Black Rebel Motorcycle Club @ Trix

Black Rebel Motorcycle Club zette een volgeladen Trix Club naar zijn hand, ondanks de wat routineuze set.

DA GIG: Black Rebel Motorcycle Club in Trix, Antwerpen op 20/2.

IN EEN ZIN: Het luidste applaus kwam er voor het intiemste nummer.

HOOGTEPUNTEN: “Ain’t No Easy Way”, “Spread Your Love”, “Complicated Situation” en “Whatever Happened to My Rock ‘N Roll”

DIEPTEPUNTEN: “Returning”.

BESTE QUOTE: “Thank you. You are all very beautiful.”

2013 was een intensief jaar voor Black Rebel Motorcycle Club. Niet alleen was hun zevende studioalbum een zware bevalling, met de tour die erop volgde speelden ze in zowat elk continent. Je zou voor minder vermoeid zijn.

Drumster Leah Shapiro (die vroeger nog tourde met The Raveonettes) beukt in “Let The Day Begin” het concert op gang. Het nummer is een cover van The Call, waar papa Been – die in 2010 backstage op Pukkelpop overleed – in de jaren ’80 zelf zanger was. Hoewel ze trouw blijven aan het origineel, hebben ze duidelijk het nummer naar hun hand gezet. Perfecte opener, met een zuiver klinkende Robert Been aan de microfoon. “Beat The Devil’s Tattoo” ligt een beetje in het verlengde daarvan: groovy, dreigende rockmuziek, met hier en daar een welgemikte solo. Het verschroeiend slot, hetgeen de studioversie een beetje miste, zet de toon voor de rest van het optreden.

Daarna is het de beurt aan Peter Hayes om het zanggedeelte voor zich te nemen. De afwisseling tussen de twee gelijkwaardige frontmannen is wat deze groep mee interessant weet te houden. Op “Ain’t No Easy Way”, van hun door Americana geïnspireerde album ‘Howl’, rockt Hayes erop los, harmonica in de aanslag. Een heerlijk staaltje blues rock. “Rival” en “Hate The Taste” houden het tempo erin, maar ondanks het ruige soleerwerk dat af en toe de kop op steekt, blijven de songs iets te veel aan de oppervlakte. Het publiek staat er wat mak bij, maar laat zijn appreciatie wel merken met een oprecht applaus aan het eind van elk nummer.

Vervolgens schakelt Black Rebel Motorcycle Club een versnelling of drie lager, met enkele slaapverwekkende songs. Op “Returning” huilt een getormenteerde Been, die ondertussen weer aan het zingen is geslagen, “How much time have we got left, it’s killing us, but carries us on…carries us all”. Best mooi en teder allemaal, maar ook wat saai om naar te kijken. De zanger van Dead Combo mag nog een nummertje komen meespelen op zijn synthesizer, maar dat is er eentje om snel te vergeten.

Black Rebel Motorcycle Club is het best wanneer ze hun naam eer aandoen en scheurende garage rock speelt. Dat blijkt ook tijdens de nummers “Love Burns” en “Red Eyes and Tears”, beiden van hun debuut ‘B.R.M.C.’. Tijdens “Conscience Killer” probeert Been het publiek wat ‘oooh-ooohs’ te laten meezingen, maar dat zit er vanavond niet echt in. “Spread Your Love” krijgt de handen dan weer op mekaar en het publiek begint zowaar mee te zingen: “Spread your love like a fever. And don’t you ever come down”. Heerlijk nummer.

De groep bedankt het publiek en verdwijnt even backstage, om zonder drumster Leah Shapiro terug te keren voor een kort akoestisch intermezzo. Vooral “Complicated Situation”, waar Hayes afwisselend zang en harmonica voor zijn rekening neemt, weet het publiek te verstommen. Het luidste applaus komt er dan ook voor het intiemste nummer.

Uiteraard volgt er dan nog “Whatever Happened To My Rock’n’Roll”, een publieksfavoriet van hun debuut. Nog even het gaspedaal induwen, alvorens het publiek naar huis te sturen. Het drietal uit San Francisco weet niet echt wat ze er mee moeten. Been stoot nog even tegen z’n micro en bedankt de fans dan kortjes. Interactie met het publiek, het is nooit hun sterkste punt geweest, maar wanneer ze dan toch iets zeggen komt het wel oprecht over.

Nu die laatste concerten nog afwerken en dan een welverdiende pauze, waarin ze kunnen denken over de richting die ze willen inslaan met hun band. Echt rebels kan je hen tegenwoordig toch niet meer noemen. Een fijn concert, dat wel.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content