Kiesza @ Keulen: Old school feestje van een onvermoeibaar supertalent

Haar concert in Brussel moest ter elfder ure wijken voor de MTV European Music Awards in Glasgow, waar Kiesza drie keer genomineerd was. In Keulen trad de rijzende ster wel aan.

Tenzij Kiesza aanstaande zaterdag een retourtje Warschau-Londen vliegt, zal de 25-jarige zangeres geen deel uitmaken van de line-up van Band Aid 30, het collectief artiesten dat dan een nieuwe versie van Do They Know It’s Christmas opneemt. Nochtans zou de Canadese nieuwkomer niet misstaan tussen andere grote namen. Haar in april verschenen debuutsingle Hideaway kwam meteen binnen op nummer een in de Britse hitlijsten en werd er de derde snelst verkopende single van het jaar, om vervolgens uit te groeien tot een wereldhit. Met dank aan de video, die in een take opgenomen werd in de straten van Brooklyn. De clip werd ondertussen al ruim 150 miljoen keer bekeken op Youtube en leverde Kiesza de voorbije week drie (uiteindelijk niet verzilverde) nominaties op bij de MTV European Music Awards in Glasgow.

Bovendien lijkt Kiesa Rae Ellestad – die laatste achternaam dankt ze aan haar Noorse grootvader- niet van plan om een eendagsvlieg te worden. Opvolgers Giant In My Heart en No Enemiesz, dat deze maand verscheen, vonden alvast moeiteloos hun weg naar de dance charts. En na Fendi, dat haar tot ambassadeur van een nieuwe zonnebrillenlijn kroonde, zou ook een Kiesza-kledinglijn in de stijgers staan.

Niet slecht voor een voormalige ballerina wiens plannen op haar vijftiende doorkruist werden door een knieblessure en die vervolgens een opleiding bij de Canadese marine volgde. Daar ontdekte Kiesza ook haar zangtalent en schreef ze op haar achttiende haar eerste liedje, na de scheiding van haar ouders. Vervolgens trok Kiesza naar Boston, waar ze onder meer zang en piano studeerde, en naar New York, waar ze naam wilde maken als singer-songwriter. Een koerswijziging volgde echter al gauw na een ontmoeting met Rami Samir Afuni, de lokale DJ die uiteindelijk ook haar debuutalbum Sound Of A Woman producete. Hideaway, geschreven en opgenomen in anderhalf uur, vat goed samen waar Kiesza sindsdien voor staat: een aanstekelijke combinatie van dance en feel good-pop die zwaar schatplichtig is aan de houserage van de jaren negentig en zowel op de radio als op de dansvloer werkt.

Veelzijdig

Rond kwart over tien – een uur later dan voorzien – vloog Kiesza er meteen in met The Love, geruggesteund door twee gespierde dansers. Een formule die onvermijdelijk deed denken aan die van Madonna’s Like A Virgin- en Who’s That Girl-tournees destijds. Al bleek meteen dat zingen in combinatie met acrobatische choreografieën Kiesza beter afgaat dan de Material Girl in haar eerste jaren. Ook het erg door de Europese dance scene beïnvloede No Enemiesz was een lust voor oog en oor dankzij Kiesza’s lenige lichaam en krachtige stem, die geen enkele noot miste en nooit buiten adem raakte . Playbacken is duidelijk niet nodig voor dit supertalent, al bracht de sobere bezetting (een drummer, een DJ en, voor Kiesza zelf, een elektrische piano) nooit helemaal het gevoel van een live ervaring over.

Net zoals Sound Of A Woman uit verschillende vaatjes tapt, gooide Kiesza het ook tijdens dit concert snel over een andere boeg. Vietnam is deep house met zitbankallures en klonk te machinaal om echt te beklijven, maar daarop volgde wel meteen een eerste hoogtepunt met What Is Love, een cover van Haddaway’s hit uit 1993 waarvoor Kiesza plaatsnam aan de piano. Het oorspronkelijke nummer mag dan herinneren aan alles wat er fout was met de jaren negentig, in Kiesza’s uitvoering wordt het een doorleefde ballad met een verbitterde ondertoon – meteen goed om de zaal muisstil te krijgen. En ook tijdens de zelfgeschreven ballad Cut Me Loose, nog zo’n bitterzoet liefdesliedje, kon je een speld horen vallen.

Veelzijdigheid bleek ook uit het naar softe hip hop geurende Losin’ My Mind en het sensuele So Deep, waarbij Kiesza in haar trainingsbroek, strak topje en witte sneakers op een barkruk kronkelde en warm en verleidelijk klonk. In beide nummers doseerde ze haar krachten alvast beter dan in Sound Of A Woman, waarin haar flinke uithalen gewoon too much waren voor een veredelde fuifzaal als Bürgerhaus Stollwerck.

Old school

Ook niet helemaal geslaagd was de “medley of influences” die Kiesza halverwege de set serveerde en losjes meezong. Gypsy Woman (Crystal Waters), Show Me Love (Robin S), Vogue (Madonna) en Back to Life (Soul II Soul) illustreerden dan wel de muzikale wereld waarin ze opgroeide, de medley kwam over als een rommeltje en een vullertje voor een toch al niet erg lange set (65 minuten). Haar hip hop-versie van Leonard Cohen’s Hallelujah kregen we hier echter niet te horen.

Dat Kiesza best nog even wacht voor ze naar grotere zalen overstapt – ook de Brusselse Ancienne Belgique stond op de agenda, tot MTV haar een optreden tijdens de European Music Awards aanbood – bleek ook uit de nogal routineuze intermezzo’s tussen de nummers. Die stonden trouwens in het rood gemarkeerd op de setlist (“TALK”), voor het geval de zangeres er zelf niet aan zou denken.

Dat waren echter kleine schoonheidsfoutjes in een energieke en opzwepende set van een anders behoorlijk zelfverzekerde artieste. Giant In My Heart, het met Skrillex en Diplo opgenomen Take You There en monsterhit Hideaway werden uitgevoerd met old school-attributen (een oplichtend statief en met LEDS verlichte vinylplaten voor de dansers), maar het meest in het oog sprong toch de onvermoeibare gastvrouw zelf. Jammer dat het na een selfie met de fans op de eerste rij al afgelopen was – net als Kiesza had het publiek gerust nog een tijdje kunnen doorgaan.

DE SETLIST: The Love / No Enemiesz / Vietnam / What Is Love / Cut Me Loose / So Deep / Over Myself / Losin’ My Mind / Sound Of A Woman / Giant In My Heart / Take You There / Hideaway