Concert preview: Wild Beasts @ Les Nuits

Gisteren/donderdag concerteerde Wild Beasts in Parijs. Vanavond doet het jonge rockbandje de Brusselse Botanique aan.

Wie op een festival onverhoeds bij Wild Beasts belandt, zoals ons overkwam op Crossing Border in 2009, staat een verrassing te wachten (die we bij deze met plezier voor u verknoeien): de muziek van de band klonk ons in die eerste argeloze minuten eerder doorsnee in de oren (U2, hadden we alvast opgeschreven), maar het jonge rockbandje in kwestie bleek over een wel zeer ongewone zanger te beschikken, met een falsetstem die zich ergens tussen Jimmy Sommerville (die van ‘Don’t Leave Me This Way) en Boy George (die van ‘Do You Really Want to Hurt Me?’) situeerde.

Dat doet ze anno 2011 nog steeds, al staat zanger Hayden Thorpe niet meer de hele avond op de tippen van zijn tenen, wat de songs van de nieuwe plaat zeker ten goede komt, net als de vocale bijdrage van Tom Flemming, die dan weer een eerder viriele Antony Hegarty neerzet (virieler wordt het niet vanavond). Ook aan de muziek is geschaafd en gesleuteld: hoorden wij in 2009 niet veel bijzonders (of waren wij te zeer afgeleid door de stem van Thorpe), dan waren wij nu al vanaf de intro van de allereerste song ‘Plaything’ helemaal mee. Uit een warme waas van geluid kwam een verrukkelijke drumbeat aangerold, en enkele salvo’s later deed Thorpe de zaal zwijmelen met een rake melodie waarin zijn timbre zich meteen als een onmiskenbare meerwaarde manifesteerde.

Op dat elan ging de band zelfverzekerd door, met een donkere sensualiteit die wij gewoonlijk niet ontwaren wanneer we twee mannen zij aan zij over seks zien zingen (hoewel: alle rockbands doen dat eigenlijk), en met af en toe, voor de fans van het eerste uur, één van de meer dansbare nummers uit hun vorige platen. Gaat dat zien, zouden we zeggen, vanavond in de Botanique, en ga niet te laat, want de beste song zit helemaal vooraan, al is ‘Lion’s Share’ ook niet te versmaden, en zitten er meer dan genoeg andere pareltjes in de setlist. Beluister, naast bovenstaande singles, nog eens een plaat van The Smiths of Talking Heads, zodat u weer wat gewoon wordt aan mannen die hoog uithalen, en breng uw eigen djembé mee, want de verrukkelijke drumbeat waarover we het eerder hadden kwam uit de computer – u weet maar nooit.

Tim Vernimmen