Dave Matthews Band @ Lotto Arena, 1/3: Goed ondanks zichzelf

Zijn podiumpersonage zit ons nog een steeds een beetje dwars, maar we waren toch onder de indruk van Dave Matthews. Een verslag.

In de Verenigde Staten is Dave Matthews een wereldster, maar bij ons moest hij het voorlopig stellen met een keertje Vorst, een paar keer de AB en een aantal behoorlijk vroege spots op Werchter, waar hij ons vorig jaar aangenaam wist te verrassen. Gewoonlijk werken de typisch Amerikaanse jambands die in de loop van de namiddag hun traditionele rockconcocties over de Main komen uitsmeren behoorlijk op onze zenuwen, en ook Matthews heeft een paar draken van platen op zijn conto, maar zo tussen de eendagsvliegen van de donderdagavond door klonk zijn Band behoorlijk energiek en vooral ook (vast een lelijk woord in Werchterkringen) heel erg degelijk.

Dus waren we wel eens benieuwd hoe hij het er in de Lotto Arena vanaf zou brengen, zeker na het horen van zijn recentste plaat ‘Big Whiskey & the GrooGrux King’, opgedragen aan de overleden saxofonist LeRoi Moore, maar van de weeromstuit één van de meest opgewekte DMB-platen aller tijden. Tot onze grote tevredenheid hadden Matthews en de zijnen ook het grootste deel van de setlist uit die laatste plaat geplukt. Na de slome opener ‘Proudest Monkey’ en het ook al tamelijk ingetogen oudje ‘Satellite’ ging de band voluit met het opzwepende ‘Shake Me Like a Monkey’: bonkende basdrum, zwierige blazers, juichend publiek. “We just wanna have a good time,” had Matthews even daarvoor medegedeeld. “If you’re expecting anything serious… aw shit!”

Dat podiumpersonage van Dave (we gaan ervan uit dat er backstage zelden ‘mister Matthews’ gezegd wordt) zat ons op Werchter ook al dwars: het lijkt alsof hij na al die jaren nog altijd niet goed weet wat gedaan tussen de nummers door, en dus zet hij een mal Muppetstemmetje op en zegt hij twee keer ‘Thank you vewy much’ of drie keer ‘Hello’ gevolgd door het gelach van de slechterik in een tekenfilm. Je verwacht van een wereldster toch wat anders, maar zijn fans laten het niet aan hun hart komen: er werd gul gelachen om wat hij in de microfoon kwaakte, en gelukkig begon er daarna meestal onmiddellijk alweer een aanzwellende intro.

Die van de onvermijdelijke doorbraakhit ‘Ants Marching’ bijvoorbeeld, dat door de groep efficiënt werd aangelengd tot een extralarge-portie. Dat eindeloos rekken van songs is uiteraard zo’n beetje de bestaansreden van de Dave Matthews Band, en hoewel ze altijd mooi binnen de lijntjes kleurden bleken de uitstekende muzikanten ook echt wel opgewassen tegen een paar uitwaaierende solo’s. Toen ze halverwege het concert echter een hele poos loos gingen met eerder middelmatig songmateriaal uit platen als ‘Crash’, ‘Everyday’ en ‘Some Devil’ zorgde dat niettemin voor een ernstig dipje.

Gelukkig zette de groep nadien weer de beklimming in, aan de hand van achtereenvolgens de mooie nieuwe song ‘Lying in the Hands of God’, het feestelijke, aan Moore opgedragen ‘Why I Am’ en het uit volle borst meegezongen ‘You and Me’. Het applaus dat de halfvolle Lotto Arena nadien bij elkaar klapte was overweldigend – het signaal voor Dave om zich langdurig terug te trekken in de coulissen. Uiteindelijk begaf hij zich toch nog opnieuw het podium op voor een eenzaam, akoestisch ‘Baby Blue’ en een stevige cover van ‘All Along the Watchtower’, waarin zijn stem van zandkoekjesdeeg zowaar even vervaarlijk aan het grommen ging.

Al volgde hij nog een Doherty-drugskuur en speelde hij enkel op een kromme plank met drie snaren, de muziekpers zal wel nooit overlopen van enthousiasme voor de heer Dave Matthews. Maar maandag zette hij – ondanks zichzelf – geheel terecht de Lotto Arena op stelten. ‘Thank you very much!’

Tim Vernimmen
Setlist:
Proudest Monkey – Crash (1996)
Satellite – Under the Table and Dreaming (1994)
Shake Me Like a Monkey – Big Whiskey & the GrooGrux King (2009) Seven – Big Whiskey & the GrooGrux King (2009)
Funny the Way It Is – Big Whiskey & the GrooGrux King (2009)
Stay or Leave – Some Devil (2003)
#41 – Crash (1996)
Crash into Me – Crash (1996)
Spaceman – Big Whiskey & the GrooGrux King (2009)
Cornbread (voorlopig enkel op liveplaten)
Everyday – Everyday (2001)
Ants Marching – Under the Table and Dreaming (1994)
Lying in the Hands of God – Big Whiskey & the GrooGrux King (2009)
Why I Am – Big Whiskey & the GrooGrux King (2009)
You and Me – Big Whiskey & the GrooGrux King (2009)
Two Step – Crash (1996)

Baby Blue – Big Whiskey & the GrooGrux King (2009)
All Along the Watchtower (Bob Dylan cover)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content