste vrouw van het festival”, orakelde de presentator. “En dan heb u haar stem nog niet gehoord.” De man stond met zijn enthousiasme niet alleen. Een recensent van The Guardian vergeleek de sfeer van Melanie De Biasio’s jongste cd ‘No Deal’ met het donkerste van Portishead en het meest afgeklovene van Talk Talk, maar het expressieve vermogen van de zangeres uit Charleroi doet net zo goed denken aan dat van grote jazzdiva’s als Billie Holiday of Nina Simone.
Di Biasio leek zich op het podium in haar eigen bubbel te bevinden en stond met zoveel vanzelfsprekend gemak op het podium dat ze zich in een kleine jazzclub waande. De artieste, die zelf ook regelmatig op een dwarsfluit blies, liet zich begeleiden door een contrabassist, een drummer, een pianist en een synthspeler – allemaal muzikanten die er hun eigen vocabulaire op na hielden en elk hun eigen, ingehouden verhaal vertelden, zonder dat van de zangeres tegen te spreken.
‘I Feel You’, dat traag op gang kwam en enige gewenning vereiste, mondde spoedig uit in een vingerknippende groove. Het repetitieve ‘Sweet Darling Pain’ klonk repetitief en bezwerend, ‘With All My Love’ baadde in een David Brubeck-achtige vibe en ‘I’m Gonna Leave You’, dat door de drummer op een nerveus ritme werd geplant, had iets dreigends en sinisters. Dit was muziek van topniveau waar weinig tegen in te brengen viel.
MIN
Dat het desondanks niet het memorabelste optreden van Melanie De Biasio werd, lag aan het feit dat ze nauwelijks met haar publiek communiceerde en volstrekt geen rekening hield met de algemene context. Artiesten die alles op hun eigen voorwaarden doen, kunnen altijd op ons respect rekenen, maar de toeschouwers waren al dermate door de Duivels bezeten dat De Biasio geen schijn van een kans maakte. Ook al bevonden we ons op een rockfestival, naar het vele zwart geel en rood in de massa te oordelen, was de muziek al lang bijzaak geworden.
HOOGTEPUNTEN
‘Sweet Darling Pain’, ‘I’m Gonna Leave You’.
QUOTE
“Merci et bonne match.”
