Vijf jaar heeft Madensuyu de stilte bewaard, maar met zijn derde cd ‘Stabat Mater’ deelt het Gentse duo weer een uppercut uit die je veelkleurige sterretjes doet zien. De plaat, verpakt in een houten doosje, werd boven de doopvont gehouden met een overrompelend concert tijdens Autumn Falls.
DA GIG: Madensuyu tijdens het Autumn Falls-festival in ABClub, Brussel op 28/11.
IN EEN ZIN: De groep speelde een viscerale, intense set, al straalde het nieuwe materiaal nog niet de dodelijke trefzekerheid uit van de oudere songs.
HOOGTEPUNTEN: ‘Crucem’, ‘FAFAFUCKIN”, ‘Ti:ME’.
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE van Stijn Ylode De Gezelle: “Ha, dat doet deugd!” (nadat hij in ‘FAFAFAFUCKIN” net zijn longen binnenste buiten heeft geschreeuwd).
Ze zijn slechts met zijn tweeën, zanger-gitarist Stijn Ylode De Gezelle en drummer Pieterjan Vervondel, maar ze zijn al 21 jaar ‘brothers in arms’, vullen elkaar perfect aan en vormen elkaars muzikale vangnet. In een uitverkochte ABClub gaf Madensuyu het startschot van een nieuwe tournee door Vlaanderen, die hopelijk binnen afzienbare tijd ook een vervolg krijgt in het buitenland. Met ‘Stabat Mater’ heeft het gezelschap namelijk weer een verschroeiend intense cd gemaakt, die het verdient door zoveel mogelijk mensen gehoord te worden.
De heren van Madensuyu hebben het woord ‘compromis’ jaren geleden al met Tipp-Ex uit hun Van Dale verwijderd en dat hoort zo bij artiesten die geen roem en fortuin nastreven, maar muziek maken als vorm van zelfexpressie. ‘Stabat Mater’, gebaseerd op een middeleeuwse hymne waar klassieke componisten als Giovanni Pergolesi, Antonín Dvo?ák of Arvo Pärt zich eerder al aan laafden, gaat over Maria die haar zoon ziet sterven aan het kruis en haar lijden staand ondergaat. Madensuyu integreert dat thema in een rock-‘n-rollcontext en brengt zo hulde aan de kracht van de vrouw in het algemeen.
Goed, het is geen doorsnee popmuziek, maar het duo bepaalt nu eenmaal zijn eigen regels. De Gezelle werkt bijvoorbeeld ieder optreden zittend af, wat een beetje vreemd is voor een band die zo energiek en onstuimig uit de hoek komt. Alleen, waarom zou je je aanpassen aan de verwachtingen van het publiek als je ook gewoon je zin kunt doen?
Doodsverachting
De drie kwartier durende Brusselse set van Madensuyu stond volledig in het teken van de nieuwe plaat en daarbij kwamen alle tegenstrijdige aspecten van het rouwproces van de moeder aan bod: van wanhoop tot opstandigheid, van ontkenning tot aanvaarding. Niet dat je dat zonder enige voorkennis zou hebben gemerkt, want door het veelvuldige gebruik van metalige vervormingsapparatuur viel van de teksten, althans live, geen sikkepit te begrijpen. Dat compenseerde het duo door zich, vanaf ‘Dolorosa’, de instrumentale opener, met een ware doodsverachting in het strijdgewoel te gooien.
Imposant toch, hoe De Gezelle en Vervondel er met beperkte middelen in slaagden een niet te slopen wall of sound neer te zetten, met aangesleepte bouwmaterialen uit de loods van The Velvet Underground en Sonic Youth. ‘Mute Song’ en ‘Ready I’ klonken even nerveus als visceraal: ze werden voortgestuwd door een atonale gitaar, die een complot smeedde met de aanhoudend striemende ritmen. De muzikanten lieten weinig steken vallen en hielden de boog consequent gespannen. In ‘Triple Dot.’, een roestige locomotief die langzaam maar zeker op kruissnelheid kwam, bewezen ze zelfs dat ook elektronica hen niet langer afschrikt.
Tijdens ‘Crucem’, dat bij ons herinnerigen opriep aan het legendarische TC Matic, ontketende Madensuyu een vernietigende kracht die nergens voor die van de orkaan Haiyan hoefde onder te doen. De song, ingeleid door een ijle synthdrone, klonk zo meeslepend dat je je als toeschouwer aan boord van een formule 1-wagen waande, die met een rotvaart zonder remmen van een steile helling denderde.
Het door Pieterjan Vervondel gezongen ‘Give’ -een radiohit, mocht er een rechtvaardige wereld bestaan- stotterde als een evangelist met een spraakgebrek, terwijl De Gezelle zijn de klank van zijn snaren in ‘Days and A Day’, na een aarzelende entree, liet aanzwellen als de turbines van een jet die op het punt staat zich los te maken van de startbaan. Pas tijdens het beheerste ‘Haul in/High Tide’ ging de wind even liggen: meteen het bewijs dat het tweespan de subtiliteit niet schuwt en het ook vermag indruk te maken wanneer de volumeknop een eindje naar links wordt gedraaid.
Schuimbekkend
Postpunk, krautrock, grofkorrelige noise, Madensuyu had het allemaal prima in de vingers. Maar eerlijkheidshalve moeten we toch opmerken dat de nummers uit de nieuwe plaat nog niet altijd helemaal perfect uit de verf kwamen. Zo misten we soms de verrijkende details uit de studioversies en leken de heren er soms geen idee van te hebben hoe ze hun songs elegant moesten laten eindigen.
Tijdens het schuimbekkende ‘FAFAFAFUCKIN”, uit Madensyu’s vorige cd ‘D is Done’, waarin de gitaar naar het voorbeeld van The Velvets en de prille Modern Lovers helemaal staccato ging, straalde het duo een zelfvertrouwen en een dodelijke trefzekerheid uit, die in de nieuwe songs nog een beetje ontbrak. Maar aangezien dit het eerste concert van de toer was, zijn we er vrij gerust op dat die euvels binnen afzienbare tijd zullen worden weggewerkt. Ook het meeslepende ‘Ti:ME’, dat minstens zo bezwerend klonk als het beste van 16 Horsepower, gaf blijk van muzikale veelzijdigheid.
Voor ze definitief het podium verlieten, gaven De Gezelle en Vervondel elkaar nog een stevige knuffel. Ondanks de zenuwen vooraf, hadden ze de vuurproef goed doorstaan. Dus ja, Madensuyu behoort nog altijd tot het opwindendste van wat de Belgische scene momenteel te bieden heeft. En dat mag u gerust voortvertellen.
Dirk Steenhaut
Madensuyu concerteert vanavond in Gent (Handelsbeurs) en speelt voorts nog op 6/12 in Dixmuide (4AD), 24/1/2014 in Antwerpen (Trix), 25/1 in Charleroi (Eden), 6/2 in Leuven (Stuk), 7/2 in Kortrijk (De Kreun), 8/2 in Hasselt (Muziekodroom) en 14/2 in Opwijk (Nijdrop).
DE SETLIST: Dolorosa / Ready I / On The Long Run / Hush Hum / Mute Song / Crucem / Tripple Dot. / Give/ Days And A Day / Haul In/High Tide // Tread On Tread Light / FAFAFAFUCKIN’ / Ti:ME.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier