Het optreden van Ghostpoet op Les Nuits Botaniques bevatten zowel beginnersfouten als hoopgevende lichtpunten. Het begin was een aaneenschakeling van middelmatige songs, maar in het tweede halfuur toonde de Britse rapper waarom hij één van de interessantste hypes van over het Kanaal is.
Da Gig: Ghostpoet in de Orangerie van Botanique, Brussel op 11/05
In één zin: Ghostpoet begon met zware benen aan de avond, maar vond halverwege zijn tweede adem.
Hoogtepunten: Plastic Bag Brain, Survive It, Meltdown, Comatose
Dieptepunten:Garden Path
Quote: / (Ghostpoet is , in tegenstelling tot wat zijn teksten doen uitschijnen, een man van weinig woorden)
Les Nuits Botanique had zaterdagavond Ghostpoet in zijn Orangerie gezet. De Brit is momenteel bezig met een promotietournee voor zijn nieuw album ‘Some Say I, So I Say Light’, dat op 6 mei in de winkelrekken is verschenen. De plaat is de opvolger van het bejubelde ‘Peanut Butter Blues And Melancholy Jam’ uit 2011.
Ghostpoet, of Obaro Ejimiwe voor zijn familie, brak enkele jaren geleden in groot-Brittanië door met zijn opvallende mix van rap, electronica en bloedeerlijke teksten. Denk The Streets met meer soul, de ghettoversie van Maxi Jazz of Tricky voor op de dansvloer.
Zee van reverb
De rapper verscheen helemaal in het zwart en gesteund door een drummer en twee keyboardspelers op het podium. Voor een driekwart volle Orangerie begon hij de set met ‘Gaaasp’, één van de betere nummers van zijn eerste album, maar live een te brave kopie van de studioversie om van een geslaagde opening te spreken.
De twee daaropvolgende nummers brachten weinig verbetering. De frisheid van ‘Garden Path’ verzoop in de zee van zware baslijnen en te veel reverb op de zang. Dat laatste was een terugkerend probleem en een spijtige beslissing van een frontman. De gevatte woordspelingen en eerlijke ontboezemingen in zijn teksten waren op die manier praktisch onverstaanbaar. Het nieuwe ‘Them Waters’ was meeslepender dan zijn voorganger, maar miste variatie om heel te tijd te boeien.
Voor een eerste hoogtepunt was het wachten op ‘Plastic Brain Bag’. Één van de twee keyboards werd ingeruild voor een gitaar, die het nummer inleidde met een verfrissende, Vampire Weekend-achtige riff. Zowel Ghostpoet als het publiek leken op te vrolijken bij de welkome verandering en het zomerse tempo van het nummer maakte een einde aan de kwartier lange winterslaap.
Sterke comeback
Het kantelpunt kwam in het midden van de set. Het tempo ging omhoog, een glimlach verscheen het gezicht van Ghostpoet en voor het eerst op de avond verschenen er enkele handen boven de hoofden. ‘Survive It’, misschien wel het beste nummer van zijn eerste plaat, bleef ook live probleemloos overeind. Het contrast tussen de sombere, existentialistische tekst (nu met minder reverb) en het poppy refrein was bij het sterkste van de avond.
De comeback werd verder gezet van ‘Cash and Carry’ dat met zijn simpele, maar aanstekelijke baslijn meerdere dansbenen in beweging zette. Met ‘MSI Musmid’ en zijn mantra Dimsum and noodles makes me feel allright leek er terug een adempauze in de set te komen, maar het chaotische einde van de song was een voorproefje van de afsluitende storm.
Eerst aan de beurt was ‘Meltdown’, de eerste single van het nieuwe album en een veelgedraaide klant op de radio. Met de lichte gitaren op de achtergrond en de diepe, trage bariton van Ghostpoet erbovenop deed het nummer hard denken aan de samenwerking tussen Jamie XX en Gil Scott-Heron, maar er zijn ergere dingen om mee vergelijken te worden. ‘Comatose’ bouwde verder op het dansgevoel en rechtvaardigde zijn plaats als afsluiter van het nieuwe album.
Het opvallendste aan ‘Us Against Whatever Ever’, het bisnummer dat opgedragen werd aan een fan die het via Twitter had aangevraagd, was de opluchting die op het gezicht van Ghostpoest was af te lezen. Hij was de avond in één stuk doorgekomen en het bisnummer van zowel voor hem als het publiek een plezant, ontspannen extraatje.
Niet constant genoeg
Ghostpoet heeft een groot potentieel en kan de voortrekker worden van een nieuw soort rap, alleen moet hij nog wat jaren in de leerschool doorbrengen. Net zoals op zijn eerste album, bevatten zijn nummers live allemaal een goede basis, maar ontbreekt het de rapper soms nog aan de laatste restje inspiratie om ze naar een hoger niveau te tillen. Vooral in de eerste helft van de avond leidde dat tot te veel van hetzelfde.
Het positieve nieuws is dat olie altijd komt bovendrijven. Ghostpoet herpakte zich halverwege het optreden met een hoger tempo en meer enthousiasme. In de nieuwe nummers toont de Brit meer zijn melodische kant, al blijft de eerlijkheid en melancholie behouden. Zijn grootste uitdaging op dit moment is leren hoe je een hele show lang hetzelfde niveau haalt.
Xavier Vuylsteke de Laps
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier