Courtney Barnett op Werchter: Rammelen met stijl

Courtney Barnett op een eerder concert. © Rob Walbers

‘Thank you, it’s been fun’, sprak Courtney Barnett vóór ze haar laatste nummer inzette. En daarmee nam de indie-chanteuse, die in haar vrije tijd down under woont, ons nogal vrijpostig de woorden uit de mond. Ze vergat ze zelfs terug te stoppen. Gelukkig hadden we er enkele in reserve, zodat wij u alsnog onderhavig stukje kunnen aanbieden.

What’s the fuss?

Courtney Barnett is cool. Daar wordt verder niet over gecorrespondeerd. De zangeres uit Melbourne doet afwisselend denken aan respectabele rock-‘n-rolldames als Kim Deal of Liz Phair. Tenminste: toen die zélf nog cool waren. Haar songs verklanken perfect het ‘ennui’ waar je als jonge twintiger wel eens door wordt overvallen, maar geven tegelijk blijk van het soort zelfrelativerende humor dat ons te allen tijde weet te charmeren.

Op haar palmares prijken tot dusver twee puike plaatjes: ‘A Sea of Split Peas (eigenlijk een compilatie van haar vroege ep’s) en ‘Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit’, een werkstuk dat je al zou kopen om de titel alleen. Vorige zomer overtuigde de artieste al op Pukkelpop. Er waren dus weinig redenen om aan te nemen dat ze het in Werchter minder goed zou doen.

Toch niet beter de toog opgezocht?

Tenzij u om den brode pintjes diende te tappen, kunnen we geen plek bedenken waar u beter had gestaan dan pal vóór het podium van The Barn. Al was het maar omdat Courtney Barnett haar gitaar zo heerlijk minimalistisch liet rammelen en zo aangaf dat ze wel eens in The Velvet Underground was afgedaald of met één of meerdere Modern Lovers had aangepapt.

Barnetts zangstijl houdt het midden tussen een lijzig parlando uit de Lou Reed-school en de brutale oerschreeuw van de jonge Patti Smith, maar van moeilijkdoenerij viel ze zeker niet te beschuldigen. In Werchter had ze genoeg aan de ruggensteun van een drummer en een bassist en twee handenvol goede songs, waardonder ‘An Illustration of Loneliness’, het folkrockachtige ‘Depreston’ of de gespierde garagerock van ‘Elevator Operator’. Het ronduit geweldige ‘Avant Gardener’ was al geadopteerd door de zelfhulpgroep der hyper-ventileerders en het afzeiknummer ‘Nobody Really Cares If You Don’t Go To the Party’ gaf aan dat deze Courtney onder geen beding met zich laat sollen.

Materiaal voor uw snapchatverhaal?

Die intens gelukkige glimlach toen de zangeres vaststelde dat het publiek zowaar begon mee te klappen. En mocht u nog om goede raad verlegen zitten: la Barnett droeg een T-shirt met als opschrift ‘Life: Be In It’. Een boodschap die u, wat ons betreft, gratis onder uw vrienden mag verspreiden.

Bekijk hier de concertbeelden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content