Het schouderklopje van Agnes Obel @ Rock Werchter – Dag 3

(20u, The Barn) Agnes Obel bood een troostende schouder aan de Belgen die net een WK-uitschakeling in de maag gestompt hadden gekregen.

PLUS

Aangeslagen na de nederlaag van de Rode Duivels tegen Argentinië, zochten enkele honderden mensen troost in de klassieke pianoriedels van Agnes Obel, in een Barn die met wat verbeelding voor een knus huiskamertje kon doorgaan.

“Ik probeer songs te bedenken waarmee ik jullie kan opvrolijken, maar zo ken ik er niet veel”, zei de Deense. ‘Close Watch’, een akelig mooie cover van John Cale (ex-Velvet Underground), was vroeg in de set toch alvast een aardige. “Nothing lost, nothing gained”, klonk het toepasselijk.

Een fluwelen stem, een vleugelpiano, twee cello’s, een viool en een occasionele akoestische gitaar, daar moesten Obel en haar drie medemuzikanten het mee rooien, en dat op een massafestival waar herkenbaarheid steeds meer troef is.

Maar het Agnes Obel-kwartet behielp zich: nagenoeg elk fluisterend streepje tekst, elk vioolstrijkje en elk tokkeltje op de cello voelde aan als een hartverwarmend schouderklopje. Nothing lost indeed.

MIN

De opkomst in The Barn – de tent zat misschien voor een kwart vol – was te mager voor een artieste die al jarenlang op handen gedragen wordt in ons land.

HOOGTEPUNTEN

‘Close Watch’, ‘On Powdered Ground’, ‘Riverside’

BESTE QUOTE

Bij ‘Riverside’ was iedereen mee. “Ik hoop dat jullie je nu een beetje beter voelen”, zei Agnes Obel na afloop ervan.