De Nieuwe Lichting @ AB: ruwe diamanten

Tout Va Bien, Soldier’s Heart en Rhinos Are People Too worden vanaf nu in één adem genoemd. Studio Brussel stelde De Nieuwe Lichting voor tijdens een exclusieve showcase in de AB. Hoewel de bands onder dezelfde noemer staan, toonden ze tijdens het intieme liveoptreden een kleurrijke verscheidenheid.

DA GIG: Showcase De Nieuwe Lichting van Studio Brussel in de AB, Brussel op 15/4
IN EEN ZIN: Tout Va Bien, Rhinos Are People Too en Soldier’s Heart doorstonden hun vuurdoop met een intiem en eerlijk huiskamerconcert.
HOOGTEPUNTEN: ‘African Fire’ van Soldier’s Heart
DIEPTEPUNTEN: geen
BESTE QUOTE: Bram Willems tijdens de tombola: “Die vier telt niet mee. Dat is een regel die ik juist heb ingevoerd.”

Radiozender Studio Brussel ging twintig weken lang op zoek naar vers muzikaal bloed. Uit meer dan 700 inzendingen koos de professionele jury elke week één winnaar. Na een eerste schifting bleven er nog acht kandidaten over. Dat aantal werd opnieuw verkleind in de grote finale die live werd uitgezonden op Canvas. Nethoofd Jan Van Biesen maakte de drie winnaars bekend. De Mechelse singer/songwriter Tout Va Bien, dreampopband Soldier’s Heart en indierockgroep Rhinos Are People Too werden bekroond tot ‘De Nieuwe Lichting’ van Studio Brussel. Deze zomer staan ze op het podium van Pukkelpop en zondagavond beleefden ze hun vuurdoop in de AB.

Een halfvolle zaal, vooral bevolkt door vrienden, familie, een handvol journalisten en mensen uit de muziekindustrie, stond te popelen om de drie nieuwe Belgische talenten live aan het werk te zien. De sfeer was intiem en ondanks de grootsheid van de AB kreeg je het gevoel een huiskamerconcert bij te wonen. Presentatoren Ilse Liebens en Bram Willems praatten het geheel aan elkaar–de show werd ook live uitgezonden op Studio Brussel– en gaven ons eerst een blik op het parcours dat de finalisten de voorbije weken hebben afgelegd.

Oude ziel
Tout Va Bien, die in het dagdagelijkse leven naar de naam Jan-Wouter Van Gestel luistert, beet de spits af. Een beetje onwennig antwoordde hij op de verplichte introductievragen van Ilse. De zenuwen waren duidelijk aanwezig, en dat is niet verwonderlijk als je weet dat de jongeman nog geen jaar bezig is met muziek. Voor Tout Va Bien waren de voorbije maanden een periode van veel eerste keren. De eerste keer op het podium van de AB was alvast een succesverhaal. ‘Tall’ en ‘Shame’, twee van zijn eigen nummers, legden het publiek onmiddellijk het zwijgen op. Zijn teksten zijn doorspekt met melancholie en emotie, die hij ook in zijn performance overbrengt.

Aanvankelijk verschuilde Jan-Wouter zich als een bang vogeltje achter zijn piano, maar zodra de eerste noten vielen, kreeg hij de fragiele houding van een muzikant met een oude ziel. Hij nam het publiek mee op een herkenbare en ingetogen reis door zijn hoofd, waarbij hij af en toe een krachtige pijnkreet slaakte. Tout Va Bien is het schoolvoorbeeld van een ruwe diamant, maar de uitspraak van zijn Engels moet bijgeschaafd worden. Vooral tijdens de Engelse cover van Jacques Brels ‘Ne me quitte pas’, die overigens wel van veel muzikaliteit getuigde, haalde zijn tongval de magische sfeer soms weg.

Muzikale kuikentjes
Wanneer de tweede finalist het podium opstapte, maakte de intimiteit plaats voor grootse dromen en subtiele psychedelische invloeden. ‘African Fire’, het nummer waarmee Soldier’s Heart zich inschreef voor de wedstrijd, kwam live volledig tot zijn recht. Qua podiumprésence steekt de band met kop en schouders boven de twee andere kandidaten uit, waardoor ze professioneler en meer ervaren overkomen. De ijle en karaktervolle stem van zangeres Sylvie en de elektropop-sound die Jasper, Laurens, Benjamin en Ferre uit hun instrumenten persen, vormen een perfect samenspel. De donkerharige frontvrouw is een parel voor de zintuigen, en meteen ook de grote troef van de band.

Soldier’s Heart koos tijdens de Week van Eigen Kweek ‘Broad Daylight’ van Gabriel Ríos als cover. Hun herwerking van het nummer, met xylofoon en mannelijke vocale inbreng, stimuleerde de dansbenen. Zowel Sylvie als ‘haar jongens’ staan met veel goesting op het podium. Hun outfits, die ze op elkaar afstemden, zouden in een andere context infantiel overkomen, maar hier onderstreepten ze waar de band voor staat. Soldier’s Heart zijn muzikale kuikentjes die een warm nest hebben gevonden en hopelijk samen zullen uitvliegen. Daarnaast waren ze de enige groep die een totaalpakket neerzette, en waar de groeimogelijkheden tot ver buiten de landsgrenzen kunnen reiken.

Extra cachet
De neushoorn/paspop die ze als mascotte mee op het podium nemen, stond deze keer in een hoekje geduwd. Rhinos Are People Too eisten hun plaats op met ‘Pelkuri’. De band brengt een mengelmoes van stijlen en doet dat met passie. Pieter-Jan, aan wiens brein de meeste nummers ontsproten, neemt zijn rol van frontman serieus en komt naar voren als de leider van de Rhinos. Zangeres Loes had problemen met haar stem en dat maakte haar onzeker op het podium. Vocaal verstopte ze zich achter haar vriend Pieter-Jan. Een jammere zaak, want haar zachte vrouwenstem geeft de stevige passages extra cachet.

Op muzikaal vlak hebben de vijf elkaar gevonden, maar aan hun beweeglijkheid en entertainmentgehalte kan nog gewerkt worden. Op sommige momenten leken ze zich ongemakkelijk te voelen op het podium, maar dat getuigde tegelijkertijd van een bescheidenheid die charmeerde. Rhinos Are People Too zijn wie ze zijn en veranderden niet omdat ze drie nummers lang letterlijk hoger stonden dan de rest. Ze maken eerlijke muziek en dat kon het publiek wel smaken.

Zichtbaar zaakje Na een korte pauze bestormden The Van Jets het podium voor een rockdessertje. Frontman Johannes Verschaeve maakte een gewaagde vestimentaire keuze door in bloot bovenlijf en een wel heel strakke broek –de contouren van zijn zaakje waren duidelijk zichtbaar– te verschijnen. Gelukkig is de muziek beter dan hun styling en gingen ze stevig door in de AB. The Van Jets weten het publiek te entertainen, maar de licht arrogante toon die we van Johannes gewoon zijn, werd niet erg gesmaakt door de trotse ouders van de finalisten. De horde vrienden die de bands hadden meegebracht gedroegen zich dan weer als rasechte groupies. De generatiekloof in de praktijk.

Charlotte Schreurs

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content