Met optredens op Rock Werchter en Pukkelpop wist Band of Horses blijkbaar ook bij ons een trouwe aanhang te verzamelen. In de AB speelde het Amerikaanse kwintet alvast voor een uitverkocht huis. Geen geringe prestatie voor een groep die het zonder echte radiohits moet stellen.
DA GIG: Band of Horses in een uitverkochte AB, Brussel op 24/2.
IN EEN ZIN: Een wisselvallige set, waarin de nuance meer dan eens zoek was en Band of Horses zich al te vaak bezondigde aan het Grote Gebaar.
HOOGTEPUNTEN: ‘Factory’, ‘Is There a Ghost’, ‘No One’s Gonna Love You’.
DIEPTEPUNT: Het tenenkrommende ‘Islands on the Coast’, waarbij je het gevoel kreeg dat de bandleden ieder moment een wilde klompendans konden inzetten.
BESTE QUOTE van Ben Bridwell: ‘Ik bedank jullie echt uit het diepst van mijn hart, omdat jullie allemaal een klein fortuin hebben neergeteld om ons aan het werk te zien.”
De huidige populariteit van Band of Horses is verrassend, want eigenlijk leidt het gezelschap uit South Carolina een beetje aan gezichtsloosheid. Net als My Morning Jacket maken de heren vrij traditionele rock met seventies-invloeden: gespierder dan, pakweg, Iron and Wine, maar lang niet zo experimenteel als Wilco. De enige constante in de line-up is zanger, gitarist en songwriter Benjamin Bridwell, een man met een voorliefde voor de romans van Ernest Hemingway en Cormac McCarthy, die het hart op de tong draagt en op cd’s als ‘Everything All the Time’ en ‘Cease to Begin’ vooral het wel en wee van de doorsnee Amerikaan belicht. Verloren liefdes en aan scherven gevallen dromen zijn vaak terugkerende thema’s in zijn liedjes. Die klinken doorgaans warm en organisch, maar neigen ook wel eens naar de ‘middle of the road’. Vorig jaar stapte Band of Horses over van Sub Pop naar een grote platenmaatschappij en hoewel hun jongste werkstuk, ‘Infinite Arms’ niet overal even enthousiast werd onthaald, zorgde het er wél voor dat de groep door het grote publiek werd omarmd. De plaat kwam in de Amerikaanse charts binnen op nummer zeven en werd zelfs genomineerd voor een Grammy.
Voor zijn honderd minuten durende set in de AB putte Band of Horses min of meer gelijkmatig uit zijn drie langspelers. Zanger Ben Bridwell en gitarist Tyler Ramsey staken sober van wal met een sober, akoestisch ‘Evening Kitchen’. Daarna stapte ook de rest van de groep het podium op, wat aanleiding gaf tot een gestroomlijnde sound die helaas niet geheel vrij was van bombast. Zo klonken ‘Infinite Arms’ en ‘Blue Beard’ een beetje gezwollen, terwijl het epische ‘Cigarettes, Wedding Bands’ gebukt ging onder het gewicht van drie gitaren. Het duurde dan ook niet lang voor de pijnpunten van het concert bloot kwamen te liggen. Paardenmenner Bridwell is weliswaar een goede zanger met gevoel voor melodie, maar hij verliest zich al te vaak in het Grote Gebaar. Bovendien bouwt hij, samen met zijn gezellen, soms een stevige wall of sound, waar zijn songs eigenlijk naar meer open ruimte smachten. Het majestueuze ‘Factory’ en het veerkrachtige, door Ryan Monroe’s pianospel aangedreven ‘Compliments’ kregen wél de nodige zuurstof en dat maakte een wereld van verschil. Ook ‘Is There a Ghost’, het knap opgebouwde ‘Part One’ en het intrieste ‘No One’s Gonna Love You’ behoorden tot de hoogtepunten van de avond.
In het met pedalsteelklanken versierde ‘Marry Song’ en het in fiftiessferen gedrenkte ‘Older’, waarin Monroe de leadpartij zong, hoorde je de geest van de Flying Burrito Brothers rondwaren en ook het bruisende ‘Laredo’ vertoonde organische country-invloeden. ‘The Great Salt Lake’ en ‘Ode to LRC’ daarentegen, waren potige rockers, al nam dat niet weg dat ook hier consequent aandacht werd besteed aan de uitgekiende, CS&Y-achtige harmonieën.
Toch was het een concert met pieken en dalen en dat lag zowel aan het wisselvallige niveau van de songs als aan de niet altijd even genuanceerde uitvoeringen. Band of Horses verwarde regelmatig luid met krachtig, wisselde bruisend af met plat en het feit dat zanger Ben Bridwell, wanneer hij de hoogste registers opzocht, schel en zeurderig klonk hielp ook niet echt. Zijn Band of Horses nu een kudde wilde mustangs of een span Brabantse trekpaarden? We vrezen dat de hippoloog in ons u voorlopig het antwoord schuldig moet blijven.
Dirk Steenhaut
DE SETLIST: Evening Kitchen / Infinite Arms / Factory / Cigarettes, Wedding bands / Bluebeard / Compliments / Marry Song / The Great Salt lake / Is There A Ghost / Islands on the Coast / NW Apt / Laredo / The General Specific / Older / Part One / No One’s Gonna Love You / Ode to LRC / ? / The Funeral // The First Song / Monsters.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier