Balthazar @ AB

© Jef Boes

Was er niet de heetste lenteweek in 60 jaar geweest, dan had Balthazar de Brusselse rocktempel wellicht uitverkocht. België’s meest eigenzinnige pop-band leverde een knap concert.

Da gig: Balthazar, 24 april, AB – Brussel
In een zin: Knap concert van België’s meest eigenzinnige pop-band.
Hoogtepunt: De collectieve heilsdronk van een volle AB tijdens de ‘Raise your glass’-finale van een adembenemend mooi ‘Blood like Wine’.
Dieptepunt: Wie alleen hierheen kwam voor bevlogen bindteksten, bleef wat op z’n honger zitten…

Was er niet de heetste lenteweek in 60 jaar geweest, dan had Balthazar de Brusselse rocktempel wellicht uitverkocht, een goed jaar na de voorstelling van hun debuut-cd in de AB-Club. De Byroneske looks werden intussen ingeruild voor een iets wereldser voorkomen maar verder vallen er – op het eerste zicht – weinig verrassingen te bespeuren. Aftrappen doet de band met de headbopper ‘Boatman’ ook nu weer een absoluut prijsbeest. Jammer van de – verrassend genoeg- wat onzekere zang daarna in ‘Wire’.

Probleempje met de in-ears, misschien, maar meteen weer rechtgezet door een contemplatieve Jinte Deprez, lazy on a Sunday afternoon, tijdens ‘I’ll stay here’.

Bij ‘Hunger at the door’ gaat de groep een eerste keer collectief uit de bol. Héél mooi. Jammer dat het wat makke publiek, nochtans zichtbaar overtuigde Balthazar-zielen, zich ook niet wat meer laat gaan. In het nieuwe ‘Costume’ verrast co-frontman Deprez door – letterlijk – tweede viool te spelen.

Het eerder al live gespeelde ‘Listen up’ – met vage flarden Arctic Monkeys en Prefab Sprout – en vooral het nieuwe ‘There goes my girl’ doen nog meer goeds vermoeden voor de volgende plaat: heel mooi, af en toe bijtend singer-songwriterschap in een vintage Balthazar verpakking. En met een wondermooie, als een piano klinkende bas in de outro. In ‘Blues for Rosann’ waart de geest van Kurt Weill rond. Sterk. Als is het soms balanceren, blijkt daarna onder meer bij ‘Throwing a ball’. Voor het eerst valt me de dunne lijn op tussen zegen en vloek, tussen ‘de typische Balthazar sound’ en ‘nummers of intro’s die af en toe sterk op elkaar beginnen te lijken’. Het is moeilijk om rollercoaster-achtige hoogten te creëren met dat immer compacte, gebalde geluid. En bovendien worstelt de zaalakoestiek wat met de – nochtans onmisbare en magistrale – ploppende bas van Simon Casier. ‘Morning’, met slaapdronken keyboards in het gareel gehouden door een onverstoorbare bas, en ‘Fifteen Floors’ sluiten een heel mooi concert af. Tijdens de bisronde serveert de band voor de fijnproevers nog het nieuwe ‘Any Suggestion’ en met ‘Blood like Wine’ meteen ook het hoogtepunt van de avond. Prachtig hoe deze jonkies telkens weer een volle zaal muisstil krijgen met die gedurfde a capella mantra op het eind.

Slotsom: by the nature of things en door het vooralsnog beperkte (één langspeler) stijlenarsenaal van de groep, was dit geen uppercut van een concert. Maar dat het heel mooi en héél goed zou worden, daar was geen woord van gelogen.

De Setlist:

1. Boatman,

2 Wire

3. I’ll stay here

4. Costume

3. Hunger at the door

5. More Ways

6. Listen Up

7. There goes my Girl

8. Blues for Rosann

9. Throwing a ball

10. Morning

11. Fifteen Floors

De Bissen:

1. Any Suggestion

2. Intro

3. Blood like Wine

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content