De Spaans-Engelse band putte uit zijn beide cd’s, ‘Star of Love’ en ‘Cave Rave’, en combineerde daarbij Baskische folk met synths en elektrobeats. Het gezelschap grossierde in stuiterende, opgewekte deuntjes met meebrulbare refreinen, die vooral uitnodigden tot armengezwaai.
Op hun beste momenten gaven Crystal Fighters blijk van zuiderse warmbloedigheid: ‘You and I’ werd bijvoorbeeld van een aanstekelijk ukuleleriedeltje voorzien. Af en toe kwam ook een tintelend Afrikaans of Caraïbisch motiefje aan de oppervlakte, maar doorgaans kwam de groep niet verder dan wat wij normaliter als ‘kwekmuziek’ omschrijven. ‘With You’,’Bridge of Bones’ en ‘Plage’ waren pure Eurovisienummers, die zo weinig om het lijf hadden dat we er zowaar van gingen blozen.
Hoewel wij doorgaans zeer pacifistisch van aard zijn, deed het hippiegewauwel van voorman Sebastian Pringle – “Omhels de persoon die naast je staat, love your sisters and brothers!”- ons van pure ergernis bijna naar een kalasjnikov grijpen. Voelden wij ons goed? Neen, serieus, voelden wij ons góed? Van de weeromstuit kregen we heimwee naar het optreden van Of Monsters and Men in Werchter. En dàt wil wat zeggen.
Tijdens ‘Love Natural’ kreeg Pringle assistentie van twee zangeressen. Helaas was ook dàt liedje een pluimgewicht dat door het kleinste zuchtje wind werd meegenomen. Wij hebben volstrekt niks tegen feestmuziek, maar mag die misschien toch een minimum aan substantie hebben, alstublieft?
Tegen het einde van de set nam de gitarist een duik in het publiek. En het publiek vond dat dolletjes. We kunnen dus alleen maar concluderen dat de geestdriftige lieden vóór het podium blijkbaar iets hadden gehoord wat ons compleet was ontgaan. En toen we achteraf Arsenal op het Titanpodium bezig zagen, bedachten we dat Crystal Fighters nog heel veel tapas zullen moeten eten, voor ze zelfs maar aan de enkels komen van de Gentse groep. Import? Het is niet altijd een goed idee.
Dirk Steenhaut
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier