Woehoe, Dave Grohl opnieuw op het drumstoeltje bij Queens of the Stone Age! Grote gensters geeft dat echter niet, de bende uit Palm Springs speelt op …Like Clockwork een versnelling lager.
Toon ons een album waarvan het lijstje gastmuzikanten en/of -zangers meer namen telt dan de originele bezetting, en we temperen onze verwachtingen. Vaak dienen zulke actes de présence als lapmiddeltje, of louter ter promotie – een ronkende featuring op je plaat genereert tegenwoordig altijd extra aandacht. Ook Queens of the Stone Age voedden de buzz rond …Like Clockwork met een rits op voorhand gelekte gastbijdrages, maar voor hen maken we een uitzondering. Omdat bijna alle genodigden hier sowieso tot de intieme kring van de groep behoren, en omdat Josh Homme onder meer met de Desert Sessions lang geleden al heeft bewezen dat hij inspiratie put uit het gezelschap van anderen.
Je moet trouwens met de kleine lettertjes bij de hand naar dit zesde QOTSA-album luisteren om te weten wie waar welke noot heeft bijgedragen. Zo zit de falset van Scissor Sister Jake Shears goed verstopt in de dreigende opener Keep Your Eyes Peeled, vooral omdat Homme ook zelf regelmatig zijn hoge stemregisters opzoekt. Alex Turner, Mark Lanegan én verloren zoon Nick Oliveri doen mee op If I Had a Tail, maar het is de funky swagger van interimdrummer Dave Grohl en een wulpse Homme (die ooh-la-las zijn goddelijk) die de meeste aandacht opeisen. Grohl tekent voor de helft van de songs op …Like Clockwork, en zijn aanwezigheid deed sommige fans dromen van een tweede Songs for the Deaf (2002).
Maar zo’n vaart loopt het niet. Letterlijk. Niet dat de vele gitaarbochten en tempowissels in My God Is the Sun niet bekoren – de single is een groeier – of dat het aan een hitsige groove opgehangen Smooth Sailing geen lekker eind weg rockt. Nee, de Queens weten nog altijd het gaspedaal te vinden, maar verzaken het om door te drukken naar die verschroeiende drive, die extra, zandstormen trotserende versnelling die, gelinkt aan solide melodieën, van hun derde zo’n onverslijtbare klassieker maakt. Bovendien zien we geen andere optie dan voor het onsamenhangende Fairweather Friends ons etiket ‘hoogdravend’ boven te halen. Komt ervan als je met Elton John de studio induikt.
Een Queens met haperende motor is nog altijd beter dan helemaal geen Queens, en met de rock zit het wel snor op …Like Clockwork. Er had alleen wat meer roll op mogen staan.
Jonas Boel
