Couleur Café, dag 2 – Modestep: Een verrassingsaanval die slachtoffers maakte ****

Dubstepmetal? Geen idee of het genre officieel al is uitgevonden, maar het was de eerste term die ons door het hoofd flitste tijdens de ongemeen spannende set van Modestep, een Londens gezelschap rond de broers Josh en Tony Friend. De eerste manifesteerde zich als zanger en frontman, de tweede als wild scratchende DJ en techneut Verder op het podium: een live-drummer en twee gitaristen, waarvan één met een masker, die de ene heavy riff na de andere afvuurden.

Het gelijkmatige gebruik van gitaren en knarsende, vervormde elektronica zorgde voor een explosief mengsel waarmee muzikale terroristen heel wat onheil zouden kunnen aanrichten. Modestep raasde op orkaankracht door de tent en plukte intussen nummers uit langspelers als ‘Evolution Theory’ (2013) en het onlangs verschenen ‘London Road’.

Naar het kolkende publiek te oordelen, misten op striemende beats geplante songs als ‘Rainbow’ of ‘Sunlight’ zeker hun effect niet. De een kreeg er hoofdpijn van, de ander een energie-opstoot waar Mohammed Ali tijdens een beslissende bokswedstrijd dankbaar om zou zijn geweest.

Afwisselend hoorden we verwijzingen naar The Beastie Boys (ten tijde van ‘Licenced to Ill’), The Prodigy (toen die heren nog geen watjes waren) en, in ‘Show Me A Sign’, naar Placebo op steroïden. Op een bepaald moment kwam Modestep zelfs met en flard uit Nivana’s ‘Smells Like Ten Spirit’ op de proppen. Yep, dit was minimalistische, repetitieve muziek met een randje waar je je vingers aan kon snijden, gespeeld met een punkattitude en met de power van en pletwals. ‘Machines’ had zijn titel niet gestolen en zorgde voor een ontlading van een soort waar we tijdens Couleur Café nog niet vaak getuige van waren geweest.

“Open up the moshpit”, riep Josh Friend, maar het publiek had heus geen extra aanmoediging nodig om ongeremd uit zijn bol te gaan. Ook al begon ‘Seams’ als een trage pianoballad, dat was slechts een schijnmaneuver, want zodra de band inviel kregn de aanwezigen een zoveelste weldadige stomp in de maag.

U hebt het al begrepen: dit was geen concert voor doetjes. Modestep schoot met scherp. Het onbetwiste hoogtepunt van de tweede festivaldag.

Dirk Steenhaut

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content