Wie het reilen en zeilen van de Britse popmuziek een beetje volgt, weet dat er quasi wekelijks een nieuwe hype aan de deur komt kloppen. Een van de jongste is Marina & The Diamonds, een groepje dat zich met wisselend succes kwam bewijzen in een uitverkochte Botanique.
Da gig: Marina & The Diamonds in de Rotonde van de Brusselse Botanique, dinsdag 15/6.
In één zin: Marina’s grote probleem is dat ze, ook live, voorlopig niet kan kiezen of ze nu Regina Spektor dan wel Britney Spears wil worden.
Hoogtepunt: het solo gebrachte ‘Numb’ en de 30H!3-cover ‘Starstrukk’.
Dieptepunt: eendimensionale, antiseptisch verpakte synthpopdeunen zoals ‘Girls’, ‘Shampain’ en ‘Hollywood’.
Beste quote: Marina vertelde weinig memorabels, maar vond het leuk dat het publiek in de Rotonde zo dicht bij het podium stond: “Het is als vrienden ontvangen in je eigen woonkamer.
De zangeres waar het allemaal om draait heet voluit Marina Lambrini Diamandis, is van Grieks-Welshe afkomst en haalde met haar in februari verschenen debuut-cd ‘The Family Jewels’ meteen de Britse top-vijf. Die plaat stond in Brussel zo goed als integraal op de setlist. De 24-jarige chanteuse liet zich op het podium assisteren door twee toetsenspelers, een bassist en een drummer. Toch slaat The Diamonds niet op haar muzikanten: het is een koosnaampje voor Marina’s trouwe fans.
De muziek van Marina & The Diamonds is van het soort waar de Engelsen ooit het woord ‘quirky’ (iets tussen grillig en spitsvondig) voor hebben bedacht. Het is een adjectief dat vaak van stal wordt gehaald voor Kate Bush, Tori Amos, Björk of The Sparks, al slaat het bij Marina meer op haar zangstijl dan op de vorm of inhoud van haar doordravende elektropopdeunen. Diamandis heeft een stem als een klok, die ze in de Botanique te pas en te onpas liet overslaan. Hoewel haar vocale souplesse niet ter discussie stond, bleek de artieste met haar blatende vibrato en andere maniëristische tics algauw tegen onze irritatiegrens aan te beuken. Ze zong vooral luid, maar door die volgehouden ‘full on’-aanpak vergat ze haar acrobatieën op de notenbalk te doseren en verloor ze zich in bombast. Ook de eenvormige staccato pianoriffs (zie ‘Oh No!’) gingen op den duur een beetje vermoeien. Marina & The Diamonds stapelden het ene barokke idee op het andere, alleen liet de uitwerking vaak te wensen over.
Diamandis beschouwt zich, naar eigen zeggen, als “an indie artist with pop goals” en koketteert graag met de invloed van Daniel Johnston. Toch slaagde ze er in Brussel geen moment in aan de mainstream te ontsnappen. Daarmee willen we niet gezegd hebben dat de dame geen talent heeft: ‘I am Not a Robot’, ‘Are You Satisfied?’, het huppelende ‘Seventeen’ of ‘The Outsider’, met zijn synthetische baslijn en elektronisch bewerkte koortjes: het zijn catchy liedjes die we, wanneer ze ’s ochtends uit de transistor komen gekringeld, onbekommerd meefluiten. Vaker echter serveerden Marina en haar vrienden banale, eendimensionale, antiseptisch verpakte synthpop van het type ‘Girls’, ‘Shampain’ of ‘Hollywood’ waarvoor onze mantel der liefde net iets te klein uitviel, maar waarbij het gros van de toeschouwers paradoxaal genoeg totaal uit de bol gingen. Het laatstgenoemde nummer, over de American way of life, werd zelfs geïllustreerd met een reusachtige hamburger. I kid you not!
Iets interessanter werd het toen Marina haar begeleiders de coulissen in stuurde en in haar eentje aan het klavier de ballad ‘Numb’ ten gehore bracht. Nu alle elektronische ornamenten waren weggeknipt, kwam er zowaar een sóng te voorschijn. Ook ‘Obsessions’ en ‘Guilty’ behoorden tot de betere momenten van de set, net als ‘Starstrukk’, een tot de bissen opgespaarde cover van het Amerikaanse dancegezelschap 30H!3 (niet op de cd maar gratis te downloaden). Diamandis zette het nummer helemaal naar haar hand (en stem) en deed dat opvallend sober, slechts ondersteund door majestueus pianospel. Zo bewees ze alsnog dat ze tot mooie dingen in staat is. Haar grote probleem blijft dat ze voorlopig niet kan kiezen of ze nu Regina Spektor dan wel Britney Spears wil worden. Gaat ze voor diamanten? Of voor parels van de Wibra? Wordt vervolgd.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Girls / Seventeen / The Outsider / I am Not a Robot / Oh No! / Numb / Obsessions / Rootless / Hollywood / Shampain / Are You Satisfied? / Guilty / Starstrukk / Mowgli’s Road.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier