Elbow @ Paleis 12: Muzikale midlifecrisis

Is ‘The Take Off And Landing Of Everything’ Elbows midlifecrisisplaat, dan was de show in het Brusselse Paleis 12 hun midlifecrisisconcert.

Los van het kleinschalige Club 69-concert in maart, maakte het Elbow van ome Guy Garvey zaterdag in Paleis 12 op de Brusselse Heizel zijn enige Belgische stop van het jaar. Het grote publiek kreeg er voor het eerst de songs uit ‘The Take Off And Landing Of Everything’ live te horen.

De lads uit Manchester namen een voor hun doen redelijk bevlogen start. ‘Charge’ was een triphopper met tegendraadse violen, ‘The Bones Of You’ een rocker met harmoniërende akoestische gitaren. En in ‘Fly Boy Blue / Lunette’ – twee songs voor de prijs van één – etaleerde de ritmesectie haar kunnen. Natuurlijk voelen drummer Richard Jupp, bassist Pete Turner en gitarist Mark Potter elkaar, na meer dan twintig jaar Elbow, inmiddels wel aan. Het drietal speelde in het pré-Elbowtijdperk zelfs al samen U2- en Simple Minds-covertjes, vooral op schoolfeesten.

Het Elbow-concert in Paleis 12 had wel wat weg van een schoolexcursie – er waren opvallend veel koppeltjes van middelbare leeftijd afgezakt naar de Heizel, alsof er straks op Elbow geslowd zal moeten worden tijdens het galabal. Of meer nog: van een familie-uitje. Heel wat ouders hadden hun kinderen meegebracht. Ome Guy Garvey was in Brussel dan ook weer zijn innemende zelve: geen sterallures, veel vriendelijke woorden en gebaren. Hij slingerde met “dankuwels” en “merci’s”, wierp hartjes met zijn handen en verleidde het publiek zelfs tot een ‘reversed Mexican Wave’.

Guy Garvey is ook het soort drankorgel – hij en zijn groepsgenoten doen naar eigen zeggen “geen enkel facet van hun job nuchter” – waar je je café langer voor zou openhouden; iemand die wellicht altijd wel wijze woorden in petto heeft voor de andere toogklevers. “Als je vriend of vriendin een gebroken hart heeft dat niet kan worden geheeld, geef hem of haar dan één goeie raad: go out and get fucked up”, zei Garvey bij de aftrap van ‘Real Life (Angel)’, een nummer waarop hij zijn eigen relatiebreuk met schrijfster Emma Jane Unsworth van zich af zong, met (vermoedelijk) een glaasje ‘good Irish whiskey’ in de hand.

Grappig trouwens dat Unsworth in haar nieuwste boek – het één maand oude ‘Animals’ – min of meer hetzelfde verhaal vertelt als Garvey op de jongste Elbowplaat: dat van een verhouding tussen een schrijfster en een muzikant. Een bepaald hoofdstuk uit ‘Animals’ begint zelfs met een stukje poëzie waar Elbows ‘New York Morning’ mee eindigt: “The way the day begins, decides the shade of everything.”

Maar de lead single uit ‘The Take Off And Landing Of Everything’ is kennelijk nog lang geen echte Elbow-klassieker. De band kreeg er de handen van de fans maar moeizaam de lucht mee in. Ook de vier nummers die volgden – ‘The Loneliness of a Tower Crane Driver’ en ‘Mirrorball’ en de anciens ‘Great Expectations’ en ‘Scattered Black and Whites’ – waren weinig wervelend. Er werd links en rechts al eens gegeeuwd en geknikkebold. Het publiek leek te hunkeren naar hitjes.

Die kwamen er pas helemaal op het eind. Met het groovy tweeluik ‘The Birds’ – ‘Grounds for Divorce’ en het “silly” ‘My Said Captains’ werd een lange aanloop genomen naar de bisronde, waarin ‘Lippy Kids’ (“Build a rocket boooooys”) en ‘One Day Like This’ (“Throw those curtains wiiiiide”) duchtig werden meegebruld.

Goed begonnen was in het geval van Elbow in Paleis 12 niet half gewonnen. In de buik van het concert zaten te weinig boeiende songs en al helemaal geen elements of surprise. Als ‘The Take Off And Landing Of Everything’ Elbows midlifecrisisplaat is – Garvey stelt zich hierop vragen bij zijn veertigerschap, zijn relaties en zijn vriendschappen -, dan was dit hun midlifecrisisconcert. Bouw nog eens een raket van een plaat, jongens.

SETLIST: Charge / The Bones of You / Fly Boy Blue – Lunette / Real Life (Angel) / The Night Will Always Win / New York Morning / The Loneliness of a Tower Crane Driver / Great Expectations / Scattered Black And Whites / Mirrorball / The Birds / Grounds for Divorce / My Sad Captains // Starlings / Lippy Kids / One Day Like This