De entourage van Amy Winehouse schraapte op zoek naar verborgen schatten diep over de bodem van de kist, maar niet al wat blinkt op ‘Lioness: Hidden Treasures’ is goud.
Zaterdag 23 juli, Amy Winehouse sterft, plots maar amper onverwacht. De beruchte Club 27 heeft er sindsdien een prominent lid bij. In dat macabere vennootschap – Jimi Hendrix, Kurt Cobain, Jim Morrison et les autres – arriveert Amy met de lichtste platenkoffer, een erfenis van twee langspelers. Definitief, want Lioness: Hidden Treasures is ‘slechts’ een verzameling opgekalefaterde demo’s, alternatieve first takes, covers en rariteiten.
Zo vergast producer Salaam Remi ons op enkele opnames uit de sessies voor Frank, Amy’s eerste worp uit 2003. Enkel de wulps wiegende reggaedeun Our Day Will Come hint naar het potentieel van de toen achttienjarige debutante. Een onnozele cover van The Girl From Ipanema en het tamme, tussen neosoul en jazzy lounge twijfelende Best Friends bieden meerwaarde nul. Bewijs dat sommige jeugdzonden beter vergeten dan vergeven worden.
Met Like Smoke wordt geschiedenis herschreven: in Me And Mr. Jones zat een verwijzing naar Nas, dus arrangeerde Remi een postuum duet met de Amerikaanse rapper. Maar zelfs met een halve hook (‘Like smoke, I hang around’) is het Winehouse die de show steelt. De tot ballade gereduceerde versie van Tears Dry werd gerecupereerd uit Back To Black, het meesterwerk waarmee het meisje met de onschuldige blos op de wangen voorgoed veranderde in de zangeres met het hart op de tong, elke gram van haar gekneusde ziel in de muziek pompend.
Die emotionele turbulentie bleek haar achillespees, maar leverde ook magie op. We horen ze in Between The Cheats, een op ontrouw kabbelende jukeboxklassieker in spe met een heerlijk r&b-koortje in de achtergrond. De cover van Will You Still Love Me Tomorrow doet het tijdloze origineel alle eer aan; zoals wel vaker maken de blazerssectie van The Dap-Kings en de strakke studioteugels van Mark Ronson het verschil.
Dat Winehouse nooit de generiek van een James Bondfilm mocht kleuren, is zonde, zoveel is duidelijk bij A Song For You, Shirley Bassey achterna. Het was een van haar laatste opnames, geïnspireerd door grote held Donny Hathaway. Aan het eind, wanneer de laatste pianonoot is verteerd, zegt ze: ‘…he couldn’t contain himself, he had something in him, you know?’ Een open vraag. Wat Amy Winehouse nog in zich had, komen we op Lioness: Hidden Treasures jammer genoeg evenmin te weten.
Jonas Boel
