De Deense indieband Kissaway Trail was al vaker op Brusselse podia te zien en wist met zijn smaakvolle combinatie van gitaarrock en synthpop dus ook in ons land een fervente aanhang te verwerven.
DA GIG: The Kissaway Trail in de Rotonde van Botanique, Brussel op 10/10.
IN EEN ZIN: De Denen speelden onstuimige, bruisende, meerstemmig gezongen popsongs waarin afwisselend gitaren en elektronische snufjes de sfeer bepaalden.
HOOGTEPUNTEN: ‘The Springsteen Implosion’, ‘Beauty Still Rebels’, ‘Smother + Evil = Hurt’, ‘So Sorry, I’m Not’….
DIEPTEPUNTEN: geen.
BESTE QUOTE: Veel meer dan ’this is a beautiful place’ en ’thank you so much for coming’ hadden deze vikingen niet te melden.
De Deense indieband Kissaway Trail was al vaker op Brusselse podia te zien en wist met zijn smaakvolle combinatie van gitaarrock en synthpop dus ook in ons land een kleine maar fervente aanhang te verwerven. In de Botanique kwamen de heren nu hun derde cd ‘Breach’ voorstellen.
Denemarken mag dan een klein land zijn, op muzikaal vlak heeft het heel wat interessants te bieden. Het is geen toeval dat de Noord-Europese natie, die de jongste jaren de wereld veroverde met televisiereeksen als ‘The Killing’, ‘Borgen’ en ‘The Bridge’, ook heel wat internationaal bekende pop- en rockartiesten heeft voorgebracht. Trentemøller, Efterklang, The Raveonettes, Pinkunoizu, I Got You On Tape, Agnes Obel en Indians worden dezer dagen zowel in Europa als aan de overkant van de atlanische oceaan op handen gedragen en dat geldt zeker ook voor Kissaway Trail.
Het gezelschap uit Kopenhagen bracht, na twee langspelers bij het toonaangevende Britse Bella Union-label zijn nieuwe plaat onlangs zelfs uit bij het Amerikaanse Yep Roc en oogst daar alom lovende kritieken mee. Tussen ‘Breach’ en zijn voorganger ‘Sleep Mountain’ gaapt een kloof van drie jaar. Dat komt omdat de groep intussen twee leden kwijt raakte en na rijp beraad besliste door te gaan als een trio. Daardoor klinkt Kissaway Trail nu een beetje strakker en directer, zonder er zijn herkenbare geluid bij in te schieten. De twee frontmannen, zangers-gitaristen Thomas Fagerlund en Søren Corneliussen, zijn immers nog altijd op post.
Bruisend
Met het oog op haar Europese tournee heeft het gezelschap overigens alweer een vierde man aangetrokken. In de Botanique leidde dat tot een tintelende en bruisende sound die nog net zo rijk en gelaagd klonk als vroeger. De set werd geopend met de catchy single ‘Nørrebro’ -de titel verwijst naar een district van de Deense hoofdstad- die de toon zette voor wat zou volgen: even melodieuze als trefzekere popliedjes met een breekbaar randje, versierd met knap uitgebalanceerde vierstemmige samenzang. Fagerlund heeft een stem die een beetje herinnert aan die van Wayne Coyne van The Flaming Lips op zijn kwetsbaarste momenten. Dat er een zekere dosis melancholie in de songs sloop, viel dus moeilijk te vermijden.
De songs van Kissaway Trail hebben iets van beknopte filmscenario’s die doorgaans met een dramatisch hoogtepunt beginnen, zodat je er als luisteraar meteen door wordt meegesleept. Jeugdherinneringen en een neiging tot escapisme staan in de teksten vaak centraal. In het energieke ‘Sarah Jevo’ bouwden de gitaren een stevige wall of sound, maar wat vooral opviel was het inventieve drumwerk van Hasse Mydtskov, een man die in ieder nummer zijn eigen verhaal leek te vertellen en de muziek niet zelden onverwachte richtingen uit stuurde. Het onstuimige ‘The Springsteen Implosion’ -geniale titel trouwens- kwam vrij lichtvoetig en poppy voor de dag en werd versierd met allerlei elektronische tierlantijntjes.
In het majesteuze ‘Beauty Still Rebels’ werden de gitaren zelfs helemaal aan de kant geschoven en bedienden Fagerlund en Corneliussen zich allebei van een synth die zowel ijle drones als knarsende geluiden voortbracht. De song deed vaag denken aan het dromerigste van The Pyschedelic Furs uit de eighties, maar Kissaway Trail bleek ook in andere tijdvakken thuis te zijn. Zo was ‘Cuts of Youth (Razor Love)’ voorzien van een hemelse melodie en een karakteristieke beat die herinnerde aan Phil Spectors ‘girl group’-producties uit de jaren zestig.
Euforie
Hoewel het meeste materiaal in de set afkomstig was uit de nieuwe cd ‘Breach’, diepte Kissaway Trail af en toe ook ouder werk op. Uit ‘Sleep Mountain’ plukte het kwartet bijvoorbeeld het elektronisch georiënteerde ‘Friendly Fire’ en het zinnenprikkelende ‘New Lipstick’, waarin barokke keyboards werden gecombineerd met een rootsy mandoline. Het oudste nummer op het menu was wellicht ook het bekendste: ‘Smother + Evil = Hurt’, dat de subtiele harmonieën van The Beach Boys koppelde aan de exuberantie van The Arcade Fire, stond in 2007 als op ‘Into the Ocean and Rise Again’, de debuut-ep van de Denen.
Het optreden werd al na drie kwartier besloten met het van The Pogues geleende, druilerige maar drastisch hertimmerde ‘A Rainy Night in Soho’. Gelukkig had de band nog enkele extraatjes in petto. Het instrumentale ‘Sara (R.I. Punk)’ werd verrassend ingezet met een drumsolo, waarna de overige muzikanten geleidelijk nieuwe laagjes toevoegden. Tijdens de laatste twee nummers hadden vooral de in reverb gedrenkte gitaren het voor het zeggen. Søren Corneliussen droeg dus niet voor niets een Sonic Youth -T-shirt, al deed ‘So Sorry, I’m Not’ ons klankmatig eerder denken aan Built to Spill. Met het oudere, licht psychedelische ‘SDP’ eindigde de avond in pure euforie. Wat ons betreft had het best wat langer mogen duren, want Kissaway Trail is een band die er staat. Volgende keer moet u zelf ook maar eens gaan kijken.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Nørrebro / Sarah Jevo / The Springsteen Implosion / Friendly Fire / Smother + Evil = Hurt / Beauty Still Rebels / New Lipstick / Cuts of Youth (Razor Love) / A Rainy Night in Soho // Sara (R.I. Punk) / So Sorry, I’m Not / SDP.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier