James Holden & The Animal Spirits in de AB: een psychedelische trip zonder kompas

© Laura Lewis

Tijdens BRDCST, het voorjaarsfestival van de AB, ligt de nadruk op muzikale vernieuwers die geen grenzen respecteren en James Holden voelde zich in die context als een vis in het water. Met The Animal Spirits zette hij de stap van DJ en producer naar bevlogen bandleider.

DA GIG: James Holden & The Animal Spirits in AB, Brussel op 8/4.

IN EEN ZIN: The Animal Spirits namen je, met hun polyritmische grooves en koortsige blazers, mee op een psychedelische trip zonder kompas.

HOOGTEPUNTEN: Pass Through the Fire, Renata, Each Moment Like the First, Thunder Moon Gathering, The Caterpillar’s Intervention..

DIEPTEPUNTEN: geen.

QUOTE: ‘Thank you for being here’. Méér hebben we van Holdens gemompel niet begrepen.

Holden, een 38-jarige Brit die in Oxford wiskunde studeerde en de jongste twintig jaar zowat alle facetten van de trance heeft verkend, maakte ooit remixen voor Madonna en Britney Spears. Vanaf 2006 begon hij echter te rebelleren tegen het conservatisme van de dance-scene en nam hij steeds meer afstand van het populistische clubgebeuren. Als muzikale vrijbuiter richtte hij zijn eigen label op en ging hij zich verdiepen in Marokkaanse gnawa en andere tribale genres. Zo kwam hij uit bij de organische fusie van elektronische en akoestische klanken die ook het fundament vormt voor zijn enkele maanden geleden verschenen derde langspeler The Animal Spirits.

Dat werkstuk, een pruttelend stoofpotje van kosmische prog, krautrock, psychedelische folk en techno, was in aanzet geïnspireerd door de ‘spirituele jazz’ van muzikanten als Don Cherry, Pharoah Sanders en Alice Coltrane. Toch vaart James Holden vooral zijn eigen neo-primitivistische koers. Voor hem delen rave en jazz hetzelfde DNA en is elektronische muziek óók een vorm van folk.

Zijn jongste plaat, die volledig live werd ingeblikt met een vijfkoppige band, zonder overdubs of ander remediërend prutswerk achteraf, is vooral het resultaat van spontane improvisatie en interactie met échte muzikanten. Thom Yorke, die Holden enkele jaren geleden uitnodigde om tijdens de Amerikaanse tournee van Atoms For Peace het voorprogramma te verzorgen, is alvast een fan van ’s mans exploratiedrang.

Maalstroom

The Animal Spirits namen je, met hun polyritmische grooves en koortsige blazers, mee op een psychedelische trip zonder kompas.

In de AB, waar hij een zelfgebouwde modulaire synth bespeelde, aan knopjes draaide en filterbanken en samplers manipuleerde, speelde James Holden de rol van regisseur-dirigent. Samen met drummer Tom Page, die met zijn band RocketNumberNine eerder ook Neneh Cherry al hand- en spandiensten verleende, bepaalde hij de hartslag van The Animal Spirits, een combo met verder een saxofonist, cornetspeler en percussionist in de rangen. Het podium was versierd met dezelfde veelkleurige linten die ook op de hoes van de jongste cd te zien waren, terwijl abstracte visuals op een scherm voor bijkomende visuele prikkels zorgden.

Vanaf de eerste noot beleed James Holden zijn fascinatie voor repetitieve patronen en minimalistische structuren, met hier en daar verwijzingen naar meesters van de herhaling als Steve Reich en, vooral, Terry Riley. Holdens eenvoudige melodieën en motiefjes lonkten meer dan eens naar Noord-Afrika en het Midden-Oosten, maar de complexiteit zat in de uitwerking, die steunde op de interactie tussen de bandleden.

The Animal Spirits namen je, met hun polyritmische grooves en koortsige blazers, mee op een psychedelische trip zonder kompas. De groep, die uitsluitend putte uit platen als The Animal Spirits en het inmiddels vijf jaar oude The Inheritors, legde zoveel energie aan de dag dat weerstand bieden zinloos was. Als toeschouwer werd je onherroepelijk meegezogen in de maalstroom van klanken en ritmen.

Zonder hoogtevrees

In het universum van James Holden komen veel invloeden samen en dat resulteert soms in heikele evenwichtsoefeningen. Maar de muzikanten toonden zich een voor een behendige koorddansers, zonder hoogtevrees. Tijdens Each Moment Like the First vouwden de synths zich open als een bloem bij de eerste zonnestralen, terwijl de pulserende baslijn je serieus op de heupen werkte. Het opwindende Pass Through the Fire, waarin een pijltje werd afgeschoten naar Terry Rileys In C, was een feest van bezwerende orgelgeluiden, dik aangezette saxlijnen en tribale noise. Thunder Moon Gathering steunde op een meeslepend, exotisch melodietje en Go Gladly Into The Earth had het dromerige karakter van een berçeuse. Ook oudere nummers als Renata en The Caterpillar’s Intervention deden ons hart enkele tellen sneller slaan.

Goed, soms hadden de blazers wat meer durf aan de dag mogen leggen, want op de momenten dat ze even een stapje opzij zetten, werden ze amper gemist. Dat is echter detailkritiek. James Holden en zijn gevolg verveelden geen moment, slaagden erin tegelijk nerveus en ontspannen te klinken en serveerden muziek die diep geworteld was in de traditie maar ook de toekomst scherp in het vizier nam. Wij zijn inmiddels dermate behekst door Holdens Animal Spirits dat geen exorcist ze nog uitgedreven krijgt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content