Dinsdag verbaasde het Britse elektrowonder de Brusselse Ancienne Belgique met strikte beats en nageljuiste vocalen.
Dinsdag 23 november streek het elektroduo Goldfrapp neer in de Brusselse Ancienne Belgique. Dat wil zeggen: Alison Goldfrapp streek neer met een vierkoppige band, want haar medecomponist Will Gregory tekende afwezig op de concerten van hun Head First World Tour. Toch wist Alison ook zonder haar partner in crime een stevige performance neer te zetten voor de uitverkochte AB.
Toen de zangeres voor het eerst opdook uit een kitschy zilveren maancirkel, leek het er even op dat ze het publiek niet meteen mee ging krijgen. De eerste nummers, Crystalline Green en You Never Know, zijn dan misschien wel keurig gepolijste elektropareltjes, als concertopener sloegen ze niet echt aan. Gelukkig was het maar wachten tot het vierde nummer, Head First, tot het optreden goed en wel van de grond kwam.
Daarmee bereikte de avond ook meteen één van haar hoogtepunten. Andere memorabele momenten waren onder meer de publieksfavoriet Rocket en de ontegenzeglijke klassieker Strict Machine, die tot ons groot genoegen subtiel het midden hield tussen de oorspronkelijke versie van het nummer en de ijzeren We Are Glitter-remix ervan.
Even strikt als sensueel was trouwens ook de podiumprésence van Alison: hoewel ze haar band aangekleed had in de meest opzichtige disco-outfit mogelijk, deed haar eigen verschijning eerder denken aan de minimalistische elektro die Goldfrapp in haar beginjaren maakte.
De zangeres stond het grootste gedeelte van de show in een mantel van glitter rags tussen twee blazende ventilators en nam pose na pose aan. Zo werd haar performance bijna een lijnenspel waarin haar outifit en kapsel steeds de andere richting uit wilden dan zijzelf. Mooi gekozen, want het is net die dwingende lijn die zo kenmerkend is voor de afgeborstelde muziek van de vroege Goldfrapp.
Nu de groep haar toevlucht heeft genomen tot synthpop geïnspireerd op de jaren ’80, komt dan ook het organischer klinkende album Seventh Tree minder aan bod in haar optredens. Fans die hoopten op muziek uit die voorlaatste plaat bleven op hun honger zitten, want daarvan kregen we maar één nummer te horen.
Wel een aangename verrassing was het onvergetelijke Lovely Head van op Goldfrapps debuut, dat Alison – net als alle andere liedjes die avond trouwens – nageljuist wist te zingen. En voor wie er nog aan moest twijfelen: het vreemdsoortige geluid dat je in dat nummer kan horen is geen instrument, maar wel degelijk Alisons (vervormde) stem. Om maar een idee te geven hoe sterk de vocale prestaties van de Britse artieste ongeveer waren.
Setlist: Voicething (intro)/ Crystalline Green/ Dreaming/ Head First/ Number 1/ Alive/ Rocket/ Believer/ Shiny and Warm/ Train/ Ride a White Horse/ Ooh La La/ Black Cherry/ Little Bird/ Lovely Head/ Strict Machine Dieter Brusselaers
