Eriksson Delcroix @ ABClub: Superieure rootsmuziek met sinister randje

Bestaat er zoiets als Kempense Americana of Vlaamse alt.country? Het duo Eriksson Delcroix bewees onlangs met zijn cd ‘For Ever’ dat die vraag zonder blozen met ‘ja’ mag worden beantwoord. Hun concert in de AB, met hun vijfkoppige backing band, was dan ook een voltreffer van je welste.

DA GIG: Eriksson Delcroix in ABClub, Brussel op 18/3.

IN EEN ZIN: Met hun eigentijdse countryvariant hoefden Erikson Delcroix beslist niet onder te doen voor de grote namen uit het Americanagenre.

HOOGTEPUNTEN: ‘Home Is Where The Angels Roam’, ‘At The Car Graveyard’, ‘Riding on a Snake’, ‘The Valley’, ‘Black Mountain Rag’…

DIEPTEPUNTEN: geen.

BESTE QUOTE van Nathalie Delcroix, ter aankondiging van ‘Riding on a Snake’: “Dit is een overblijfsel van Hank Van Damme, de vorige groep waarin Bjorn met zijn vader speelde. Al was die volgens mij toch vooral een excuus om zoveel mogelijk spiritualiën achterover te kieperen.”

Nathalie Delcroix kent u als een van de drie gouden kelen van het folktrio Laïs en van haar betrokkenheid bij Country Ladies en Birds That Change Colour. Gitarist Bjorn Eriksson was dan weer lid van Zita Swoon, frontman van de rockband Maxon Blewitt en deelt vandaag nog steeds de lakens uit bij de Broken Circle Breakdown Bluegrass Band, die traditionele country en bluegrass, in het zog van de film van Felix Van Groeningen, ook in Vlaanderen razend populair maakte.

Eriksson en Delcroix, ook in het dagelijkse leven een stel, maakten in 2007 als The Partchesz al eens samen een plaat waarop ze traditionals en klassiekers van Hank Williams en Lefty Frizell van een eigentijdse facelift voorzagen. Op de opvolger, het onlangs verschenen ‘For Ever’, werd hun pseudoniem niet gehandhaafd en moesten de beats en elektronische snufjes plaats maken voor een iets organischer aanpak. Beide geliefden waren intussen van Antwerpen naar het landelijke Kalmthout verhuisd en waren, met een baby in huis, wat minder geneigd lawaai te maken, zodat ze zich dit keer van een in hoofdzaak akoestisch instrumentarium bedienden.

Virtuositeit

Live worden Eriksson Delcroix aangevuld door een voortreffelijke groep die uitsluitend uit vrienden en familieleden bestaat. Een en ander geeft de muziek een zekere huiselijkheid en intimiteit. Zo drumde Alain Rylant in de AB op een kartonnen doos en enkele cymbalen, terwijl Peter Pask bijna de hele set lang een kleine ukulelebas gebruikte. In beide gevallen klonk dat overigens fantastisch. Hoewel de muzikanten voortdurend indruk maakten met hun virtuositeit, verloren ze de noden van de songs nooit uit het oog.

‘Ol Bangum’, waarmee het concert sober werd ingezet, was de enige overblijver uit de Parchesz-periode. Voor de rest van de set werd voornamelijk, zij het niet uitsluitend, geput uit de nieuwe cd. In het prachtige ‘Home is Where the Angels Roam’, waarin onderhuids werd gerefereerd aan een gezinsdrama, klonk Nathalie Delcroix als een engel uit het hiernamaals. ‘The Sound of You’, door Bjorn Eriksson aangekondigd als “ons meest romantische nummer” herinnerde aan de mooiste duetten van Emmylou Harris met Gram Parsons en ook ‘Nashville, Tennessee’, waarin Delcroix voor het eerst een autoharp bespeelde, etaleerde een luchtigheid die in de meeste andere songs ver te zoeken was. ‘Pretty Little Souls’ klonk nog bedrieglijk pittig, al was het eigenlijk een waarschuwing aan ongeboren kinderen dat ze er, gezien de staat van de wereld, beter aan deden in de veilige baarmoeder te blijven. Maar ‘At the Car Graveyard’, over prostitutie op een autokerkhof, vertoonde duidelijk een sinister randje.

Country is muziek die wel vaker in familieverband wordt gespeeld, en zo kwam het dat tijdens ‘Walking’ drie generaties Eriksson elkaar op het podium tegen kwamen. Bjorns vader Karl, de man met de cowboyhoed, is de vaste banjospeler bij de groep, en voor de gelegenheid kwam ook zijn dochter Bruna even meezingen. Tot de hoogtepunten van de avond behoorde zeker ‘Riding on a Snake’, een bevlogen instrumental die beelden opriep van dorre woestijnen, reuzencactussen en ratelslangen. Gitarist Elko Blijweert (ex-Dead Man Ray), de enige die een elektrisch instrument had meegebracht, zorgde ervoor dat de muziek regelmatig een leftfield-karakter kreeg en liet zijn gitaar afwisselend als een viool en als een kazoo klinken. Op die momenten kwamen Eriksson Delcroix dicht in de buurt van de door jazz en psychedelia bestoven muziek van Giant Sand.

Coyote

De groep had echter niet enkel eigen nummers op het repertoire staan. Af en toe greep ze bijvoorbeeld terug op traditionele countrygospel, zoals ‘High on A Mountain’ (oorspronkelijk van Ola Belle Reed, maar later van extra strofen voorzien door Phil Lesh) en ‘Time is Running Out’. Dat Delcroix hier net iets te vroeg inviel, kon de pret niet drukken. Integendeel: het paste helemaal bij het informele karakter van de show. ‘Danse Le Mardi Gras’, een cajunklassieker, zij het hier dan zonder de typische accordeon, werd indringend gezongen door Karl Eriksson. De man huilde naar het einde toe zowaar zelfs als een coyote die al veel te lang niets meer achter de kiezen had gekregen. Ook de covers van ‘The Last Thing on My Mind’, getekend Tom Paxton, en ‘The Valley’, oorspronkelijk van Derroll Adams’, waren ruimschoots geslaagd. Bjorn Eriksson kreeg tijdens de laatste minuten van de set het publiek zelfs aan het neuriën, net zoals de auteur van het nummer vroeger placht te doen.

Uiteraard wilde het publiek daarna nog wat extra’s en werd het op zijn wenken bediend met ‘Black Jack David’, waarin de Man met de Zeis de hoofdrol speelde en gitarist Tim Coenen zich van zijn beste kant liet horen. Als orgelpunt serveerden Eriksson Delcroix het vingerbrekende ‘Black Mountain Rag’, van oorsprong een Ierse fiddle tune die u misschien kent in de versie van Doc Watson of Chet Atkins, maar qua souplesse nauwelijks voor die grote namen hoefde onder te doen.

Dit was superieure rootsmuziek die ook moeiteloos zou gedijen mocht ze in een club in Louisiana, Mississippi of Tenessee ten gehore worden gebracht. Bent u een liefhebber van Gillian Welch, T Bone Burnett of Daniel Lanois, ga dan zeker kijken wannneer Eiksson Delcroix een podium in uw buurt onveilig maken. Ons hebben ze alvast moeiteloos overtuigd.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Old Bangum / Home Is Where The Angels Roam / The Sound Of You / Nashville Tennessee / Pretty Little Souls / Time Is Winding Up / The Last Thing On My Mind / Riding on a Snake With A Bottle of Tequila in My Hand / High On A Mountain / At The Car Graveyard / Walking / La Danse de Mardi Gras / The Valley // Black Jack David / Black Mountain Rag.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content