Het was al lichtjaren geleden sinds de Californische singer-songwriter Grant Lee Phillips nog eens een Belgisch podium besteeg. De man werd in Brugge dan ook opvallend warm ontvangen en speelde er een intieme akoestische soloset om duimen en vingers bij af te likken.
Da gig: Grant Lee Phillips en Silver Junkie in Cactus Club (Magdalenazaal) Brugge, 8/10.
In één zin: Phillips’ rustieke folkrocksongs bleven in hun meest afgekloven vorm wonderwel overeind en klonken zonder hun barokke liflafjes vaak nog beter dan op de cd’s.
Hoogtepunten: ‘Stars n’ Stripes’, ‘Fuzzy’, ‘It’s the Life’… Teveel om op te noemen, eerlijk gezegd.
Dieptepunten: Pff, daar doet Grant Lee Phillips niet aan.
Beste quote: “Ik hou van mijn nieuwe songs, maar ben minstens zo dol op de oude. Want eigenlijk spelen die gewoon zichzelf.”
Als aperitief kregen de toeschouwers een sfeervol optreden van Silver Junkie geserveerd. Het collectief rond liedjesschrijver Tino Biddeloo manifesteerde zich voor de gelegenheid in een duo-opstelling. Biddeloo, de trotse bezitter van een stem die zowel naar Stuart Staples als een goedmoedige Nick Cave verwijst, beroerde afwisselend het klavier en de snaren en werd gesecondeerd door percussioniste Karen Willems. We kenden haar al als het geheime wapen van Yuko, maar de ingehouden manier waarop ze de songs van Silver Junkie van ritmische accenten voorzag, was tegelijk verbluffend en sensueel. Rechtopstaand achter haar trommels en cymbalen speelde ze met haar hele lichaam. Biddeloo demonstreerde zijn kunnen dan weer met enkele prachtsongs uit zijn dra te verschijnen langspeeldebuut ‘Streets & Boulevards’, zoals ‘Ophelia’, ‘A Thousand Words’ en het gedreven ‘Better Days’. Je merkte meteen dat het publiek hier wel pap van lustte en dat dit voorprogramma best wat langer had mogen duren.
Grant Lee Phillips, 46 al intussen, maakte tijdens de vroege jaren negentig naam met het powerfolktrio Grant Lee Buffalo. Ondanks vier goede tot uitstekende cd’s wist die groep uit L.A. het cultstatus nooit te ontgroeien en het jongste decennium rooide de zanger het in zijn eentje. Vorig jaar verscheen ‘Little Moon’, zijn zesde soloplaat, waarop hij onder meer de vreugde van zijn prille vaderschap bezong. Dat zijn intense songs ook in hun meest afgekloven vorm moeiteloos overeind bleven, zegt veel over zijn kwaliteiten als performer. Nu zijn liedjes van hun barokke liflafjes waren ontdaan, klonken ze zelfs beter dan ooit. In zijn teksten riep Phillips niet zelden een mythisch Amerika op en greep hij terug op ouderwetse stijlfiguren uit ragtime en honky tonk, zoals in ‘Good Morning Happiness’ en It Ain’t The Same Old Cold War Harry’. Vaker nog speelde hij rustieke, sepiakleurige folkrock waarin zijn diepe, croonende stem zich regelmatig transformeerde in een hoge falset.
Phillips is een autenthieke verteller die zijn romantische liedjes volpropt met filmische beelden en rake karakterstudies. Het publiek hing dus aan zijn lippen en aan de vanzelfsprekende manier waarop de artiest de aanwezigen zijn wereld binnenloodste, herkende je zijn grote klasse. Fans van het eerste uur werden in Brugge trouwens extra verwend. De helft van de set bestond namelijk uit juweeltjes van Grant Lee Buffalo: vier uit ‘Fuzzy’, zes uit ‘Mighty Joe Moon’. De zanger kondigde voor januari zelfs een Europese reunietournee met zijn vroegere makkers aan. “Verwacht je aan de luidste akoestische muziek die je ooit gehoord zult hebben”, monkelde hij.
Hoogtepunten opsommen is een quasi onmogelijke opdracht, want het niveau lag het hele optreden lang behoorlijk hoog. Uit Phillips’ solojaren onthielden we vooral ‘Heavenly’ (uit ‘Ladies’ Love Oracle’), ‘See America’ (uit ‘Mobilize’) en ‘Killing a Dead Man’ (uit ‘Strangelet’). De hoogste pieken dankten we echter aan Mount Buffalo: van het rockende ‘The Shining Hour’ tot sobere, ingetogen songs zoals ‘It’s the Life’, ‘Honey, Don’t Think’, ‘Stars n’ Stripes’, ‘Mockingbirds’, ‘Jupiter & Teardrop’ en het onsterfelijke ‘Fuzzy’. De zanger opende een ware schatkamer, waar het auditieve goud zomaar voor het grijpen lag. Mochten talent en rijkdom hand in hand gaan, dan was Grant Lee Phillips al lang miljardair en bracht hij zijn dagen cocktailslurpend naast zijn zwembad door. Wat een meevaller voor ons dat het leven zo onrechtvaardig is.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Good Morning Happiness/ Strangest Thing / Little Moon / See America / Mighty Joe Moon / It’s the Life / It Ain’t The Same Old Cold War Harry / Honey, Don’t Think / Truly, Truly / Buried Treasure / Stars n’ Stripes / Happiness / Killing A Dead Man / Lone Star Song / Heavenly / Jupiter and Teardrop / Mockingbirds // Older Now / The Shining Hour / Fuzzy. Grant Lee Phillips speelt vanavond nog in een uitverkochte ABClub in Brussel.
Dirk Steenhaut
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier