EuroSonic 2015, dag 3 @ Groningen: The show must go slow

The Slow Show © Facebook

EuroSonic zit erop en met ruim 41.000 bezoekers mag de 29ste editie van het showcasefestival in Groningen andermaal als een succes worden bestempeld. Tijdens de slotavond noteerden we nog memorabele optredens van The Slow Show, All We Are en Fufanu.

Voor de statistici onder ons: EuroSonic verwelkomde dit jaar 345 bands en solo-artiesten, die, gespreid over drie avonden en 39 podia, het beste van zichzelf gaven. Het evenement lokte zo’n 340 journalisten en mediamensen van 42 nationaliteiten, terwijl niet minder dan 34 radiostations van het festival verslag uitbrachten, alles bij elkaar goed voor 41 uur aan uitzendingen.

De uitreiking van de EBBA-awards, die vorige woensdag plaats vond en waar ook Melanie De Biasio in de prijzen viel, zal door twaalf Europese televiezenders op het scherm worden gebracht. Van alle acts die dit jaar op het programma stonden, zijn er momenteel al 186 die aan hun optreden tijdens EuroSonic een plek op een Europese festivalaffiche hebben overgehouden. Het zijn duizelingwekkende cijfers, die aangeven waarom zoveel jong talent absoluut in Groningen wil spelen.

Maar alle networking en business ten spijt, waar het vooral om draaide was natuurlijk de muziek. Uit het aanbod van de derde en laatste avond willen we u dus graag nog deze vier namen aanbevelen:

• FUFANU (Huis De Beurs, 21u20)

Eén van de interessantste jonge IJslandse bands die dit jaar op EuroSonic aantraden, was Fufanu, volgens ooggetuigen ook al dé revelatie van het jongste Iceland Airwavesfestival. Het vijfkoppige artpunkgezelschap ontstond vorig jaar uit het technoduo Captain Fufanu, dat al actief was sinds 2008. En hoewel dwarse elektronica een wezenlijk onderdeel van zijn muziek blijft, ligt de nadruk vandaag op live-drums en twee prikkeldraadgitaren, die samen een imposante geluidsmuur optrekken.

Fufanu vertoont vage invloeden van Pavement, The Jesus & Mary Chain, Captain Beefheart en The Fall, maar creëert van zichzelf al een hoekige, viscerale sound. Het resultaat is broeierige leftfieldrock die vol schijnbewegingen zit. Tijdens sombere meditaties als ‘Now’ of ‘Black Cab’ doet de monotone parlandozang van frontman Kaktus Einarsson soms wat aan die van Stephen Malkmus denken, maar al bij al heeft Fufanu, naast een eigen smoelwerk, genoeg eigenzinnigheid in huis om op zijn eigen merites te worden beoordeeld.

De appel valt trouwens niet ver van de boom: Kaktus is de zoon van Einar Örn, de onbetwiste vader van de IJslandse underground, die naam maakte met anarcho-punkbands als Purrkurr Pillnikk en KUKL, samen met Björk in The Sugarcubes zat en de jongste jaren vriend en vijand verbaast met het fantastische Ghostigital. Bij de laatst genoemde groep speelde Kaktus Einarsson al free-jazztrompet op zijn twaalfde. Een prima leerschool dus.

Tot dusver heeft Fufanu met ‘Circus Life’ enkel één digitale single uitgebracht, maar nog dit voorjaar verschijnt zijn debuut-cd wereldwijd bij het Britse One Little Indian-label. Damon Albarn nodigde het vijftal in november al uit om het voorprogramma te verzorgen van zijn concert in de Londense Royal Albert Hall. De toekomst van Fufanu ziet er dus behoorlijk rooskleurig uit.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

• THE SLOW SHOW (De AA-kerk, 22u15)

The Slow Show is een vijfkoppig gezelschap uit Manchester dat zijn groepsnaam ontleent aan een song van The National. In Groningen mocht het zijn repertoire in een gebedshuis ten gehore brengen en dat decor paste wonderwel bij de bespiegelende songs van zanger Rob Goodwin, wiens diepe baritonstem herinnerde aan die van Stan Ridgway. De band deed nadrukkelijk níet aan rockmuziek, maar grossierde in behoedzaam ontwikkelde, majestueuze songs die niet zelden gebouwd waren op majestueuze pianomotiefjes en waarin geen noot teveel werd gespeeld.

Tijdens EuroSonic liet The Slow Show zich bijstaan door twee strijksters en drie blazers van The Stargaze Orchestra. Hun versieringen zaten om de songs zoals een warme sjaal, terwijl ‘Dresden’ werd ingeleid met een sample van een klassiek koor. Toegegeven, The Slow Show was geen typische festivalgroep: haar songs waren overwegend op langzame tempo’s geplant en vergden aandacht en concentratie. Maar liefhebbers van, pakweg, Tindersticks en The National, toonden zich meteen verguld met deze Britten. Dank zij nummers als ‘Bloodline’ en ‘Brother’ zien we nu al reikhalzend uit naar ‘White Water’, het langspeeldebuut van The Slow Show, dat vanaf 9 maart op de wereld wordt losgelaten.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

• CARMEN VILLAIN (Academie Minerva, 23u)

Als artiest die op EuroSonic speelt, moet je een beetje geluk hebben met de locatie die je door de organisatoren krijgt toebedeeld. De Noorse Carmen Villain had echter duidelijk een slechte kaart getrokken. Zij diende haar ding te doen in de agora van de kunstacademie, een steriele plek waar de akoestiek zo slecht was dat het geluid van alle kanten leek te komen. Het voormalige fotomodel, dat ooit de omslagen van ‘Vogue’ en ‘Marie Claire’ sierde, vocht dus een hele set lang wanhopig tegen de omstandigheden en in die strijd was ze gedoemd het onderspit te delven.

Haar muziek deed afwisselend denken aan de prille Sonic Youth, Liz Phair en het zachtste van The Velvet Underground, maar haar toonloze stem vertoonde weinig betrokkendheid, de gitaren klonken vaker ontstemd dan atonaal en soms had je het gevoel dat de zangeres en haar twee begeleiders (op toetsen en percussie) hun effectapparatuur nauwelijks onder controle kregen. De dromerige noisefolk en experimentele dronerock van Carmen Villain wist ons vorig jaar zeer te imponeren tijdens Glimps en ook haar cd ‘Sleeper’ schuiven we nog regelmatig onder de laser, maar in Groningen was haar set helaas een slag in het water. De artieste bleef dermate gevangen in haar eigen bubbel dat de toeschouwers één na één afdropen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

• ALL WE ARE (Huis De Beurs, 0u30)

All We Are, een nieuwe act op het toonaangevende Domino-label, is een multinationaal trio waarvan de leden elkaar tegen het lijf liepen aan het Institute for Performing Arts in Liverpool. Sindsdien maken ze samen, in een rudimentaire gitaar-bas-drumsbezetting, even aanstekelijke als dansbare good time party music en sinds de eerste week van het nieuwe jaar kan bij de platenboer ook hun titelloze debuut-cd worden geoogst.

De liedjes van All We Are zijn een strakke maar energiek gespeelde mix van pop en disco, waar de muzikaten zelf het etiket ‘psychedelic boogie’ op plakken. Het klinkt allemaal behoorlijk luchtig, ontwapenend catchy en steunt op de hoge stemmetjes van de Noorse bassiste Guro Gikling en de Ierse drummer Roch O’Flyn. Geen wonder dus dat All We Are occasioneel knipoogde naar The Bee Gees ten tijde van ‘Saturday Night Fever’ en naar Prince, in de periode toen hij nog de ene na de andere hit uit zijn mouw schudde. De Braziliaan Luís Santos schrok er niet voor terug met zijn funky gitaarspel buiten de lijntjes te kleuren en bewerkte tijdens afsluiter ‘Keep me Alive’ de snaren zelfs met een strijkstok. Voorts kwam All We Are aanzetten met een verrassende én geslaagde cover van Caribou’s ‘I Can’t Do Without You’. Getuige ‘Ebb/Flow’ en ‘Utmost Good’ had het trio echter ook zelf ruim genoeg prima nummers in petto om EuroSonic 2015 van een feestelijke uitsmijter te voorzien. All We Are concerteert op 5 maart in de Brusselse AB. Uw humeur kan er alleen maar wel bij varen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Dirk Steenhaut

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content